Laatst kwam ik met mijn laatste ex vrouw te spreken over feestelijke verwendagen zoals moederdag; de vaderdagen komen er maar bekaaid vanaf omdat ik geen vader ben, tenminste niet dat ik weet. Binnenkort is het ook weer Valentijnsdag opteerde ik, in de hoop een glimlach los te kunnen maken.
In plaats daarvan kreeg ik de wind van voren in die zin dat ik altijd zo’n heikneuter was geweest, vooral met veel hei en zeer weinig kneuter en die nooit aan zulke dagen dacht.
Zo, daar kon ik het mee doen.
In mijn lange bestaan als single passeerde de valentijnsgekte mij wel een paar keer waarbij er plots een vreemdsoortige kaart in de brievenbus lag op een moment dat ik niet jarig pleegde te zijn waardoor mijn nieuwsgierigheid nog meer werd gewekt.
Eenmaal die kaart geopend zag ik een voor mij onbekend vreemd handschrift dat de liefste dingen aan mij schreef.
Nu kan ik mij wel groot houden en alles gevoelloos wegwuiven maar toch doet het je wat als man, dat iemand de moeite neemt om aardig tegen mij te zijn, een onbekende nogal liefst.
Eerst gaf ik één van mijn ex vriendinnen de schuld maar die was nog kwaad dat ik haar toen aan de dijk zette dus die kon ik vergeten.
Aan het einde van die week gaf ik de moed op ooit bekendheid te krijgen met de schrijfster dezes.
Maar toen sloeg het noodlot toe: de telefoon ging en een onbekende vrouwenstem begon zacht en zwoel haar naam in mijn oor te fluisteren om mij te informeren dat zij mijn Valentijn was.
Ik gaf nog aan dat ze daarmee een week te laat was, maar ze liet zich niet uit het veld slaan:
of ik eens koffie kwam drinken bij haar want dan konden wij eens wat bijpraten over van alles en over haar en mij in het bijzonder.
Ik liep over de galerij en telde de huisdeuren af tot ik voor de juiste deur stond en drukte op de bel.
Er blafte een hond en zo te horen was het geen pekineesje maar toen de deur eenmaal werd geopend vloog er een Duitse herder om m’n nek die mij spontaan begon af te likken; door het plotselinge extra gewicht verloor ik mijn evenwicht en donderde met hond en al omver en lag op de galerij te zwemmen.
Hond vond het vermakelijk en likte lustig verder maar werd tot de orde geroepen door een krijsende stem waar hond direct naar luisterde.
Hij vind je nu al leuk, net als ik zei de buurvrouw.
Ze woonde een flat verderop naar bleek, vandaar dat ik haar buurvrouw noem.
Ik hees mezelf op aan de balustrade en trok m’n kleding wat recht toen ik haar in het gezicht keek.
Twee tellen had ik ervoor nodig om te beslissen dat ik nog liever mest ga rijden met een kruiwagen met een vierkant wiel dan dat ik ooit één keer haar schoot onzedelijk zou betasten.
Ze zag het wel aan mijn gezicht dat er iets niet in orde was maar ik hield de eer aan mezelf, ik bedankte haar voor de kaart en ging er vandoor; weliswaar zonder koffie dat wel.
Nu, vele jaren later is het weer Valentijnsdag en of je het gelooft of niet maar maandagavond ervoor haalde ik een donkerrode enveloppe uit de brievenbus die nogal dik aanvoelde.
In de lift kijk ik nog eens naar de kaart en zie dat er op de achterkant een hartje is getekend; nee he dacht ik, niet weer een hond.
Thuisgekomen scheurde ik de enveloppe open en las de inhoud, het kwam er op neer dat de schrijfster mij erg leuk vond maar toch anoniem wilde blijven door er geen afzender bij te zetten of een andere tip waardoor ik kon gaan nadenken over wie het kon zijn.
De wereld is veranderd en ik gelukkig ook, ik ben nu één en al kneuter met heel weinig hei; eigenlijk helemaal geen hei meer want ik zit de hele avond op tafel te trommelen en na te denken wie dat zou kunnen zijn maar er schiet mij niets te binnen.
Eens kijken of ik m’n stressbal nog kan vinden, dat helpt in dit soort situaties.

Prlwytskovsky.


5 reacties

wendy77 · 20 februari 2006 op 13:06

Niet zeuren Peter. Jij krijgt tenminste nog wat 😀

Chantal · 20 februari 2006 op 19:01

Alweer de buurvrouw… wat een bron van inspiratie 😛 Leuke column, weer!

Shitonya · 21 februari 2006 op 09:37

aardig amusant geschreven

Kees Schilder · 21 februari 2006 op 11:54

HEERLIJK

Li · 21 februari 2006 op 21:20

Gelukkig woon je in een flat en heb je heeeel veel buurvrouwen. Ben benieuwd welke buuf als paashaasje ten tonele verschijnt, 😛

Li

Geef een reactie

Avatar plaatshouder