Avontuur (deel 1)

Stipt om 8 uur sprong Sjoukje uit bed, zo in haar pantoffeltjes en warme ochtendjas. Het zonnetje kwam net op. Ze had zin in deze nieuwe dag. Haar eerste actie was een druk op de knop van het koffiezetapparaat, dat meteen gehoorzaam begon te pruttelen. Intussen nam ze haar medicijnen in, checkte de e-mail, vulde de dagelijkse spellingtest in en las even later de nieuwste blogberichtjes onder het genot van de eerste kop koffie en sigaret. Ze was een gewoontedier en dit hoorde bij haar dagelijkse ritueel. De radiatoren tikten gezellig en het huis warmde zich langzaam op. Precies om 9 uur schonk ze haar tweede kop koffie in en wandelde met haar puzzelboekje en potloodje naar de wc. Ook daarin was ze een gewoontedier. De douche volgde een kwartiertje later en om half 10 zat ze aangekleed voor haar toetsenbord. De dag strekte zich maagdelijk voor haar uit. Wat zou ze vandaag eens gaan doen? Een verhaal schrijven of een partijtje scrabbelen? Ach, waarom niet allebei? Zij was tenslotte eigen baas en hoefde aan niemand verantwoording af te leggen. Het was een goede beslissing geweest om haar eigen bedrijfje te starten. Dat had ze jaren eerder moeten doen.

Dankzij de computer was er een compleet nieuwe wereld voor haar opengegaan. Ze verdiende geld zonder daar veel moeite voor te hoeven doen. Kopen en verkopen via het internet. Het was zo eenvoudig. Ze koppelde advertenties van “gevraagd” aan die van “aangeboden” en ontving provisie voor de bemiddeling. De meeste mensen hadden weinig tijd of zin om zich in de materie te verdiepen. Zodoende fungeerde zij als intermediair en waren alle partijen over het algemeen tevreden. Dit kon ze nog jaren volhouden ongeacht haar gezondheid of mobiliteit, tenzij ze onverhoopt zonder internetverbinding zou komen te zitten.

Ze ontdekte een partij thermosflessen die voor een habbekrats werd aangeboden. Vijfhonderd stuks voor maar duizend euro. Dit was een echte uitdaging en ze ging naarstig op zoek naar potentiële gegadigden. Na een half uur vond ze een koper in Duitsland. De enige voorwaarde die hij stelde was persoonlijk contact. Hij was bereid vijfduizend euro te betalen wanneer ze de partij zelf kwam afleveren. Dat was zeer ongebruikelijk en ze werd er een beetje nerveus van. Het was vier uur rijden van haar huis in Veendam naar het Naturpark Elbetal. Zou ze het durven? Vierduizend euro was veel geld.

Ze hakte de knoop door en liet de partij door een transporteur bij haar afleveren. Ze mocht het geld over een week overmaken. De volgende dag laadde ze alles in haar Panda en programmeerde haar Tomtom. Lenzen lag tussen Hamburg en Berlijn, bijna vierhonderd kilometer rijden. Ze installeerde de koelbox met haar lunchpakket en trok de veiligheidsgordel stevig vast. “Kom op, Sjoukje, je kunt het! Zie het als een avontuur.”
Kurt wachtte ongeduldig op haar komst. Zijn grote liefde was op weg naar hem. Wat een ongelooflijk toeval dat hij haar had gevonden. Na vijfenzestig jaar droomde hij nog steeds van haar.