Bonter kunnen we het niet maken

Eindelijk. Eindelijk heeft het management mij weer voorzien van een eigen identiteit. Na een jarenlange periode van hersenspoeling, dat er geen verschil meer bestaat tussen vrouwelijke en mannelijke collega’s, dat gelijkheid in kansen niet eens relevant meer is want er ís geen sprake meer van onderscheid, is het roer rigoureus omgegooid. De directie heeft in zijn oneindige wijsheid besloten dat de sekseverschillen weer mogen. En dat niet alleen, het moet zelfs weer gepropageerd worden. Fluitend ga ik de laatste tijd weer naar mijn werk. Ik begin mijn dag met meer dan een gemiddeld aantal bekers koffie en verheug me al op de aandrang die ik binnen het uur voel opkomen. Ik spoed mij door de gang richting hal want daar, achter die witte deur op de kop van de rechtervleugel, daar wacht mij de rolbevestiging die ik al die jaren zo node heb gemist. Het kleinste kamertje kan mij niet groot genoeg zijn. Want iedere deur schreeuwt mij in hemelsblauw toe: “Je bent een man, laat het zien, draag het uit!”. Weg met al die taboes op ongewenste intimiteiten op de werkvloer. Het mag weer!

Mijn vrouwelijke collega’s waren ook al zo enthousiast. Regelmatig zie ik de dames met hun tasjes en poederdoosjes, liefst gezamenlijk en soms zelfs gearmd, onderweg naar hun knalroze droomdomein. Ik moet zeggen, of lijkt het maar zo, dat ze er sinds de metamorfose van de toiletgroepen ook veel vrouwelijker en verzorgder zijn gaan uitzien. Het kost wat extra minuten maar dan heb je ook wat.

In de inmiddels steeds drukker wordende wandelgangen heb ik vernomen dat de dames opteren voor een sfeervolle verlichtingslijst rond de spiegels en extra hoge make-up krukken voor de wastafels, zodat de vrouwelijke kenmerken nog beter geaccentueerd kunnen worden. Een werkgever die rolbevestiging hoog in het vaandel draagt zal dat toch niet kunnen weigeren?

Van mannelijke collega’s, en dan met name de wat oudere onder ons, kreeg ik te horen dat plasproblemen plotseling tot het verleden behoren. Men klettert en spettert er nu weer lustig op los. De pillen voor de prostaat kunnen nu definitief uit het kantoorbeeld verdwijnen. Dat zal heel wat bureaubladen een stuk overzichtelijker maken.

Al met al zijn we er een stuk op vooruit gegaan, ons kantoor De Knip leeft weer! Namens alle collega’s wil ik dan ook graag onverbloemd mijn dank uitspreken aan het management voor de uitstekende keuze om de traditionele kleuren voor mannen en vrouwen op de toiletgroepen in ere te herstellen. Dat vereist daadkracht en normbesef.

Is het nog een idee om de huisstijl van de Belastingdienst aan te passen? Lijkt me een kleine investering om de gele streep door een felroze te vervangen. En er gaat een geweldige voorbeeldfunctie van uit!