Het beloofde weer een prachtige dag te worden. De tuin rondom het zwembad oogde fris, een enthousiaste Spaanse jongeman had de planten en het gras ruim besproeid. Het terras was schoongespoten en het zwembad gestofzuigerd. De zon was al helder genoeg om de waterdruppels op de bladeren van de lage palmen vrolijk te doen glinsteren. Er kwam een jonge vrouw het terras op, ze was gekleed in een witte ochtendjas, haar rode teennagels vuurden vanaf hun platforms, paarse slippers.
Ze legde op twee ligbedden een handdoek, trok nog even zenuwachtig aan haar filtersigaret en verdween snel het appartementengebouw weer in.
Een jongen was gestuurd door zijn vader, hij keek omhoog naar zijn balkon, waar zijn vader met wilde gebaren aanwijzingen gaf over de positie van de handdoeken. Twee ligbedden in de zon en twee ligbedden wat verder weg, waarschijnlijk voor wat later, de schaduw.
Een startsein leek gegeven, in minder dan geen tijd waren alle ligbedden ‘gereserveerd’ en werd het weer rustig op het terras.

Ineens was hij er. De spieren rolden over zijn lijf en alleen groen worden scheidde hem van de personificatie van de Hulk, of zelfs nog imposanter.
Beheerst liep hij langs de ligbedden, pakte de handdoeken op en draaide ze tot een bal. Hij liep naar het zwembad, produceerde een oerkreet en wierp de reusachtige textielbol meters ver het zwembad in. Toen draaide hij zich om, hij had mijn gezicht. Toen hij schaterlachte zag ik dat hij rechtsonder twee kiezen miste, ook dat nog. In paniek schrok ik wakker en spoedde verward naar mijn balkonnetje.

Ik keek uit op een mozaïek van handdoeken, op elk bed eentje…

Categorieën: Fictie

7 reacties

SIMBA · 14 april 2012 op 12:07

Nou….dit is geen fictie hoor, dit is de harde realiteit in hotels met zwembad!

arta · 14 april 2012 op 12:10

Haha, echt een leuk verhaal!
😀

Ferrara · 14 april 2012 op 17:49

Leuk verhaal over de terreur van de hotelgast. Hoe ging het aan de buffetten. Bleef er nog iets over voor de bescheiden gast?

Mien · 14 april 2012 op 22:34

Mooi stukje. Geheimzinnig stout.
Jammer van de zin: In paniek schrok ik wakker en spoedde verward naar mijn balkonnetje.
Die doet afbreuk aan de Jiskefetsfeer die je hebt geschapen.
Droom, fictie. Niet doen. Gewoon aan de lezer overlaten. 😉

Mien

pally · 14 april 2012 op 22:44

Ha, ha, leuk beschreven, Libelle, de onuitstaanbare gewoonte van mensen om plekken te reserveren met handdoeken. In het water gooien, die hap, is een idee-droom om echt te gaan uitvoeren :hammer:

klein puntje gezeur: beetje veel ‘was’ en ‘had’ in de 1e alinea en begin 2e.

groet van Pally

LouisP · 15 april 2012 op 11:35

Soms is het niet nodig om de bedoeling van de schrijver te achterhalen. Soms is het al goed dat je weet dat er een bedoeling achter zit.

‘….en werd het weer rustig op het terras.
Mooi!

Harrie · 17 april 2012 op 15:06

Hij is leuk. Zo’n badman wil ik ook.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder