Bob – 6

De uitval van Bob de Beer richting haar decolleté kwam voor rechercheur Linda Smolders niet onverwacht. Het kleine gezette mannetje, die zijn naam eer aan deed, was naarmate het gesprek vorderde steeds harder gaan hijgen. Met open mond had hij meerdere malen langs zijn lippen gelikt terwijl grote zweetdruppels over zijn behaarde borst onder de rode negligé naar beneden gleden. Nu hij, onder dwang, was afgevoerd naar zijn cel was zijn penetrante lichaamsgeur echter nog duidelijk aanwezig.

Waarom Bob nog steeds gehuld was in de rode negligé was voor Linda een raadsel.  Dat ding moest uiteraard zo snel mogelijk naar het laboratorium voor onderzoek op lichaamsvloeistoffen en DNA. Ze moest weten wat er was gebeurd, al was het maar om de burgemeester snel antwoord op zijn vragen te kunnen geven. De burgervader had in dit geval een dubbele rol. Hij was niet alleen de vader van Irma, het gewonde meisje met de paardenstaart, maar ook de hoogste bestuurder van de gemeente ColumnX.

In alle hectiek was ze vergeten om Bob te ondervragen over de gouden ketting die samen met een sleutel aan zijn lichaam zat vastgeplakt. Blijkbaar waren haar collega’s wel in staat geweest om dit item van hem af te nemen waarna ze het zorgvuldig hadden verpakt in doorzichtig folie. Of de sleutel nog gebruikt kon worden wist Linda niet, het grootste deel van de eengezinswoning van Bob was immers opgeblazen. Gelukkig was ze zo helder om hem net voordat hij de verhoorkamer werd uitgesleept nog te vragen waar de sleutel van is. Bob had haar verdwaasd aangekeken en zijn lippen op elkaar geperst alsof hij niet voornemens was ook maar iets los te laten. Haar collega had echter een andere aanpak en trok hem hardhandig aan een oorlel. ‘Van me kluis op me slaapkamer, maar daar is toch niks meer van over’, siste Bob toen woedend.

–

Alsof het haar geen zier kon schelen rukte Linda de grote gele linten met daarop de tekst ‘verboden toegang’ aan flarden. Een aannemer had met grote houten schotten de woonkamer aan het zicht van de buitenwereld onttrokken en ‘stempels’ onder het plafond en tegen de wanden aangebracht. De benedenverdieping was een grote ravage, maar daar was het haar niet om te doen. Ze wilde meteen naar boven en zocht een weg langs brokken puin, vuile kleding, lege blikjes bier en talloze pizzadozen. Op de overloop stond een wasrekje waar grauwe herenonderbroeken onder een laagje fijn puin rustig hingen te drogen.

De eerste slaapkamerdeur ging met moeite open, het raam was in zijn geheel weggeslagen en de zwoele buitenlucht had bezit genomen van de ruimte. Linda hoefde de sleutel er niet eens bij te pakken. Van de stalen kast was niet meer over dan een paar verwrongen stukken metaal en een grote glanzende handgreep. In de ravage naast een gedeeltelijk weggeslagen tweepersoons bed lag een hoopje dameskousen waarin een goudkleurige vibrator onophoudelijk trilde.

Teleurgesteld draaide ze zich om en liep de slaapkamer uit. Via de overloop had ze toegang tot een tweede kamer. Deze kleine kamer, die was ingericht als slaapkamer, viel uit de toon. Een donkerbruin eiken kastje en een keurig opgemaakt eenpersoons bed was het enige dat in de ruimte stond. Los van een laag stof en brokjes puin zag deze kamer eruit om door een ringetje te halen. In het kastje vond ze een album dat was gevuld met vergeelde kiekjes. Bob bij mamma op schoot, Bob met een fruithapje, Bob huilend naast Zwarte Piet en Bob op een klein kinderfietsje. ‘Ach gut’, mompelde Linda, ‘wie had toen kunnen denken dat hij nu in een rode negligé in een politiecel zou zitten’. Met een klap sloeg ze het rode fotoboek dicht, klemde het onder haar arm en besloot daarna om nog even om de hoek van de badkamer te kijken. De ruimte met beige wandtegels was opgefleurd met bloemen die met behulp van plakfolie waren aangebracht. Diverse hoekjes waren losgekomen en er waren zelfs bloemen bij die niet meer compleet waren. De sterke geur in de badkamer sloeg op haar adem en net toen Linda bedacht dat het ‘aardbeien’ moest zijn verloor ze haar grip op de vloer. In een reflex greep ze zich vast aan de toiletpot die echter net zo glad was. De fotomap klapte open en verschillende kiekjes van Bob wapperden door de lucht. Het douchegordijn zag ze als haar laatste redding, maar toen deze met stang en al naar beneden kwam viel ze met haar hoofd tegen de badrand en verloor het bewustzijn.

–

Schelle klanken die elkaar langdurig herhaalden als in een refrein was het eerste dat ze hoorde na haar val. Terwijl ze met haar handen voorzichtig haar hoofd betastte begreep Linda dat het de deurbel moest zijn.

BOB van NicoleS

BOB-2 van Arta

BOB-3 van Meralixe

BOB-4 van Mien

BOB-5 van Lianne