Hoever kan ik gaan in het volgen van Bridget? Tot stalken wil ik mij niet verlagen. Er blijven ook in de virtuele wereld grenzen. Al kan ik zonder haar ooit te spreken of zelfs maar in levende lijve te zien veel over haar te weten komen. Aan interviews, losse uitspraken, foto’s en zelfs filmpjes geen gebrek.
Alles is vastgelegd op het wereldwijde web.
Eens gezegd blijft voor altijd gesproken en eenmaal blootgegeven is nooit meer te bedekken. Het internet is onverbiddelijk. Bridget heeft ooit beweert niet op foute mannen te vallen. Wat mijn mogelijkheden om iets voor haar te mogen betekenen wezenlijk vergroot. Ik ben een vleesgeworden goedzak in hart en nieren. Als er nog geen woord voor bestond dan zouden we zo iemand een frans noemen. Zo zit de goedzak in m’n bloed.

In een andere uitspraak stelt ze het feminisme ver van haar bed te houden. Die opvatting van de fraaie tv-babe verkleint mijn kansen om ooit met haar de lakens te delen. En daar is het – moet de onstuimig in mij brandende macho bekennen- wel om begonnen. Ik wil er geen doekjes om winden. Ook mijn bloed stroomt nu eenmaal waar het niet gaan kan.
Bridget kan mijn op drift geraakte bloed best plaatselijk zo stimuleren dat een op zich vrij onopvallend lichaamsdeel ineens onstuitbaar uit de veilige schaduw van de onderbuik op de voorgrond treedt. Gespannen en fier wil mijn geslacht nog een keer de schijn ophouden dat hij zijn mannetje staat. Al zal hij onder enig druk van vrouwelijke aandacht weer snel koppie onder gaan terwijl ik na een kort moment van opperst genot een diepe intense zucht slaak en voor ik goed en wel o wat is al weer was dat lekker stamel.

Ze schaamt zich, zo leert een beetje zoeken op het web, niet over haar stimulerende gaven. Pronkt er zelfs een beetje mee. Bridget stond al eens weinig verhullend, kunstig gefotoshopt – wat haar schoonheid iets virtueels geeft – in de Playboy.

Mag ik daar uit afleiden dat ze er om vraagt, dat ze het best vindt dat mannen haar lichaam te pas en te onpas bekijken – je zou kunnen zeggen – met hun begerige ogen betasten? Dat ze er op uit is dat mannen zich bij haar aanblik zonder gene, zelfs met gepaste trots -wat heet met voorbedachte rade- op een stramme genotspaal verheugen, haar schoonheid daarvoor gebruiken? Waar ze zich dan in wisselend tempo terwijl ze hun fantasie over haar de vrije loop laten handmatig van afhelpen. Is het verheffend dat Bridget daar, weliswaar passief – maar toch – aan meedoet, zich daarvoor leent?

De opbrengst van de erotisch bedoelde foto’s was bestemd voor haar stichting die het opneemt voor verwaarloosde en mishandelde honden.
Mij staat bij het aanschouwen van de afbeeldingen weinig goeds en al helemaal geen goed doel voor ogen. Kan ik zover gaan? Ik hoor me in gedachte al lekker geil teefje van me lispelen als ik de foto’s uit het mannenblad bekijk. Ze zijn aangevuld met wat afbeeldingen van een schaars geklede Bridget uit op internet verspreide For Him Magazines best prikkelend.
Het slideshowtje op m’n computer bestaat binnen de kortste keren uit enkele tientallen foto’s.

Ik vrees dat ik nu niet alleen te veel aan een sexuele fantasie toegeef, maar me ook volop in het onbetamelijke stort. Of lopen vrouwen als Bridget met hun erotiek te koop? Ze fantaseren zelf over de aandacht, raken daar zelfs een beetje histig van. Ook Bridget’s bloed kruipt soms waar het niet gaan kan en dat vindt ze maar wat lekker. Het ligt niet aan mijn geile fantasietjes dat ik opgewonden van haar raak. Integendeel, zij maakt mij willens en wetens histig. Ze zou er graag haar brood mee verdienen; met erotische foto’s bedoel ik. Maar evengoed – hoe plat het ook klinkt- met haar lichaam dus. Praat ik nu goed wat me diep van binnen eigenlijk dwars zit?

