Mijn ondergeschikte en huisyak Ab komt mijn stamkroeg binnen. Hijgend, zwetend en met een rood hoofd.
‘Hoef niet te vragen waar jij vandaan komt, ouwe’, begroet ik hem. ‘Ik mocht een uitgebreid verslag van je activiteiten reeds op Columnx aantreffen’
De portier van “het vlezige roosje” komt naar me toe en fluistert in mijn oor, “er staat een heel opgewonden baasje aan de deur, ene Ab geheel gekleed in Volendams mannenkoor kostuum met twee en een halve video onder zijn arm mot ik hem binnenlaten?”
Telefoon voor je Ab, brult kroegbaas boven alle herrie uit. Mijn huisdealer Ab pakt zijn mobieltje van de bar die doordringend ligt te blazen. Zijn nieuwste ringtone is het geluid van een sneeuwstorm in Zimbabwe. Hij lult wat in het kreng en bergt het dan op in zijn zak.
In mijn stamkroeg zit ik even bij te komen van een glaasje melk.. Mag een half jaar geen alcohol meer consumeren van dokter grapviool. Tot kroegbaas dringt het niet helemaal door want hij heeft iets in de melk gekieperd. Kwam er te laat achter omdat ik het glas in een keer achterover sloeg. Dan ben je er maar vanaf ook.
[i]reactie op [url=http://www.examedia.nl/columnx/modules/news/article.php?storyid=31]Kinderen of geen kinderen[/url] (Ion)[/i]
[i]’De glimlach van een kind doet je beseffen dat je leeft. De glimlach van een kind…’ [/i] afijn, u kent de rest. Zo zongen Willy en Willeke Alberti jaren geleden dit loflied op het kind. Toen kon ik, behalve meegalmen op theatrale wijze, nog niet bevroeden dat de tekst voor mij ooit een diepere betekenis zou krijgen.
