Ik wil me er ook wel eens aan wagen. Aan een themacolumn. Maar ik vindt het best wel moeilijk. Al die verplichte woorden. Hoe maak ik daar nu een samenhangend geheel van. Een poging dan maar. Er was eens een achtpuntig sterretje. Zo die ben ik alvast kwijt. Die dolverliefd werd op een adventwantje. Ja, ja, ik kan best wel hoog literair schrijven. Doet het niet een beetje denken aan Alice in wonderland? Zeg maar eerlijk.
Moe zitten ze in het kleedlokaal. Buiten klinkt een oorverdovend snerpend fluitconcert. Het is gedaan met de pret. Voor de zoveelste keer niet meegedaan. Dat kan toch niet waar zijn? Hebben ze nu weer niets geleerd? Getroost zijn ze al door familie. Die steunen onvoorwaardelijk in barre tijden. Mouwen worden een laatste keer opgestroopt. Een koude douche verdienen ze niet. Een biertje spoelt het bitter weg.
Kan ik er wat aan doen dat mijn hobby’s net wat extremer zijn dan die van een ander? Ziek word ik ervan om mezelf steeds te moeten verdedigen. Ja, handwerken is mijn hobby en daar mag ik best trots op zijn. Borduren, haken, punniken. Elke vorm van wol en garen vliegt door mijn vingers. Alles voor een hoger doel: Naaien in de kelder. Ik kan er uren over [b]ouwenelen[/b].
“Wat zit u toch heerlijk te [b]ouwenelen[/b]?”
De woorden komen hard aan bij de kerkganger. In een flits ziet hij zijn idool in levende lijve voor zich. Door deze kleine blaag op de hak genomen? Dat kan hij niet over zich heen laten gaan. Hij dient zijn misdienaar dan ook meteen van repliek.
De dieren in de schuur van de Kinderboerderij zijn ’s nachts op hun wak[b]kerst. Bal[/b]lorig knagen de muizen aan de tralies van hun kooi terwijl de hamsters een sprintje trekken in hun rad. Het maanlicht schijnt op de ratten die over het touw van hangmat naar hangmat trippelen en de huppelende langoren die in het stro roetsjen.