Ik kan mijn gedachtegang met een eenvoudig voorval illustreren. Het overkomt me om de haverklap.
Mijn blik valt dan in eerste instantie per ongeluk op een megahoog gehakte, ultrakort gerokte en zo haar slanke goedgevormde benen showende vrouw. Voor ik het goed en wel besef kijk ik noodgedwongen een tweede keer. Nu, na die eerste op zich onschuldige glimp, bewuster en uiteraard langer. Alsof ik de eerste indruk van die terloopse oogopslag moet checken; of die benen wel echt zo mooi zijn. Als dat inderdaad zo is, blijf ik sluiks in weerwil van m’n fatsoen gluren.
Regelmatig zijn de vrouwen zo tot de verbeelding sprekend dat hun beeld me een tijd achtervolgt, dan wil ik voor ze omlopen om ze weer te zien. Gelukkig komt het daar nooit van omdat ik ze door een nieuwe slinkse blik snel vergeet. Al dat vrouwelijk schoon voorkomt zo dat ik een van hen ga stalken. Ze moesten ‘ns weten, die benen in minirok.

Steevast maakt de gedachte zich van mij meester dat ze het bewust doet; die bevallig, in mijn ogen wulps, passerende kanjer. Ze weet dat haar schoenen haar toch al fraaie benen nog meer vorm geven. De rok is niet zomaar vanwege de zomerzon zo kort maar omdat ze zich heel goed realiseert dat haar benen er meer dan best mogen zijn. En ze is oud en wijs genoeg om te beseffen dat mannen onwijs op haar outfit geilen.

Kortom, de gedachte dat ze het er om doet, doemt onverbiddelijk bij me op, hoort er gewoon bij, anders zou het niet eens opwindend zijn. Als zij het er niet om doet dan is mijn geilheid alsnog een vorm van stalken. Zo kom ik uitsluitend afgaande op haar kledij tot de voor mij onvermijdelijk logische conclusie dat ze willig is, een beetje hoerig zelfs, en met die slotsom zet ik haar weg als iemand die mij laat weten dat ze zo graag wil vrijen dat elke man, dus ook ik, met haar erotische tripjes mag maken.

Het zegt uiteindelijk meer over mij dan, om bij het onderwerp van mijn hoopvol verlangen te blijven, over de zich voor fotosets sexy kledende Bridget. Kan ik me zo blootgeven?

Ik ben wel vaker opgewonden geraakt van een vrouw. Als puber al. Ik was toen heel wat virieler dan nu.

Over meisjes die ik op zich heel hoog had, had ik ook erotische gedachten. Eerlijk gezegd; ik geilde net zo hard op een aanbeden schatje, waar ik als jongeling dan met oprechte kalverogen blind van liefde beduusd naar gluurde, als op een in mijn ogen vroeg rijp meiske dat zonder het zelf te beseffen niet zozeer m’n hart als wel m’n bloed op hol joeg. Onwetend van haar erotische charmes maakte ze de wildste fantasie in me los zo uitdagend als ze in mijn verbeelding met haar goed gevormde lichaam te kijk liep.
Het waren in feite femmes fatale tegen wil en dank. Wij opgroeiende hormoonbommen bombardeerden de in onze verbeelding wat opwinder ogende en zich wat vrijmoediger kledende meiskes tot sexsymbooltjes.

