Iedereen is tegenwoordig alleen nog maar op zichzelf gericht. Zolang het individu zelf maar kan overleven is alles goed en doet er verder niets meer toe. Niemand durft nog op te komen voor ideeën, overtuigingen of opvattingen die anders zijn dan die van de groep. Niemand durft nog iemand anders te helpen en niemand is bereidt een ander te helpen. Bang om beoordeeld te worden op grond van je daden. Gelukkig hebben we dan altijd nog de “buitenlanders onderling”. Gisteren was ik hier in de plaatselijke supermarkt. Nooit druk, nooit een rij bij de kassa en iedereen kent elkaar. Logisch, er wonen hier hooguit 500 mensen! Toch blijven er steeds nieuwe mensen bijkomen, mensen uit het buitenland die vluchten en hier hopen op een beter leven. De meeste buurtbewoners hebben daar niet zo een hoge pet van op.
Dat bleek gisteren dus wel weer…
Ik stond in de rij. Achter mij stond een ouder echtpaar en een oudere man uit het verzorgingstehuis met zijn kleindochter. Voor mij in de rij stond een jongere man die hier nog niet zo lang woonde en voor hem stond een Arabische uitziende vrouw met een hoofddoekje op haar hoofd.
Achter mij begon een gesprek tussen de oudere man en zijn vrouw, op een toon dat de hele rij het mocht horen en waarvan het ook de bedoeling was dat wij het hoorde. Het ging over haar hoofddoek en wat daar allemaal niet aan deugde.
De vrouw met het hoofddoekje stond te knoeien met de pinautomaat. De vrouw was hier vorige week komen wonen, sprak nog geen Nederlands en ook geen Engels. Ondertussen ging het gesprek achter mij op een nog luidere toon verder: “Zulke mensen motten ze hiel niet ons land niet binnenlaten! Ze kennen alleen maar geiten melken en zo ruiken ze òk. En van us, ouwere mensen diej de oorlog hedden meegemaakt, verwachten ze dá we ons gaan aanpassen. Dá we gaan pinnen, een letop kopen en gaan sjetten op internet. Dá we mee gaan skiën met de kleinkinderen!” wijzend op het kleine meisje met lange blonde vlechten in haar haren. De andere oudere man voegde zich ook bij het gesprek. “Iek vin ‘t gewoon te belachelijk feur woorden, iek wordt in een verpleeghuis gestopt deur mien kinderen en dan krijgt zulk uitschot mien huis! Die nieuwe buitenlanders wonen verdomme in mijn huis! Ik het der me hele leven gewöönd en nu wönen zij der mit hun geiten en schapen!”
Ondertussen is de caissière de vrouw gaan helpen met haar pas en heeft ze ontdekt dat de vrouw €1,20 tekort komt om haar boodschappen af te rekenen. Terwijl de caissière met alle macht de vrouw dit probeert uit te leggen, gaat het gesprek voort en erger ik mij ondertussen mateloos aan de oudere mensen achter mij in de rij. “Dá he-je mé die mensen. Te lui om te werken mor geld uitgeven dá kennen ze wul! En zij het ut niet eens nodig, iek bedoel, mot je die kont van der is zien!”
De arme vrouw begreep ondertussen dat ze haar boodschappen niet mee kon krijgen en dat het gesprek achter haar in de rij over haar ging. De man voor mij in de rij gooide zijn spullen in een mandje en liep weg. “Kiek die jongen bekijkt ut beter, hij wacht tot haar kameel is gekommen om der op te halen! Groot gelijk het ie, we staan hier morgen nog as dá zo deur gaat!”. De vrouw stond op het punt de winkel te verlaten, zonder boodschappen. Waarom ze de boodschappen niet meekreeg was haar een raadsel.
Er was niemand die haar 1 euro en 20 cent wilde geven, helemaal niemand. Er werd enkel over haar geklaagd.
