Met Linda, een vriendin van vele jaren terug, zit ik hernieuwd verbonden in de kroeg. We discussiëren en laten hevige fragmenten analyse los op elkaars leven. Het is echt vanouds gezellig. We zitten heerlijk door te draven en de drank vloeit rijkelijk, tot we kortstondig onderbroken worden door een vriendin van Linda, die duidelijk blij is haar te zien. Andersom is het genoegen minder.
Het Joods Museum in Berlijn leerde mij dat de joodse diaspora al in de derde eeuw na Christus zorgde voor joodse nederzettingen in Duitsland. Door de Romeinen verjaagde Joden zochten en vonden her en der plaatsen om zich te vestigen en begonnen aan een opbouw van een leven met de eigen tradities en gebruiken, die hoogstwaarschijnlijk juist door het in den vreemde te verkeren en door immer aanwezige xenofobie en antisemitisme versterkt aanwezig bleven in meer dan zeventien eeuwen joodse identiteit.
Bij de uitgang van het winkelcentrum stond een zwervermuzikant. Hij deed vreselijk aardig, maar je kon het aan alle kanten voelen; hij was het niet. Met veel misbaar dat voor zwier door moest gaan, begroette hij alle voorbijgangers. Maar zijn ogen bleven kil, als een slang die zijn prooi bestudeert. Hij was het soort zwerver dat je heel erg bewust maakte van het feit dat je rijk en vies bent, als je loopt, zonder een muntje te doneren aan een bedelende gitaarhoes.
Halleluja! Het is 2007. Nieuw jaar, nieuwe kansen, zeker twee voor een euro. De trends liggen namelijk al een tijdje paraat in handige grijpbakken naast de kassa’s van de marketing. Tweeduizend en zeven is het jaar van: leggings, H&M, noppen en het nieuwe idealisme. Jammer: spiritualiteit kan de vuilnisbak in. Het goede nieuws is dat we er religie voor terug krijgen.
De Nederlandse vrouw is een statistisch gegeven. Vrouwen lopen al een tijdje mee in deze wereld en je zou denken dat ze in die zin niet bijster interessant zijn. Wel op het moment dat ze individu zijn en je er een band mee hebt, of wilt, of gewoon als begeerlijke voorbijgangster. Maar als gemiddelde in een tabel?