Op de een of andere manier verdrong ik dat wel. De fantasie en het verlangen, die ik voor het slapen gaan, hitsig als ik was, met liefde en plezier de vrije loop liet, zat me niet helemaal lekker.
Ergens kan ik lust en liefde nog steeds niet rijmen. De kunst van het vol respect op een meisje geilen en masturberen is mij niet gegeven. Als de liefde me echt hoog zit, vind ik al dat gefantaseer en die klaarkomerij haar eer te na. Niet dat het me er ooit van heeft weerhouden om vol overgave over haar te dromen en m’n erotische alleengang te gaan.

Een dag later zat ik alsof er niks aan de hand was geweest naast haar in de klas, boomde met haar over politieke onrechtvaardigheid en rookte samen met haar stiekem een sigaret in -waar anders?- het fietsenhok. Verder dan een gedeeld shaggie kwam ik in werkelijkheid vaak niet eens.
Nooit steeg mij dan het schaamrood naar de kaken dat ik een paar uur me daarvoor ongenegeerd met mijn voorstelling van haar borsten en dijen in gedachte mijn lid in een staat van opperste verwachting had gebracht. Boekjes, laat staan slideshows had ik toen nog niet zo hard nodig. Een simpele gedachte was genoeg om de gebeurtenissen met hun onafwendbare en vurig gewenste afloop in gang te zetten.

Was ik toen al de schaamte voorbij? Wie zal het zeggen. De schaamte gaat pas spelen als je er open en bloot voor uitkomt. In een blog over Bridget bijvoorbeeld. Zij staat weliswaar niet bekend als de grootste sexbom die Nederland op dit moment rijk is, maar toch. Ik ben vast niet de enige die op haar zit te spinzen.

Kan ik zover gaan om te beschrijven hoe ik op Bridget masturbeer? Aftrekken is aan de ene kant misschien nog wel intiemer en persoonlijker dan sex en anderzijds is het botte lust en erg pornografisch. Al hoeft dat niet. Meg Ryan speelt in When Sally meets Harry hoe ze een orgasme suggereert. Dat is wel heel onschuldig en dubbel. Een actrice die speelt dat ze acteert. Het moet niet veel gekker worden. Ze doet het trouwens best goed en dus is het opwindend. Er zijn vast pubers die op die scene geilen en hun orgasme allesbehalve faken.

Het hoeft niet meteen porno te zijn. Menig adolescent zal ongetwijfeld met Calve pindakaas groot zijn geworden maar de rol van de Neckermancatalogus moet bij het opgroeien zeker op het gebied van de lust niet worden onderschat. Ikzelf heb de brochures regelmatig met trillende handen en vol opgewonden verwachting doorgebladerd; op zoek naar de lingerie afdeling of de pagina’s met de discojurkjes die mijn lid vervaarlijk sneller deden kloppen. Eenmaal in erecte toestand wreef ik er dan – al naar gelang de plek van opwinding – steeds harder en sneller mee over een kussen, bank of matras om vrij snel tot ontlading te komen.

Ik herinner me ineens de striptease van Jamie Lee Curtis in True Lies. Haar goed gespeeld klungelig dansje dat steeds erotischer en vrijmoediger wordt, liet me niet onberoerd en ik was toen toch al redelijk aan het napuberen. Een volgende stap op het pad naar de pornografische beleving zette ik met een verleidelijk voorovergebogen Tatjana Simic. Sexy bommetjes als Monique Sluyter staan in mijn beleving weer een treedje hoger op de genotsladder. Die leven van hun lichaam. Ze moeten – denk ik – wel terdege beseffen dat mannen zoals ik hun videootjes en fotosetjes uitsluitend voor de zwelling bekijken en daar een snel verdiende boterham in zien. Prat ga ik daar niet op.

Ik vraag me oprecht af of ik er zo nadrukkelijk voor uit moet komen.