Zoals het een andere buitenlander die nooit geholpen is behoord heb ik haar het geld gegeven. Ik weet namelijk wat het is wanneer er over je gepraat wordt alsof je er niet bij bent en alsof je het niet verstaat. Achter mij hoorde ik de oudere man nog steeds klagen, maar nu over ons beide: “Buitenlanders onderling hè! Een Pool die een hoofddoekie helpt, dá het ik nog nooit gezien. Ut mot niet gekker worden! Maar ze moten wel samenwerken al willen ze dit land overnemen, ut is ze òk al bijna gelukt om dit dorp over te nemen. Volgende week komt de volgende lading! We zijn verlorden Margriet!”. Margriet durfde niet tegen haar man in te gaan en zweeg nog steeds, zoals ze al het hele gesprek geen woord had gezegd. Net als ik, ik ben niet tegen de oude verbitterde man in de rij ingegaan. Dat is als een brand proberen te blussen in een dor en droog bos. Mission impossible!
Ook al begreep ik niet wat de vrouw tegen me zei, toen ze haar boodschappen toch mee mocht nemen, ik weet zeker dat ze me dankbaar was. Een blik zegt meer dan 1000 Arabische woorden!
[i](Excuses voor het aparte taalgebruik tijdens het gesprek van de oudere mensen. Toch is dit nu eenmaal hoe de mensen hier praten en hoe ze over mensen praten wanneer men verwacht dat ze hen niet verstaan.)[/i]
13 reacties
Prlwytskovsky · 6 september 2008 op 17:55
Naar het dialect te oordelen dat jij zo mooi beschrijft, wonen zij in het oosten des lands, of mogelijk het noord-oosten?
Maar wees eens even eerlijk: hebben die plaatselijken geen gelijk dan? Jij spreekt toch ook fatsoenlijk Nederlands?
SIMBA · 6 september 2008 op 18:07
Dit is de derde column die je enorm generaliserend begint, die eerste alinea doet mijn tenen krullen. Als je tweede alinea het begin van dit stukje was geweest, was het veel sympathieker overgekomen.
Jij behandeld “de Nederlander” net zo als die mensen die jij beschrijft “de Buitenlander” doen en dat voelt voor mijn net zo min fijn als het voor jou doet.
Maar laat je niet ontmoedigen, je schrijft leuk!
pepe · 7 september 2008 op 09:47
Ik heb hem anders gelezen dan mijn voorganger, ik vind hem wel mooi.
Ik denk te begrijpen wat je bedoeld. Samenleven kent geen onderscheid tussen verschillende mensen.
Je hebt onder alle mensen altijd enkelingen die je nooit als vriend zou willen.
En anderen, ongeacht waar ze vandaan komen of waar ze heen gaan, stelen je hart.
Je bewijst tevens dat er nog wel mensen zijn die niet alleen aan zichzelf denken, door die vrouw te hulp te schieten. Ik geloof nooit dat dit aleen komt omdat je je een buitenlander voelt, als je een nederlandse was geweest had je het ook gedaan. Het zit hem niet in de kleur of ras, maar in het hart.
pally · 7 september 2008 op 12:09
Jammer, Lola, dat je zo generaliserend en bijna verbitterd schrijft. Columns schrijven is natuurlijk een vaardigheid en dat doe je zeker niet slecht. Je nederlands is buitengewoon goed. Dat zei ik je al eerder.Ik denk niet dat je jezelf beter vind dan iedereen, maar het lijkt er wel op, als ik dit lees. Als je uitstraalt wat je hier schrijft,zul je zeker niet veel aardigs kunnen verwachten. Erg jammer voor je,
groet van Pally
Chantal · 7 september 2008 op 17:18
Ik dacht even dat je als conclusie op zou voeren dat de mensen met het dialect zelf ook niet bepaald verstaanbaar Nederlands spreken.. 😀
Maar ik vind hem ook mooi. Soms als je een punt wilt maken, is generaliseren helemaal niet zo erg..
arta · 7 september 2008 op 19:07
Nogmaals…De Nederlander zoals jij die beschrijft komt in mijn kennissenkring niet voor. Ten eerste, omdat mensen die niet aardig voor ‘buitenlanders’ zijn, gewoon over het algemeen niet aardig zijn en ten tweede omdat deze groep een grote minderheid onder Nederlanders is.
