De bar waar ze binnen lopen is donker, vol en rokerig, overal mensen. Een kroeg waar de voornaamste trekpleister het schenken van alcohol is, op een gunstige lokatie. De jongen is erg gezellig geweest en het was prettig om gezelschap te hebben. Maar ze neemt zichzelf voor na een enkel drankje naar huis te gaan, zijn conversatie heeft haar grens bereikt. De hele avond hebben ze wijn en water gedronken. Nu bestelt zij twee keer whisky met ijs, in een taal die niet de hare is. De man aan de bar, de enige man aan de bar zit voorovergebogen in zijn glas. Een vol hoofd met krullend haar. Ook whisky. Zonder ijs.

Normaliter had ze hem afgedaan als de zoveelste barvlieg. Normaliter had ze gedacht aan de kruk onder zijn billen, waar zijn bouwvakkerspleet inmiddels waarschijnlijk een dunne heuvelrug zou vormen tussen zijn waarschijnlijk eeuwig identiek gepositioneerde billen.

Maar hij heeft iets dat in zijn rug te lezen is, in zijn houding, in de frons op zijn gezicht die een leven verraadt. Ogen als boeken die ze vaker lezen wil. De berusting van teveel verlies.

[i]Schoonheid in de stront[/i], schiet door haar hoofd. Haar hart bloeit onwillekeurig open, terwijl ze het met het getinkel van het ijs in het glas van zich af probeert te schudden. ‘Romantica’ zou toch niet meer haar tweede naam moeten zijn, ‘impulsief’ een woord lang uitgegumd.

De man draait zich om, neemt haar blik onverhoeds in de klem. En hoewel de jongen de blik niet kan zien, schuift hij instinctief zijn stoel in het snijpunt ervan. Hij legt zijn arm te rusten op de leuning van de hare, met de omhaal van zogenaamde toevalligheid. Hij is nerveus, maar ze heeft geen geduld met zijn noden. Ze steekt een sigaret op en ziet nog net hoe de man aan de bar er een verlangende blik op werpt. Een beeld overvalt haar. Naar hem toe lopen. Naast hem zitten, hem een sigaret aanbieden. Vanzelfsprekendheid.

Ze lijkt verdomme verliefd. [i]Dwaasheid[/i] vermaant ze zichzelf in de taal waarin ze whisky drinkt.

De jongen heeft zijn arm in een vlaag van dapperheid te laag op haar rug gelegd.
“Hee, dat lijkt me niet zo’n goed idee”, zegt ze opgeschrikt. Hij probeert te doen of hij niet weet waar ze het over heeft.
“Wat niet?”

Terwijl hij het zegt ziet ze hem echter al inbinden en begrijpend knikken. Ze kan nauwelijks wachten tot hij weg is en groet hem moeizaam. De jongen loopt weg richting een wereld vol andere vrouwen. Hij is haar al vergeten op het moment dat hij zijn rug in haar gezichtsveld werpt.

Alleen in de bar. Enkel mannen overal. Ze ziet de blikken van vergane jagers die ineens een prooi bereikbaar wanen in de moed van hun roes. De bel klinkt voor de laatste ronde.

[i]Kijk om[/i], seint ze naar de bar, naar zijn in whisky verzonken rug. Maar hij neemt haar poging niet waar. Een dikke man loopt op haar af met agressorlust. Praatjesziekte schittert in zijn verlodderde ogen. Ze roept in stilte opnieuw naar de rug aan de bar, ze smeekt hem bijna om haar aan te kijken, haar te valideren. Hij hoort wederom niets, zijn rug staart haar onvermurwbaar aan.

Ze voelt zich ingesloten en klein, naïef, kwetsbaar. Langzaam staat ze op, recht haar schouders, duwt de man in haar pad uit de weg.

Als ze buiten is voelt ze met een subtiele steek in haar maag hoe de man aan de bar zich omdraait en haar tevergeefs zoekt. Even nog aarzelt ze, even doet ze onwillekeurig een pas opzij. Luid toeterend scheurt de auto met zijn luid foeterende chauffeur vlak langs haar.

Wakker geschud en overtuigd dat haar verbeelding haar parten heeft gespeeld, loopt ze alleen naar huis. Hij roept vanuit de bar in stilte de wind in: [i]I think that I just fell in love with you.[/i]

Zijn kippenvel stuift het zand lichtjes omhoog, maar het bereikt haar rug niet meer.


18 reacties

lagarto · 23 oktober 2007 op 07:48

Ik vind het Mooi Dees, ik kan het zien en voel de melancholie.
Sommige zinnen vind ik iets te ver gezocht, bv.

“Waar zijn bouwvakkersspleet inmiddels waarschijnlijk een dunne heuvelrug zou vormen tussen zijn waarschijnlijk eeuwig identiek gepositioneerde billen”

In de vijfde alinea staat een zin met 3x het woordje het kort na elkaar. Dat vind ik niks voor jou, toch?