Ik kan het a la Meg Ryan als fictie brengen. Me – zeg maar – verschuilen achter m’n literaire ambities. Ik kan m’n masturberen vermommen in een verhaal over iemand die bijvoorbeeld pak ‘r beet Bridget Maasland met succes het hof maakt en sex met haar heeft. Onvergetelijk mooi en van een klasse waar zelfs de minaressen van Don Juan en Casanova graag een puntje aan zouden zuigen, breng ik ons tot een gezamenlijk gedeeld hoogtepunt dat z’n weerga niet kent, tot de volgende keer ook die lat wordt overtroffen, grensverleggende vrijpartijen. De minnaars van de wereldliterauur verbleken bij mijn fictieve prestaties.
Ik kan ook gewoon zo natuurgetrouw weergeven hoe ik ooit met een prostituee – ik vermijd bewust het woord hoer al gebruik ik dat nu dus weer wel- nepsex heb gehad.
Beschrijven hoe ik met vriendinnen heb gevreeen, vind ik vanwege privacy en vooral het niet willen aantasten, besmeuren van de zo intens gedeelde intimiteit ongepast. Ik zou ook vrij snel uitgeschreven zijn.

Ooit schreef een meisje, met wie ik, wat ik nu weet, maar toen nog niet kon bevroeden, een van mijn weinige gepasioneerde vrijpartijen had, me over de kracht van geheimen. Het schept een band om die met elkaar te delen. Wie tegenover derden zwijgt over de met iemand beleefde sexuele intimiteit maakt vrijen tot een geheim. Zo bindt erotiek twee mensen. Openheid en bravour laten daar niks van heel. Integendeel, het drijft geliefden uit elkaar. Ik wil daar nog een vleugje van in ere houden, van de geheimen die ik deelde met zo weinig uitverkorenen zegt de zelfverzekerde, muurbloempjes de teleurgestelde en liefjes de levensgenieter. Hoe ik ze ook noem; veel waren het er niet. Of dat jammer is? Wie omkomt in de vrijerij vergeet ze omdat het allemaal zo gewoon is. Wie slechts een enkele keer lichamelijke liefde deelde, koestert elke aai, elke kus, elk al of niet oprecht gestameld ja, ik kom, elke lach, ja zelfs de zwijgende omhelzing en wat misschien nog belangrijker is, waardeert elke volgende keer als nooit tevoren.

Vertellen wat er door m’n hoofd spookt als ik masturbeer, is misschien wel zo eerlijk en duurt het langst. Al ligt de schaamte altijd net om het hoekje op de loer. Helemaal als ik wereldkundig maak wat ik denk als ik fantaseer over sex met een bekende. Ik zal toch niet zo makkelijk zonder te blozen naast haar gaan zitten als in het verleden. Toen ik het nog voor me hield.
Klaarkomen op een slideshow met foto’s van Bridget moet me – al ben ik niet meer zo viriel als dertig jaar geleden – met een beetje moeite best wel lukken.
Kan ik dat maken? Natuurlijk, zolang ik er maar over zwijg.


Frans

Ooit schreef ik voor een regionaal dagblad. Daar hadden ze na 22 jaar genoeg van en nu probeer ik het hier. Na een grote tussenpauze hoop ik de draad weer op te pakken.

4 reacties

LouisP · 28 september 2010 op 17:49

Leve Frans en Bridget,

zo vlot geschreven, en zo vlot heb ‘k ‘m ook gelezen..

mooi stuk Frans!
gr.
Louis

Prlwytskovsky · 28 september 2010 op 18:25

Bridget? Scheisse maaaaaannn….. Daar zou ik best eens mit meine tong around here tepelhof wille lebbere und meine finger in iere ….. ooeeewh.

Aber was ich dir sagen wil: was eine lap tekst joh?
Maar je slotclonclusie: Ja! jij kan dat maken, jah. 😉

arta · 29 september 2010 op 09:33

Nou, Frans, je maakt wat los bij de heren 😀

Mien · 29 september 2010 op 10:25

Deze kleddercolumn is mij iets te puberaal of moet ik zeggen penopauzaal.

Mien

Geef een reactie

Avatar plaatshouder