Wat hebben mannen toch met wieldoppen (sorry velgen?!)? Vanavond nog zag ik een groepje mannen zich, samen met de trotse bezitter van de betreffende auto, de wieldoppen(ja ja, velgen) bewonderen. Wat is het toch dat mannen een auto zo belangrijk vinden? Wij vrouwen kijken naar het model en de kleur, klaar. Ja sorry hoor, het is maar een auto! Een kleine tweede-hands maakt duidelijk dat er nog een nummer 1 is, maar dat daar de man in rond rijdt. Waarom rijden altijd de vrouwen rond in het boodschappenautootje? Weten de mannen wel hoeveel er versleept wordt met dat kleine ding? Kinderen, boodschappen, zwemspullen, nog een keer kinderen, planten, bomen. En wij proppen dit allemaal met liefde in een klein oud barrel. De auto is heilig voor mannen. Stel de man voor om te ruilen omdat jij meer ruimte nodig hebt en de man wringt zich in alle bochten om daar onderuit te kunnen komen. Waarom vraag ik me dan af. Het is toch gewoon een som van optellen en aftrekken. Hij zit in z’n eentje in een ruime geairconditioneerde gezinsauto en jij moet elke keer stunts uithalen om veilig het verkeer door te komen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik het klassieke beeld ben van een vrouw in een auto. Ik kan niet parkeren en niet kaartlezen. Zelfs de borden langs de kant van de weg begrijp ik nog steeds niet. Geef mij een omleiding en ik ben verloren. Ik rijd rustig 3 straten verder om het fille parkeren te voorkomen. Het is me één keer gelukt en dat was tijdens het rijexamen. Ik zie de examinator nog z’n wenkbrauw optillen nadat ik me juichend op hem gestort om deze bijzondere verrichting te vieren. Veel vertrouwen in mijn rijkunst had hij niet meer, maar moest me uiteindelijk aarzelend het papiertje overhandigen. Op zich rijd ik overal naar toe, maar ik moet gewoon iemand naast me hebben, die me precies verteld waar ik naartoe moet. Ik ben nog steeds trots op het feit dat ik naar Euro Disney gereden ben. Mijn moeder fungeerde als GPS, met dezelfde prettige rustige stem, en verzorgde ook nog eens de catering. Het enige wat mij restte was mijn voet op het gaspedaal houden en de auto’s om me heen in de gaten houden. Het lijkt nu of ik een complete ramp ben op de weg, maar ik betaal tot nu toe voor niets de verzekeringspremie. Ook staan mijn handen de verkeerde kant op als de auto rare geluiden maakt. Ik heb dan ook het volledige pakket van de ANWB tot aan de voordeur op m’n pasje staan. Het zal mij niet gebeuren dat ik met een lekke band,in de stromende regen, de kruk nog moet gaan zoeken. Ten eerste heb ik geen idee hoe zo’n ding eruit ziet, laat staan dat ik weet hoe het werkt. Er is nog een tijd geweest dat de ANWB, cursussen “pech onderweg” organiseerde, maar daar hoor je nu ook niets meer over. Hebben ze het opgegeven om vrouwen iets bij te brengen? Waarschijnlijk was het goedkoper om de serviceverlening aan te passen. En dan hebben we het nog niet over de kostenpost voor de psychische hulpverlening aan de cursusleiders. Als schrijvende kom ik er nu wel achter waarom mannen hun auto niet makkelijk afstaan aan vrouwen zoals mij, je moet als man maar afwachten of je je auto ooit nog terug ziet.
Categorieën: Mannen & Vrouwen
10 reacties
gast · 30 juli 2004 op 18:09
Leuke column, al had je beter wat alinea’s erin kunnen proppen.
Wat betreft de inhoud: het zal wel in het y-chromosoom zitten. Enne..het is krik, niet kruk;)
Ma3anne · 30 juli 2004 op 19:03
Leuk beschreven! En inderdaad een vreemd verschijnsel die oude brikkies volgeladen met moeders, boodschappen en kids. Dan vraag je je toch af wat de term ‘gezinsauto’ voorstelt voor de dure mooie (en meestal veiliger!) wagen van pa.
