Buurvrouw-3

De deurbel ging, daar is het een deurbel voor zou je denken.
Toen ik de voordeur opende zag ik tot mijn spijt wie er gebeld had: buurvrouw dus.
Ze vroeg of ze even binnen mocht komen want ze wilde mij iets vertellen.
Als ze zo al begint dan sta ik bij voorbaat al met mijn hakken in het zand maar goed, ik was de rotste niet had ik haar eens gezegd. Wil je iets drinken, vroeg ik haar.
Thee graag, heb je vruchtenthee?
Nee gelukkig niet zeg, wel pickwick en dat voldeed voor deze keer.
Leuke planten heb je Peet en wat groeien ze goed, leuk heb je het ingericht hier; behangetje van de Gamma?
En dat schilderij gohhhh antiek zeg, maar wel mooi.
Ja buurvrouw antiek, dat zijn wij ook onderhand.
Die planten buurvrouw, die kweek ik helemaal op tot ze uitgebloeid zijn en dan gooi ik ze weg zoals ik met zoveel dingen doe.
Ook met vrouwen, nee toch hoop ik?
Met sommige wel buurvrouw, maar die hebben het er dan ook naar gemaakt.
Maar u had mij iets te vertellen zei u?
Ja joh moet je luisteren joh …..
Ik had een vriendje he, eigenlijk twee dus eigenlijk.
Dat tweede vriendje daarvan had ik zijn mobile nummer van mijn eerste vriendje meegekregen en dat klikte toch joh.
We spraken wel over dat eerste vriendje maar aan de andere kant wilde hij er toch niet ook weer niet te veel over kwijt merkte ik.
Maar ik zat er een beetje aan te trekken en uiteindelijk zei hij toch: ja maar, ik hoor niets meer van hem en dan verwaterd die vriendschap snel, bovendien doe ik er zelf geen moeite meer voor om contact met hem te zoeken.
Maar ik had wel contact met hem, zei ik tegen hem.
Daar was hij niet van gecharmeerd en wilde dat ik per direct het contact verbrak.
Ik deed dat weliswaar met wroeging want hij was toch best een leuke vriend en dan zoiets doen, maar wij kletsten op die manier leuk verder en soms, heel soms liet hij een steekje vallen.
Ik registreerde dat maar zei er verder niets over en vervolgens werd ik beticht dat ik nog contact met de eerste had en als rechtgeaarde leugenaarster neergezet.
Dat mocht van mij want ik had hem door, het zou mijn tijd wel duren dacht ik.
Maar hoe wist hij dat, vroeg ik mij af?
Niet van mij, zou hij zelf contact met hem hebben waar ik niets van mocht weten?
Dat werd ontegenzeglijk weersproken door hem, wat denk je wel met die, daar praat ik nooit meer mee!
Heb je nog een kopje thee voor me lieverd, ik krijg droge lippen van dat gepraat; vind je het niet vervelend?
Nee hoor buurvrouw, gezellig dat u even voorbij komt; toastje erbij misschien en een droog sneetje met zalm?
Ze ging verder met haar verhaal en reageerde niet op mijn insinuaties.
Onze gezamenlijke vriend die als verbinding gold tussen ons werd als een stuk vuil in de hoek gezet en daar kon ik niet mee omgaan.
Zoals het eerst erg goed klikte zo ging het nu bergafwaarts.
Ik zag het nu door een andere bril: zwart/ wit dus.
Ik begon hem te kietelen met opmerkingen en visies maar er kwam geen reactie; viel het kwartje misschien niet?
Ik ging naast buurvrouw zitten, ze vroeg of ik wijn in huis had.
Rode heb ik uit m’n kerstpakket nog, wil je een glas?
Ja graag zei ze, dat zal beter praten dan met die thee.
Goh Peet gezellig joh, ze viel om en legde haar hoofd op mijn schoot.
Vind je het erg als ik dit doe, nee he?
Nee hoor buurvrouw, ik hou wel van gezelligheid; zijn uw lippen alweer iets vochtiger nu?
Ze vleide haar hoofd in mijn schoot en lulde verder …, ondertussen legde ik mijn hand op haar buik en begon zachtjes haar zachte vlees te kneden en zij leek er geen erg in te hebben.
Ik hield het niet meer uit zei ze, ik wilde hem zien maar als dat niet kon dan wilde ik ook niet verder met hem praten via dit medium.