Teunis · 8 september 2008 op 18:18
Ja, de eerste Alinea zou ik weghalen. De anekedote die start vanaf alinea 2 gaat erover. Ik kan daar zelf uit opmaken wat je bedoelt, dat hoef ik niet uitgelegd te krijgen.
En dat tussen haakjes onderaan staat zou ik al helemaal schrappen. Je hoeft je voor niets te verontschuldigen in een column.
Resumerend: een prettige stukje.
Ik reis zelf veel en spreek buitenlanders die in Nederland gewoond/gebivakkeerd hebben. Zij komen bijna allemaal tot de conclusie dat nederlanders uiterst bekrompen zijn. Dat horen we niet graag over onszelf. Daarom is het niet verwonderlijk dat deze column door een ‘Pool’ is geschreven.
Groeten Teunis
Dees · 8 september 2008 op 18:23
Voor een Zweedse ben je een aardige Poolse Lola! Aardig van je die 1,20. Heb ook een keer meegemaakt dat de hele rij wat bijdroeg. Dus de volgende keer gewoon er ook je mond bij opentrekken en de rij opvoeden (ben je vast goed in en de meeste mensen willen óók aardig zijn).
De andere reacties… snap ik niet zo goed. Want als ik dit stukje had ingestuurd was het waarschijnlijk bijval geweest voor de bekrompenheid van betreffende mensen en nu is het ineens de nationalistische zenuw die geraakt wordt? Tja.
Go Lola, laat ze maar komen die Zweedse blikken op de Hollandse minder leuke kanten. Ik vraag me wel erg af welke regio je woont. Ik denk niet dat er veel dorpen in NL zijn die leuk zijn als er maar 500 mensen wonen, zo’n aantal versmalt de visie.
Lola · 8 september 2008 op 19:54
Hallo,
Bedankt voor uw positive reactie op mijn column.
Ik woon in het midden van Nederland. Ik weet zeker dat niet veel mensen dat gedacht zouden hebben. Ik woon in de buurt van Nieuwegein, Houten en Vianen. Maar dan in een klein redelijk uitgestorven spookdorpje.
Ik vind het leuk om te horen dat er ook nog mensen zijn die mijn Zweedse visie op Nederland en de mensen in mijn dorp waarderen.
axelle · 8 september 2008 op 20:59
Ik word gek van de OOIT’s NOOIT’s IEMAND en NIEMAND’s. Kun je nog méér veralgemenen?
Dees · 9 september 2008 op 13:54
Zeg maar ‘jij’ Lola.
Ik ben net uit Vianen verhuisd naar Amsterdam. Verschil van dag en nacht, dus misschien geef je nog eens een Nederlandse stad een kans, dat is echt anders 😉
Schrijf ze…
Lola · 9 september 2008 op 21:25
Ik zal voortaan jij zeggen. De meeste mensen vinden dat een zeer vervelende gewoonte van mij, iedereen die ouder is dan mij spreek ik aan met “U” zelfs mensen van 20.
Maar bij ons zeggen we altijd U tegen andere mensen.
Ik sluit niet uit dat er geen andere plaat in Nederland is waar ik niet op mijn gemak zal zijn. Ik voel me hier alleen niet echt thuis. En misschien, zal ik ooit op een dag nog eens heel erg terugverlangen naar mijn tijd in Nederland.
Ik weet het niet.
Lola · 9 september 2008 op 21:27
Er zijn maar weinig dingen die ik niet kan.
Laat ik het zo zeggen.
Als U het niet leuk vind om te lezen.. doe het dan niet. Ik heb mijn mening en mijn kijk op de wereld… ik heb mijn standpunten nooit gewijzigd nooit herzien en ik zal dat ook nooit doen.
Iedereen heeft recht op een eigen mening in dit vrije land, en zoals ik hier ben zal ik mijn menign laten horen zoals andere hun mening laten horen!
Andere mensen schrijven ook over onrecht dat andere wordt aangedaan… waarom zou ik dat niet mogen doen?