Ik rijd zelf in een behoorlijk grote wagen. Voor een prikkie gekocht. Ziet er niet uit, maar het rijdt heerlijk comfortabel. Onze gezinsauto helemaal voor mams alleen en de kids mogen af en toe ook mee. Weer een voordeel als je single bent.
Hoe vaak ik al van mannen te horen heb gekregen, dat een leuk klein autootje toch veel geschikter voor me zou zijn! Raar hè? Met deze oude brik voel ik me veiliger op de weg dan met zo’n koekblikje. En ik zou niet weten waarom ik geen grote auto mag bezitten als vrouw. Mij blazen de papa’s in de dikke auto’s niet van de linker rijstrook af! 😉
momentje · 30 juli 2004 op 19:13
Enne..het is krik, niet kruk;)
Vandaar dat ik hem niet kan vinden!!
Bakema_NL · 30 juli 2004 op 20:31
Even kijken…….ja, ik ben nog steeds van het mannelijk geslacht. Maar die fascinatie voor auto’s deel ik niet met “mijn soort”, sterker nog, die dingen interesseren me geen hol en als ik mijn collega’s in het mannelijke zou zien kwijlen bij het aanschouwen van een paar wieldoppen dan weet ik niet of ik het triest moet vinden of heel hard moet lachen………..maar ach, ieder zijn hobby/liefhebberij he, ik heb ook zo mijn eigenaardigheden in de ogen van een ander.
pepe · 30 juli 2004 op 23:04
Oke, ik ben van nog veel oudere stempel en rijd meestal rond op mijn batavus, zonder wieldoppen of andere opsmuk. Als de (grote-gezins) auto voor de deur staat maak ik er wel eens gebruik van en parkeer ik net zo makkelijk als manlief, ik kom waar ik wil met of zonder menselijke-GPS.
[quote]Het zal mij niet gebeuren dat ik met een lekke band,in de stromende regen, de kruk nog moet gaan zoeken. Ten eerste heb ik geen idee hoe zo’n ding eruit ziet, laat staan dat ik weet hoe het werkt.[/quote]
En dit heb ik eens mogen doen, het lukte nog ook en dat voelde heel goed. Niks ANWB of hulp van anderen, dit eigenwijze wijffie zou haar mannetje wel staan 😉
Binnenkort op vakantie, ook dan rijd ik in buitenland met de caravan erachter. Ik ben blij ik het durf en kan doen.
Shitonya · 30 juli 2004 op 23:09
Sorry, ik werd weggeblazen door die bom van tekst, dus heb hem niet gelezen…de vorige keer had je ook al last van het woord “alinea’s”, of was dat nu iemand anders?
Louise · 31 juli 2004 op 08:07
Hilarisch stukje, al voel ik me wel een beetje in mijn eer aangetast als vrouw 😉
Wij hebben twee auto’s, maar het is niet zo dat ze streng verdeeld zijn. Toch geef ik de voorkeur aan ons groene PTT wagentje, een paar jaar geleden tweedehands gekocht. Toch pak ik nog eerder de fiets , behalve als ik karrenvrachten boodschappen of kids moet vervoeren of als het meer dan 10 kilometer is.
Maar ja, ik vind fietsen dan ook helemaal super.
Eftee · 31 juli 2004 op 16:36
Ik ben ook zo’n klassiek vrouw-geval, als het om auto’s en rijden gaat. Ik herken veel in je column. Ik ben gelukkig de enige hier die een rijbewijs heeft, dus staat de auto er als ik hem nodig heb. Zuinig ben ik er ook niet echt op, als hij maar rijdt. Zo af en toe was ik hem, maar als dat 3 keer per jaar gebeurt, is het veel.
Leuke column!
Dees · 31 juli 2004 op 23:03
Ik houd helemaal niet van man – vrouw generalisaties, sterker nog, ben er allergisch voor. Desalniettemin, leuke column. Over jou 😉
Mosje · 1 augustus 2004 op 00:01
Vrouwen hebben soms ook iets met wieldoppen cq. velgen.
Koop het pas verschenen boek “de Mabel-generatie” en lees hoe vrouwen ambitieus zijn, hoog opgeleid, single, rond de 30, en …… gek op auto’s met metalen velgen!!