Welk medium, vroeg ik haar?
Had ik je dat niet gezegd?
Nee Buufje.
Wij zaten altijd te chatten via msn, ken je dat?
Ja, dat ken ik buurvrouw.
Ik heet Janny zei ze, he noem mij voortaan zo, wil je?
Ja dat is goed buurvrouw, ik zal u voortaan Janny noemen.
He gadver Peet doe niet zo eng, wij kennen elkaar toch langer dan vandaag?
Ja helaas dacht ik, en ik speelde de bal verder uit.
Waarom escaleerde het dan, vroeg ik haar?
Nou zei ze, hij zoop immers zo en rookte zich helemaal de pleuris.
Buurvrouw toch, wat is dat nu voor taal en bovendien u spuwt er zelf ook niet in zag ik in nieuwjaarsnacht.
Ja Peet maar toch niet elke dag, ik ben nu even op dreef dus let er maar niet op: laat me maar even praten.
Dus ik keek dat zo eens aan en zei op een gegeven moment dat ik niet in zijn leven zou passen en er de brui aan zou geven zonder verder ook maar ergens op in te gaan.
Hij klom direct in de gordijnen en gooide bakken met stront over mij heen.
Nu weet ik van een vriend van hem hoe lelijk hij over mij sprak dus nam ik nog een keer contact met hem op.
Aardig dat hij deed joh, ik was de liefste die er rond liep en hij was zo blij dat ik weer met hem praatte maar ondertussen, tegen zijn vriend vloekte hij mij stijf.
Wat een hypocriete huichelaar was dat zeg.
Ik ben blij dat ik daar niets meer mee van doen heb.
Eigenlijk vind ik jou veel leuker en ik lig hier zo lekker bij jou.
Heb je nog een wijntje voor me schat, een rode?
Ja buurvrouw er is nog genoeg, kom ik eindelijk eens van die zooi af.
Ze keek mij met grote ogen aan vanuit mijn schoot en kroelde zich nog eens goed in haar kuiltje.
Weet je zei ze, ik heb zo’n spijt he dat ik die eerste vriend toen het bos in heb gestuurd en hierbij pakte ze mijn hand beet en speelde er wat mee.
Die kan ik nu toch nooit meer onder ogen komen.
Ja buurvrouw u moet gewoon proberen dat contact weer op te nemen hoor want u heeft immers niets te verliezen, toch?
Ze legde haar hand met mijn hand op haar rechter borst, onbewust zo te zien.
Ik hield die borst stevig vast alsof ik een trofee omklemde.
Het was een kleine borst en als je mijn filosofie kent ten aanzien van borsten dan weet je dat ik meer dan een mond vol verspilling vind dus dit formaat voldeed bij voorbaat aan mijn verwachtingen
Wat vind jij hier nu van, vroeg ze mij?
Nou zei ik, als je die knaap de bons hebt gegeven dan geef ik je groot gelijk want die kun je missen als kiespijn.
Met een diepe zucht draaide ze zich op haar rug en keek naar mijn plafond.
Ze spinde als een kat en ik kneedde geduldig verder.
Je mag wel eens gaan witten zei ze.
Een vraag die ik eigenlijk al verwachtte; zulke anticlimaxen geven dit soort buurvrouwmutsen altijd en daarom heb ik bij voorbaat iets tegen mijn buurvrouw; ik stond weer met twee voeten op de grond.
Maar zij was haar verhaal kwijt en ik die fles wijn die ik zelf nooit opdrink; bovendien had ik haar gekneed daar waar ik dat anders nooit zou mogen doen.
Ze had haar vlees opstaan zei ze, en moest snel naar huis anders zou het aanbranden.
Kom je bij mij eten, vroeg ze met een alleraardigst stemmetje?
Nee dank u zei ik, zelf heb ik nog zoveel in de koeling staan maar misschien een andere keer.
Zeg nou toch eens Janny, jij met je U altijd en dat ge-buurvrouw.
Goed buurvrouw-Janny, maar eet u smakelijk en het was reuze gezellig met u op mijn schoot.
Zachtjes deed ik de deur dicht en gniffelde in mijn vuistje.
Dat katje had ik eens lekker in het donker geknepen en dat terwijl het licht was.
Ik moet zeggen: het voelde goed aan.
Prlwytskovsky.