Verhalen
Valentijn, de schrijfster
Afijn, ik had dus een valentijnskaart gehad van een mij onbekend iemand die mij wel zag zitten maar die zich vooralsnog niet bekend wenste te maken aan mij.
Afijn, ik had dus een valentijnskaart gehad van een mij onbekend iemand die mij wel zag zitten maar die zich vooralsnog niet bekend wenste te maken aan mij.
Laatst kwam ik met mijn laatste ex vrouw te spreken over feestelijke verwendagen zoals moederdag; de vaderdagen komen er maar bekaaid vanaf omdat ik geen vader ben, tenminste niet dat ik weet.
Ik lig met mijn kin op de rails en hoor de trein aankomen.
Dan verschijnt de trein in de verte en hij trekt aan zijn stoomfluit … pwieeeeew–pwieeewww puf-puf-puf-puf, ten teken dat ik opzij moet gaan.
Ik blijf gewoon liggen als de locomotief eraan komt denderen.
Ik bezit een modelspoorbaan in aanbouw.
Soms rijden er treinen als test over een traject.
Ook hier gebeurt wel eens een ramp, weliswaar op kleinere schaal maar toch knaagt het aan je zenuwen.
Het was nieuwjaarsnacht zo tegen middernacht, dan ga ik altijd even de galerij op om handjes te schudden van de buren en om hun een goed en gezond nieuwjaar toe te wensen.
De buurvrouw die in een eerder verhaal als kerstman verkleed in het winkelcentrum rondliep stond er ook bij en zij keek mij met grote opengesperde ogen aan.
Van elke buurvrouw kreeg ik een dikke zoen dus ook van de kerstmanbuurvrouw.