Dagen van warlord Bush zijn geteld

De donkere wolken pakken zich samen boven het Witte Huis. President George. W. Bush ligt onder vuur, dit keer niet in Afghanistan of in Irak maar in eigen land. Ik kan u met een glimlach zeggen, dat de dagen van Bush zijn geteld. Zoals het er nu naar uitziet, zal Bush de komende presidentsverkiezingen niet overleven. Zijn populariteit daalt sneller dan het kwik van de thermometer de afgelopen dagen. Er zou een klein wonder moeten geschieden of een nieuwe aanslag als ‘Nine Eleven’ moeten plaatsvinden, wil Bush opnieuw worden gekozen als oorlogspresident. Ik persoonlijk gruwel van deze arrogante kwakzalver. Het simplisme en de kortzichtigheid waarmee Bush Irak is binnengevallen, is tekenend voor de ontstane explosieve situatie in Irak en bevestigt nogmaals de domheid/oppervlakkigheid van Amerikanen. Veel spierballen, weinig denkvermogen en inzichten.

Ruim een jaar geleden, nog vóór de Irak-oorlog, schreef ik al op diverse fora dat het Amerika onder Bush volledig ontbreekt aan culturele en etnische inzichten. Bush, de domme trekpop van de neo-conservatieven, heeft de wereld een stuk onveiliger gemaakt naar mijn mening. Hij gebruikt veel spierballentaal, maar weinig hersens en heeft weinig vermogen tot nadenken in de diepte en breedte. Dat de Amerikaanse regering te werk gaat als een olifant door een porseleinkast mag inmiddels duidelijk zijn. Bovendien ben ik altijd van mening geweest dat Amerika onder Bush de VN bewust heeft gepasseerd inzake Irak. Ondanks pressie en chantage van de kleinere landen, is de VS er met geen mogelijkheid in geslaagd om een meerderheid te vinden voor een tweede resolutie. Amerika heeft de VN toen bewust links laten liggen, en uiteindelijk heeft Frankrijk de schuld gekregen van alles. Van meet af aan was het duidelijk dat Amerika een smerig politiek spelletje speelde.

Ik heb altijd mijn twijfels gehad over de zogenaamde goede bedoelingen van president Bush. Als Anti-Bush van het eerste uur heb ik vaak geschreven dat de aanslagen van elf september wel erg goed pasten in het oorlogsscenario van de haviken. In mijn ogen was de dag van elf september 2001, dè carte blanche, waarop de haviken een decennia op hebben gewacht. Al direct na de aanslagen van elf september suggereerde Bush een mogelijke link met Irak, één die tot op heden niet is bewezen. De propagandamachines van Bush en co hebben met succes overuren gemaakt om de publieke opinie in Amerika duidelijk te maken dat Saddam Hussein de grote agressor van het Kwaad was. De laatste tijd bereiken ons steeds meer kritische geluiden, dat de regering Bush en de CIA wel degelijk op de hoogte waren van een mogelijke aanslag door het terreurnetwerk van Osama, Al-Qaeda. De vraag die mij bezighoudt is waarom Bush alle signalen van een dreiging bewust naast zich heeft neergelegd, zoals nu achteraf is gebleken. Het is een uiterst interessant, maar buitengewoon complex vraagstuk, waar een speciale commissie zich dezer dagen over buigt. De complexe puzzel valt langzaam en zeker in elkaar. De leugens van Bush en zijn haviken komen boven tafel en worden één voor één ontrafeld.

De afgelopen weken werd het Bush zo heet onder de voeten, dat hij zelfs zijn nationale veiligheidsadviseur heeft opgeofferd aan de 911 commissie, om zijn eigen positie veilig te stellen, onder het mom van waarheidsvinding. Condoleeza Rice, een dame die kan liegen zonder blikken of blozen, geeft nu te kennen dat Amerika de afgelopen twintig jaar weinig tot niets heeft ondernomen tegen terroristische dreigingen. Niet verrassend voor een land dat als enige in de wereld officieel is veroordeeld voor terrorisme. De strijd tegen het internationale terrorisme is in mijn ogen nogal ongeloofwaardig, eerder een opportunistische strijd van de VS, een dekmantel om westerse belangen veilig te stellen, omdat men nogal selectief te werk gaat. Sommige westersgezinde terroristische cellen/bewegingen worden bewust ongemoeid gelaten.

De verschillende benamingen als ‘As van het Kwaad’ is een Bushiaans hersenspinsel gejat uit de bijbel om een nieuw spookbeeld te creëeren. Net als in het verleden met het communisme, wordt nu de dreiging van het moslimextremisme overdreven. De CIA heeft inmiddels bekend dat de dreiging van het communisme in het verleden bewust is overdreven, om zieltjes te winnen. Het marketeren van angst is een lucratieve bezigheid voor kapitalistische bolwerken. De oorlogsindustrie blijft daardoor op volle snelheid draaien. Een land als Irak, zonder massavernietigingswapens, wordt bewust in puin gebombardeerd en vervolgens worden er miljarden aan contracten uitgegeven voor de wederopbouw. Alles onder het mom van vrijheid en democratie.

