Buurvrouw-2

Het was nieuwjaarsnacht zo tegen middernacht, dan ga ik altijd even de galerij op om handjes te schudden van de buren en om hun een goed en gezond nieuwjaar toe te wensen.
De buurvrouw die in een eerder verhaal als kerstman verkleed in het winkelcentrum rondliep stond er ook bij en zij keek mij met grote opengesperde ogen aan.
Van elke buurvrouw kreeg ik een dikke zoen dus ook van de kerstmanbuurvrouw. We stonden even te praten en naar het vuurwerk te kijken want dat is een prachtig gezicht vanaf de negende etage; om de skyline van Rotterdam zo te zien.
Plots vroeg ze mij: kom je even een biertje drinken?
Daar had ik wel trek in na die berg zelf gebakken oliebollen die ik al had verorberd.
Ik liep haar woonkamer binnen en vond het er leuk uitzien, ze had dezelfde smaak voor wat betreft mijn kleuren en dat voelde al heel warm aan.
Zelf zag ze er ook leuk uit en eigenlijk had ik haar nog nooit zo bekeken.
Ik mocht op de bank gaan zitten en ze zette een lekker koud biertje voor me neer.
We praten wat heen en weer over koeien en kalveren en vergaten vervolgens de hele wereld om ons heen.
Ze vond wel dat ik mij van Bargoens bediende en daar was ze niet zo van gecharmeerd, zei ze.
Maar ja buurvrouw, poogde ik: we kennen elkaar toch niet en we hoeven elkaar toch niet te leren kennen gaf ik aan; zolang we buren zijn en in het voorbijgaan met elkaar kunnen praten heb ik er vrede mee.
Het zal inmiddels 3 biertjes later zijn toen ik ergens opmerkzaam op werd.
Ik ben eens gaan opletten want ze stak met de ene peuk de volgende aan en met mijn duffe kop rekende ik even snel uit dat dit mij wel aardig kon schelen in de crematiekosten van haar omdat ze al vol met teer zat en dat scheelt tegenwoordig toch een aardige duit in de stookkosten, laten we wel zijn.
Ze rookte zich dus helemaal te pletter om nog maar te zwijgen van die bergen witte wijn die zij in korte tijd achterover sloeg, en niet in van die kleine glazen.
Ik leng het aan met water zei ze om het wat te verzachten, maar mijn oordeel was geveld: die leefde zo niet lang en dan wil ik daar niet bij in de buurt zijn.
Ik excuseerde mij, bedankte haar voor alles en stond op.
Ik heb nog toastjes met zalm en nog meer lekkers, zei buurvrouw nog.
Ik liep de galerij op en enkele rotjes knalde vlakbij want ze gooiden dat spul van de galerijen af naar beneden.
Buurvrouw gooide net iets te hard de deur achter mij dicht.
Zij was dus niks voor mij hoe leuk ze destijds ook was als kerstmanvrouw in dat winkelcentrum.
Eenmaal thuis schonk ik maar een lekker borreltje in voor mezelf want ik had het hele jaar nog geen borrel gehad.
Ik liet het gebeuren over me heen komen en vond het een goede beslissing.
Prlwytskovsky.