Zo op de grens van oud en nieuw wordt een mens altijd wat weemoedig. Heb ik het goed gedaan of kon het beter? Wat is er terecht gekomen van alle zaken die ik me -meer dan- vorig jaar op 30 of 31 december had voorgenomen? Voornemen, voorgenomen, het is me een woord.
Voornemens zijn, dat heeft allengs iets plechtigs. Voornemens zijn voelt als een belofte. Als het inlossen van een oude schuld. Het is maar, hoe je het bekijkt of opvat. Of..hoe je jezelf opvat of bekijkt. Laat ik het eens dichtbij houden, bij mezelf. Voornemens zijn, betekent evalueren ofwel mijn jaarlijkse rapport. Mijn overgangsrapport. In dat rapport staat vaak hetzelfde hoor, net als vroeger op school. “Zou beter kunnen luisteren”. “Heb wat meer geduld”.
Sommige dingen veranderen nu eenmaal nooit.
Ook staan er elk jaar weer zesjes op, zeventjes ook, maar verder dan dat kom ik niet. Ik zou mezelf toch eens op waarde schatten…Laat dat een ander maar doen, dat vind ik zelf veel te moeilijk. Laten we eens zien, hoe mijn rapport er dit jaar uit ziet. Men neme:

Het vak taal.
Hoewel ik niet gezegend ben met enige vorm van zelfvertrouwen moet ik mij toch bezigen, dat ik mijn taal aardig onder de kunst heb. Bijna tot eigen(wijze) kunst verheven. Soms sla ik wartaal uit en soms bezig ik mij verre van nette taal, doch door het geheel genomen kan ik mijn weg aardig inslaan –of ik geef er een draai aan – met taal. Vreemde taal spreek ik ook. Geef mij een borrel en ik spreek direct Vreemd.
Voor het vak taal geef ik mezelf een dikke 7.

Het vak Rekenen.
Dat vind ik nu een typisch, lastig vak. Ik loop nog wel eens langs Het Leukste Paar Schoenen Ooit. Of langs Die Ene tas. Of Dat Truitje. Waarin Ik Ook Eens een Leuk Decolleté.
Bij dit soort zaken wordt rekenen ineens toch lastig. Een maand duurt altijd langer dan mijn salaris duurt. En dat ligt niet aan de salarissen in de gezondheidszorg, maar aan mij.
Rekenen met het Lot is ook moeilijk. Het Staats-, Kras- Postcode- of ander lot is gauw gekocht, doch het Lot rekent altijd weer genadeloos af. Het lot zint mij niet en mijn portemonnee ook niet. De maandelijkse loterij is net als een menstruatie: het lijkt warm, maar is telkens weer pijnlijk en vervelend.
Voor rekenen wordt het –helaas- een 5. Met een eervolle vermelding: “volgend jaar beter.“

Het vak maatschappijleer.
Sta ik op goede voet met mijn medemens? Ben ik verdraagzaam? Gelijktijdig stel ik mezelf de vraag, of ik wel door één deur kan met mezelf. Ik weet het niet. Ik vind het soms lastig. De denkruimte in mijn hoofd is groot en ik kan er gemakkelijk verdwalen. Opgesloten in mezelf, in mezelf kwetterend. Gênant soms. Ik voer pitte gesprekken en discussies met mezelf en ik ben het niet altijd met mezelf eens. Ik kom er ook niet altijd uit met mezelf. Hoe kan ik het dan eens zijn of eruit komen met iemand anders? Oei, dat zegt veel over de contacten met anderen. Want als ik met mezelf overhoop lig, dan kunnen mijn relaties met anderen toch ook niet Deuk- en Kreukvrij verlopen. Kijk, dat was een Leermoment.
Evenwel geef ik me voor dit vak toch een zesje. Geen onvoldoende, want ik doe mijn best. Heus. En volgend jaar word ik veertig, dat telt toch mee?

Godsdienst
Ik ben te eigenwijs om te geloven volgens de regels van een kerk. Van enige kerk, wel te verstaan. Ik geloof er niet in. Niet op die manier, met mannen of vrouwen in lange gewaden die mij vertellen wat ik mag en vooral vertellen wat ik niét mag. De ongelijkheid, het klassenverschil tussen geestelijken en “gewone” gelovigen, de patjepeeërs, die niks mogen maar alles moeten.
Mijn Godsdienst zal die van de liefde zijn, voor elkaar, het leven en de betrokkenheid naar de medemens. Mijn geloof zal die van Hoop en Vriendschap zijn. Geloof in Trouw. Geloof in mijzelf en in de ander. Geloof in goede omgang met elkaar, soms met pittige en pijnlijke discussie, doch altijd bedoeld om samen beter te worden.
Met dit inzicht vind ik, dat ik zojuist een mooie 7 heb verdiend.

Al met al vind ik, dat ik het in 2009 best aardig heb gedaan. Ik heb het er redelijk van afgebracht en ik heb mijn best gedaan. Ik heb het toch maar aangedurfd om een account en een blog aan te maken. Om mijn zielenroersels live en direct op het Internet te gooien. Soms met hartkloppingen, in angstige verwachting van Kritiek, soms bruisend van geluk en energie, die vrijkwam als ik mijn stukje tot Best Leuk ende Hilarisch had gebombardeerd.
Kortom: het is een zeven min geworden. Daar kan ik trots op zijn. Met de taal zit het wel goed. En dat rekenen, nou daar zoek ik dan volgend jaar wel een goede boekhouder voor. Dan wordt het nog wat.

En met het laten maken van de fundering van ons huis, wordt er gelijk een nieuw rapportvak geintroduceerd. Het vak Omgangskunde. Jazeker. Ik zal in 2010 omgaan met funderingsmensen, met betonwerkers (of sters), met financiële mensen van de bank, en waarschijnlijk ook nog met gemeentemensen.
Daar heb ik heel wat lesuren omgangskunde en diplomatie voor nodig. En koffie natuurlijk. Dat wil ook nog wel eens helpen. Ook moet ik op goede voet blijven met mijn buren. Die moeten het per slot van rekening ook nog leuk vinden, dat geboor, gezaag en getril van heipalen.

Ik denk, dat het wel goed komt, met mijn rapport volgend jaar.
Zo niet, dan zorg ik, dat ik in elk geval vriendjes blijf met mijn juf. Die ken ik toevallig en dan kan ik tussendoor een beetje smokkelen en smuichelen.


Odette

Overtuigd twijfelaar. Boetseert woordjes tot sprekende beelden.

4 reacties

LouisP · 3 januari 2010 op 18:44

Ontwikkeling,
een paar onduidelijke zinnetjes maar het idee van het punten geven en de aangehaalde vakken vind ik erg leuk en origineel…..

Louis

arta · 4 januari 2010 op 07:25

Leuke invalshoek, prettige schrijfstijl…
En ja… Als je volgend jaar 40 wordt, worden het allemaal tienen! 😀

pally · 4 januari 2010 op 13:10

Leuk gedaan, origineel uitgangspunt en ben het eens met een dikke 7, voor deze column wel te verstaan. 😀

één puntje: van het werkwoord ‘zich bezigen’ heb ik echt nog nooit gehoord…Volgens mij is het gewoon ‘bezigen’. Ach, Ont, ik ben allang blij dat er weer geen ‘ik bedenk me’ in staat 😉

groet van Pally

Ontwikkeling · 5 januari 2010 op 23:10

Ai (da’s ook fout geloof ik) ik bedenk me (ik verzin het niet) dat ik de term ” ik bedenk me” toch best vaak gebruik…Toevallig dan toch zeker niet in deze column. 😉

Dank voor jullie reacties!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder