Er zitten drie jongens in mijn huiskamer. Mijn zoon van 10 samen met de broederschap van hiernaast, zijnde onze kleine grote buurman van 6 en zijn broertje van 4. Met een ernstig gezicht bekijken ze de laatste uitvinding van mijn zoon. Die heeft met meccano zojuist een batterij-aangedreven zwabber uitgevonden. Een stukje keukenpapier dient als poetsdoek en nu is hij de vloer aan het swifferen. Het gaat geweldig en niet alleen de vloer glimt.
Het is vrijdagmiddag op de poli Gynaecologie. Een middag van weinig spreekuuractie en van veel telefoon. Zijdelings houd ik de spoedlijn in de gaten, want de OK kan mij zo bellen. De telefoon gaat, ja hoor, ik mag Erheen, met een hoofdletter E.
Het woord cultuur komt uit het Latijn van cultura en is afgeleid van colere. Het betekent bebouwen, bewerken, vereren, versieren en onderhouden. Vooral dat laatste gaat met name op de werkvloer wel eens mis.
Mevrouw Ontwikkeling zit achter de làptop, uit te spreken als léptop. Het is de léptop van Lief, want zelf heeft ze een PC uit het jaar Kruick. Hoezo laptop? Mevrouw Ontwikkeling is toch niet van deze tijd? Zij werd immers 100 jaar te laat geboren?
Mevrouw B. wil iets Geks vragen. Ik leg haar uit, dat ik niet zoveel gek vind, op de poli Gynaecologie. Dat stelt haar gerust. Ze legt een doosje op de balie, met wat pillen. Ik lees op de verpakking, dat het gaat om een middel dat de eisprong opwekt. Want sinds ik in het ziekenhuis werk, kan ik heel vreemde woorden uitspreken. Bijvoorbeeld Clomifeencitraat.
