Hij wist niet precies wat er aan de hand was maar er ging iets gebeuren. Hij voelde het aan zijn water. Nou, eigenlijk zag hij het aan al die spullen die het vrouwtje en het baasje meebrachten. Bijna iedere dag ging de bel en kwamen er weer nieuwe pakjes aan. Sommige dingen werden uitgepakt maar het meeste ging rechtstreeks naar boven. Het was allemaal maar vreemd. Vanaf zijn plekje op de bank lag hij het maar eens aan te kijken.

Het baasje en het vrouwtje hadden het ook steeds over een nieuwe caravan. Ze waren ernaar gaan kijken en helemaal enthousiast. Zouden ze dan toch weer een keer naar de Ardennen gaan? Want dat was echt al wel heel lang geleden. Hij wist amper meer hoe het er uit zag.

Hé, deze zaterdag zag er toch wel heel bekend uit. Er werden allerlei spullen klaargezet. Nou, eigenlijk wel heel veel spullen. Poeh. Als er maar plaats voor hem was in de auto. Dat ging niet passen!

Hij zorgde wel dat hij in de buurt bleef. Dan maar even niet tukken in de zon, dit was belangrijker. Alles werd in de auto van het baasje gedaan. Die had de achterbank dubbel geslagen. Daar kon hij toch nooit meer bij. Hm, hij begon zich toch een beetje zorgen te maken. Er gingen ook dingen in de auto van het vrouwtje, ah, dan zat daar misschien de oplossing. Gelukkig. Even later riep ze hem en hij sprong op de achterbank. Zo, hij ging in ieder geval mee. Eerst maakten ze een tussenstop bij een huis waar allemaal caravans stonden. Een daarvan werd achter de auto van het baasje gehangen. Het vrouwtje reed erachteraan. Best nog wel een tijdje.

Maar eindelijk dan toch draaiden ze het grindpad op dat hij zo goed kende. Hij ging er maar eens voor zitten. Het kwam goed, ze waren er weer. De caravan werd neergezet en ingeruimd met al die spullen uit de auto’s en hij ging maar eens op verkenning. Alles was nog wel hetzelfde. Wel wat meer lege plekken maar dat zou ook wel weer goed komen. Zijn eigen plekje werd ook weer ingericht, een lekker kussen voor buiten en zachte plaids voor binnen, nou, hier kon hij het wel weer uithouden.

’s Avonds zaten het baasje en het vrouwtje binnen, hij kroop er maar eens lekker bij. Morgen zou hij wel op pad gaan om uit te vinden of zijn vriendinnen er misschien ook waren. Maar dat kwam morgen, voor vandaag had hij indrukken genoeg gehad. Nu eerst lekker slapen.

Categorieën: Hokusai bon

1 reactie

Nummer 22 · 27 september 2021 op 09:05

Het leven van een huisdier is onzeker. Mooi verhaal weer! ‘ Woef zegt de hobd dat ik niet heb. Miauww zegt de rode kater Pixel van mijn uitwonende dochter.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder