Because you loved me..

[i]Als tranen een trap konden bouwen
en herinneringen een brug
dan klommen wij hoog naar de hemel
en namen we je gewoon mee terug[/i] Mijn moeder, een vrouw met zo’n bijzonder groot hart voor allen die haar dierbaar waren. Een vrouw die met haar tijd meeging en niet stil wilde staan. Een vrouw die er altijd voor zorgde dat er voldoende eten in huis was om een heel leger mee te voeden, maar bovenal was zij de vrouw die ons gevormd heeft tot de persoonlijkheden die wij allen zijn geworden.

Mijn moeder die elke week meer als 25 jaar lang bij de familie van der Linde in de huishouding kwam helpen. Hun gezin was ook een beetje haar gezin, en hun kinderen zijn tot het eind ook een beetje haar kinderen geweest. Op de dag dat de oudste zoon vader werd, werd mijn moeder voor de negende keer oma. Bij haar jubileum kreeg ze een hart van goud aan een kettinkje, wat ze natuurlijk veel te gek vond, maar wat was ze ermee in haar nopjes! Wat ik hiermee wil zeggen is, dat er bij mijn moeder altijd ruimte was, en voldoende liefde voor haar eigen gezin, maar ook dat van de mensen waarmee ze een diepe warme band onderhield.

Mijn moeder en ik hadden veel contact samen, zoals de meeste moeders en hun dochters. Dagelijks even een belletje met elkaar, soms waren er wel eens meerdere belletjes nodig om de dagelijkse dingen te bespreken, en later toen ze ziek werd waren onze telefoontjes ook een welkome afleiding om de dagen op bed door te komen. We bespraken zoveel dingen samen en het was met grote regelmaat dat ik haar moest bellen voor allerlei zaken waarvoor je alleen bij je moeder terecht kan. Van het recept voor bruine bonensoep tot het ouderwetse huismiddeltje waarmee je die lelijke vlekken uit je kleding kon krijgen. Ons laatste gesprek via de telefoon verliep kort. Meisje wat fijn dat je belt, maar ik ben zo moe.. ik antwoordde met onze gevleugelde uitspraak “het geeft niet mam, Ik wilde je alleen even vragen of ik je vandaag al had verteld hoeveel ik van je hou..

Voor een potje ouderwets mopperen over de kinderen, omdat ze weer eens wat uitgevreten hadden was ik bij mijn moeder aan het verkeerde adres. Haar antwoord was altijd onverbiddelijk
`Wees blij dat er leven in zit, voor hetzelfde geld had je ze in een karretje moeten duwen!`
En achteraf kwam het besef dat mijn moeder uiteraard weer eens gelijk had.

De dag dat ik het huis uitging stond ze met dikke tranen voor me.. ze had 3 zonen die allemaal in de buurt woonden, en juist die ene dochter moest zo ver weg gaan wonen. Achteraf is de afstand voor haar nooit een probleem geweest, en zo kon het regelmatig gebeuren dat ze op een doordeweekse dag samen met mijn vader aan kwam waaien en als een witte tornado door het huis ging. De wasmand die soms bomvol in de badkamer stond, en waar ik tegenaan liep te hikken was voor haar geen probleem, want ’s avonds lag alles gewassen en gestreken klaar om in de kast te leggen. De laatste maanden heeft ze regelmatig de wens uitgesproken dat ze nog éénmaal bij mij thuis in Akkrum wilde komen. Het heeft niet meer zo mogen zijn, maar haar foto zal een prominente plaats in mijn huis krijgen.

De geboorte van mijn dochter op oudejaarsdag 1997 was ook een dag waar ik nog vaak met veel warmte aan terug denk. ’s Ochtends zouden we samen nog even de nieuwe gordijnen ophangen, maar het kwam er niet meer van. Tijdens de weeën zat mijn moeder thuis met buikpijn op de bank, en nadat het verlossende telefoontje kwam en ik haar op de hoogte bracht van het feit dat ze wederom oma was geworden sprong ze in de auto met de merklap die natuurlijk al weken klaar lag, maar ook een warme prak van stoofpeertjes en een sudderlapje, omdat een gezonde maaltijd op dat moment ook belangrijk was.

Samen gingen we graag winkelen voor nieuwe kleding, waarbij we altijd even gezellig ergens een bakje koffie gingen drinken. Iets wat ze zo graag deed, maar wat aan mijn vader niet besteed was. Niet dat hij niet met haar ging koffiedrinken, maar het gevoel wat zij erbij had kreeg hij er niet bij. Daarom nam ze het er lekker van, wanneer we dan weer eens dag op struintocht waren. Ook de keer dat we samen naar de musical gingen was voor haar een dag met een gouden randje. Samen naar Scheveningen om oude tijden te herleven en samen genoten we van de musical Elisabeth naar de legendarische film van Sissi.

Een moeder dus met passie voor muziek en met name Celine Dion kon haar in vervoering brengen. Tijdens haar ziekte toen ze thuis op bed lag hebben we samen muziek uitgezocht voor op haar walkman, zodat ze in de stilte van de nacht wanneer mijn vader sliep en zij door pijn gekweld werd haar gedachten op iets anders kon richten en de pijn even buiten kon sluiten. Op de klanken van Celine Dion lag ze in bed te wachten tot het ochtend werd, en zij haar man weer naar beneden hoorde komen. De tekst van het nummer “Because you loved me” was haar op het lijf geschreven.

Lieve Moeder.. bedankt voor alles wat je voor ons gedaan hebt, maar bovenal voor alle liefde waarmee jij ons omringt hebt.

We weten dat je voor ons zo keihard geknokt hebt om nog een beetje langer bij ons te mogen blijven, maar het is goed zo! Als er iemand op deze wereld rust verdiend heeft ben jij het wel.

“Had ik je vandaag al verteld hoeveel ik van je hou?”