Ik heb een veel te kort winterjurkje-met-engeltjesvleugels aan. Het is kerstmarkt en mijn taak bevindt zich tussen drankjes opdienen en het jurkje subtiel naar beneden trekken om de aandacht niet af te leiden van alle verjaardagskalenders en artisanale kaarsen. Maar waarschijnlijk tevergeefs: ik sta ook nog eens knallend rood van de warmte.
Een kleine man, ingetogen maar zelfverzekerd, betreedt het Scala-podium in het Brabant House. Zacht sputteren zuivere noten uit zijn saxofoon. In no time zit iedereen op het puntje van zijn stoel. Soms voel je het meteen. Dit wordt een mooie avond. Ik leun achterover en laat de jazz mij welgevallen. Het sputteren klinkt nu rond.
Twee pretoogjes kijken lachend de wereld in. Wie ben jij lijken ze te vragen? In 2008 verschijnt baby Chloé op moeder aarde. 3040 Gram roze geluk. Twee pretoogjes kijken opnieuw lachend de wereld in. Wie ben jij lijken ze te vragen? In 2009 verschijnt baby Clim op moeder aarde. 2680 Gram blauw geluk.
Emotie en verstand gaan nooit hand in hand, wat anderen ook mogen beweren. Pak een willekeurige situatie en je merkt altijd dat de keuze bepaald werd door of alleen je verstand of alleen je gevoel. Het zijn als het ware twee tegenpolen die het woord ‘tussenweg’ niet kennen. Vaak is het altijd wel gauw te merken welke van de twee gelijk heeft of gewoon gaat winnen. Soms is het ook een gevecht die nooit op lijkt te houden.
“Goeiemorgen Kippie. De eerste wakkermaak”, zeg ik. Ze rekt zich uit, kreunt behaaglijk, en zegt: “Nog vijf minuutjes hè?” Ik kus haar zachtjes, en sluip de slaapkamer weer uit. Ik ben dan al een poosje op. De koffie staat aan, ik heb mijn computer opgestart om wat rond te neuzen op allerlei nieuwspagina’s, om zodadelijk mijn kortje voor de weblog te schrijven. De plezierige geur van de koffie vult ons huis. Ik zet melk in de magnetron voor mijn koffie-verkeerd, doe een flinke scheut koffiemelk in haar beker, en schenk even later ons beider koffie in.