Een ding mag inmiddels duidelijk zijn: politiek-militaire complexen zijn achter de schermen druk bezig om een verborgen agenda te realiseren… Een politieke agenda die wij niet te zien krijgen, één die het daglicht niet kan verdragen. Vanaf het moment van de aanslagen tot de oorlog in Afghanistan als recent in Irak zijn er invloedrijke lobby’s en bedrijven bezig om de buitenland-politiek van de VS te controleren in de wandelgangen van het Witte Huis. Van een Halliburton tot de machtige Carlyle group, waar papa Bush in dienst is geweest. Amerika is niet langer een volwaardige democratie maar een corpocracy. Een op hol geslagen kapitalist die alle grenzen van moraal, fatsoen en ethiek overschrijdt. Bedrijven maken de dienst uit. Let wel, de vele miljarden dollars aan contracten voor de wederopbouw van Irak, waren al vóór de oorlog verdeeld onder Amerikaanse bedrijven. Bush en zijn mannen gaan letterlijk over lijken als het moet. De bloedige taferelen in Fallujah spreken voor zich. Een verhongerende Iraki zit niet te wachten op Amerikaanse aasgieren die zich komen verrijken ten koste van de net bevrijde burger. Een jaar na de val van Saddam Hussein is het duidelijk hommeles in Irak. Het was absoluut te verwachten. Logica, gezond verstand en kennis van zaken leert dat Amerika onder Bush niet in staat is vrijheid of – zoals ik het noem – bommendemocratie te brengen.

Domme krachten brengen geen vrijheid, veiligheid of democratie, maar chaos en onrust. De vijanden van Amerika maken dankbaar gebruik van het machtsvacuum, dat is ontstaan in Irak door de ondoordachte, eenzijdige politiek van de VS. Het is geen verrassing te noemen, dat de huidige situatie in Irak explosief is. Het geduld van de Iraki’s begint langzamerhand op te raken. Het verzet tegen de Amerikanen wordt steeds breder gedragen in de samenleving. De chaos is compleet, terreur en criminaliteit maken de straten van Bagdad onveilig. Er is nog steeds een gebrek aan de meest elementaire behoeften, waarvoor wij zelf in Nederland onze hand niet voor hoeven om te draaien. De gemaakte beloften aan de Iraki’s zijn vals gebleken. Er is geen vrijheid of democratie, er is slechts chaos en anarchie.

De geest is uit de fles, de verschillende groeperingen in Irak hebben allen een andere agenda gehad vanaf het prille begin. De Koerden willen een Koerdistan. De Sjiieten willen een islamitische staat en de soennieten willen op de oude voet verder gaan als onder het bewind van Saddam Hussein.

De buurlanden van Irak grijpen nu hun kans in Irak. Geef ze eens ongelijk. Amerika heeft zelf Irak tot wespennest gemaakt en vijanden geprovoceerd, waaronder de buurlanden van Irak. Osama Bin Laden kan putten uit grote onvrede en frustraties van Iraki’s die na een jaar nog geen verbetering zien. De leugen regeert de wereld, een land wordt onder valse voorwendselen binnengevallen. Rookgordijnen leiden de publieke opinie af. Het is een onomstotelijk gegeven dat de onvrede in Irak zal blijven groeien zolang Amerika in Irak de dienst uitmaakt. Het aantal bodybags zal stijgen, de statistieken van Vietnam worden misschien niet gehaald, maar het zal voldoende zijn om Bush van een zege af te houden de komende verkiezingen. Het zit Bush toch al niet mee, de interne economische situatie van de VS is buitengewoon slecht. Het begrotingstekort is drastisch opgelopen. De situatie in Afghanistan en Irak gaat met de dag achteruit. De huidige strijd tegen terrorisme is een ideale broeikas geworden om nog meer planten van terreur te kweken. Wanneer ik Osama zou heten, zou ik Bush een telegram sturen met een bedankje. De druk op Bush wordt nu zo groot dat hij spontaan persconferenties geeft om zijn imago op te poetsen. Het zal niet baten, het goede nieuws is dat het einde van Bush nadert, zijn dagen zijn geteld. Het goede nieuws is dat Amerika vroeg of laat de rekening gepresenteerd zal krijgen. Daar kunnen we donder op zeggen. Het slechte nieuws is dat we er met zijn allen aan moeten meebetalen, omdat de wereld onder leiding van Bush aanzienlijk onveiliger is geworden.

Scepsis 2004 zie DJJ