Het ene willen maar toch het andere doen…
Een bekend probleem voor velen onder ons.
Het ontduiken van eigen verplichting of die van anderen.
Op korte termijn is het een verademing om “te vluchten” in (persoonlijk) plichtsverzuim. Maar op lange termijn, gaat het schuldgevoel knagen….
Want hoe kom je verder als je jezelf steeds weer kwijtraakt in “verkeerd omgekeerd” gedrag?
Een voornaam is heel belangrijk; niet voor niets dat ouders zo lang bezig zijn met een naam te zoeken voor hun nog niet eens geboren kind. Een heel leven moet je met een naam doen…
Een naam die fungeert als soort van label van jezelf..
Een half jaar geleden kwam ik hem tegen, laatst trof ik hem weer.
Mijn “engel”; hoewel ik dit een verschrikkelijk koosnaampje vind moet ik hem wel zo noemen…dat krijg je als je in een restaurant met een hemelse naam werkt…
Ze lijken op elkaar: ze stinken, hijgen en zitten meteen in je kruis. Niks subtiliteit; ze bespringen je voor je er erg in hebt. Ze bevlekken je; sporen van poten overal. En als je geluk hebt puppy’s die uitgroeien tot monsters. En dan de restanten die ze achterlaten: stinkende puinhopen…pieces of shit!!
En uiteindelijk ben je zelf de gebeten hond.
Emoties tekenen, ze geven de lijnen in je leven weer, vormen de kleuren in de kleurplaat. We vullen dingen in met gevoel; we geven sfeer aan situaties, schenken zaken een luchtje en geven zo onze eigen betekenis.
