Bobbie for president!

Weet u nog? Tweeëntwintig januari jongstleden? De Tweede Kamer verkiezingen? De wederopstand van de PvdA met aan het roer Wouter Bos, geflankeerd door Job Cohen. De prachtige verwording van Emile Ratelband. En de teloorgang van Leefbaar Nederland in de Kamer, met als kopstuk van de partij, de prepuberale Haitske van der Linde.
Een partij die ook niet in de Kamer kwam, was lijst vijftien; de Partij voor de Dieren. Op de kieslijst van die club stond op nummer veertien, de in Doorn woonachtige, barones M.E. van Tuyll van Serooskerken. Voor intimi gewoon Bobbie.
Afkomst en status van de barones doen vermoeden dat zij de hele promotiecampagne van financiële input heeft voorzien, wat volgens mij niet veel resultaat gesorteerd heeft. Mij was namelijk niet bekend dát er zulk een partij aanwezig was. In de meer dan dagelijkse opiniepeilingen van Maurice de Hond – was wellicht een goede lijstduwer geweest – bleek dan ook dat weinig Nederlanders notie hadden van het bestaan van deze partij, laat staan van het program.

Wat had barones Bobbie willen bereiken als ze in de Kamer was gekomen? – plaats veertien? – Afschaffing van de hondenbelasting? Landelijk fokprogramma voor het uitstervende korenwolfje? Wellicht subsidie op de hygiënische drollenschep?

Nobele ideeën, dat wel. Maar persoonlijk stel ik voor haar een cursus
‘praktische kattensterilisatie’te geven. Hoewel een cursus ‘valse en/of
mishandelde honden herplaatsen’ ook niet fout in de oren klinkt. Misschien behoort een workshop’ hoe ontdooi ik een vastgevroren eend’ wel tot de vereiste stof om naar eer en geweten plaats te mogen nemen in een der blauwe zetels.

Als de barones de tweeëntwintigste januari de verkiezingsuitslag op een willekeurig publiek of commercieel net volgt, dringt tot haar door dat de missie niet geslaagd is. Ze is haar doel te kort geschoten en vraagt zich terstond af waar ze nu haar AOW’tje aan moet doneren. Als Jeeves, de butler, haar drie golden retrievers hun behoefte laat doen in het struikgewas van het door haar zelf onderhouden kasteeltuintje, beseft ze dat ze weldegelijk nog iets kan betekenen voor de wereld van de fauna. Ze slaat acuut de brochure ‘onderhandelingsvaardigheden voor drugshonden’ open en schrijft zich onmiddellijk in voor de cursus ‘braille voor barre beagles.’ Met daaronder in kapitaal letters afgedrukt: ‘Met niemand minder dan Martin Gaus als gastspreker!’

De Tweede Kamer is inmiddels beëdigd. Op de plek waar ‘Bobbie for president’ op het tafelblad gekerfd had moeten staan, staat nu naar alle waarschijnlijkheid: ‘Ik zie door de bomen, Bos niet meer.’