“Terwijl ze HET met HET getinkel van HET ijs in het glas…”

Groeten Lagarto

FatTree · 23 oktober 2007 op 08:56

Wat een mooi en lekker stukje om te lezen!

Ik ben het wel eens met lagarto, op sommige stukjes vind ik grappige passages niet zo van toepassing. Ik was door je schrijfwerk erg geboeid en dan schrik je even uit je concentratie door een grap.

[quote]Zijn kippenvel stuift het zand lichtjes omhoog, maar het bereikt haar rug niet meer.[/quote]
Beauty!

Ik vind dat dit genre en deze verhaallijnen (ik bedoel dan ook het vorige verhaal met die cowboy) er goed bij je passen.

Ineke · 23 oktober 2007 op 09:16

Goed geschreven. Heel makkelijk om jezelf op dat moment in die bar te wanen.
[quote]Hij roept vanuit de bar in stilt de wind in: I think that I just fell in love with you.[/quote]
Mooi verwoord!

Groeten,
Ineke

pally · 23 oktober 2007 op 10:21

Heel mooi geschreven , Dees! Op een enkele plaats misschien iets te mooi, waardoor het geforceerd zou kunnen aandoen.
Maar toch, zo prachtig geschreven, het gewone tot magie gemaakt. Dromen over het onbereikbare door iemand die door de wol geverfd is, maar het dromen niet kan verleren. En dat zonder ook maar enigszins in cliché’s te vervallen.

[quote]maar hij heeft iets dat in zijn rug te lezen is[/quote]
:wave: :wave:
groet van Pally

DreamOn · 23 oktober 2007 op 10:27

Ik vind het prachtig. En zie het voor me, proef de sfeer, voel de twijfel…schitterend Dees.

Liefs DO.

Beryl · 23 oktober 2007 op 11:36

Prachtige column. Meeslepend en beklemmend.

[quote]Ogen als boeken die ze vaker lezen wil[/quote]
:wave:

arta · 23 oktober 2007 op 11:50

Prachtig geschreven, met mooie zinnen, die op mij heel natuurlijk overkwamen.
[quote]Een vol hoofd met krullend haar. [/quote]
Deze zin vond ik geweldig, omdat het meer zegt dan op het eerste gezicht lijkt…
🙂

Mosje · 23 oktober 2007 op 16:07

Antiliefde heeft vele ingangen, zo blijkt wel weer. Mooi sfeertje zet je neer!

Dees · 23 oktober 2007 op 17:18

Dank jullie wel!

“I think that I just fell in love with you” is verre van van mij.

Een vakantie in strandoorden, een ouwetje van Tom Waits op de iPod + een beetje inleving equals melancholie in een soort van antiliefdecolumn.

Voor de originele tekst (bijzonder mooi gevangen sfeer), klik:

[url=http://www.oldielyrics.com/lyrics/tom_waits/hope_i_dont_fall_in_love_with_you.html]http://www.oldielyrics.com/lyrics/tom_waits/hope_i_dont_fall_in_love_with_you.html[/url]

Ps. lagarto, nee niks voor mij. Vier keer ‘het’ in een zin proppen daarentegen… 😀

WritersBlocq · 23 oktober 2007 op 23:23

[quote]Maar hij neemt haar poging niet waar. [/quote]
Wel leuk, hoe ik vooral bij die laatste 2 woordjes een ‘dubbele bodem’ zoek. Zo zijn er meer van die zinnen waarvan ik mij afvraag of je ze zo, of hoe anders je ze bedoeld had. Tsjeezz, ik kom er niet meer uit :lach:

Toch Dees, vind ik je ‘ouwe garde’ zo prettig om te lezen, ik lees je nog weleens ‘over’ zeg maar, en ‘die Dees’ mis ik wel, ook. Als schrijven zou zijn ‘u vraagt, wij draaien’, dan… zou ik wel een paar verzoekjes willen doen!
Dees gelardeerd door Oud en Nieuw, ahhh… yeahhh!!

Liefs, Pauline.

KawaSutra · 23 oktober 2007 op 23:41

Prachtig zoals je het onvermogen van de zoekende mens in beeld brengt. Ik weet niet of ze de frons op zijn gezicht had kunnen zien maar het beeld van een anonieme barklant zonder gezicht die slechts van achteren gezien een hele fantasie teweeg kan brengen is tekenend voor de sfeer die je wilt oproepen. Knap geschreven.

Dees · 24 oktober 2007 op 09:09

Mss zoek je een angry young woman die een bezadigd oud wijf is geworden Pautje 😀

Hoe het ook zij, :kus: voor jou.

lisa-marie · 24 oktober 2007 op 09:12

Alles is al gezegd dus daarom alleen maar;
Ik heb genoten! :wave:

BerntHulst · 24 oktober 2007 op 10:32

“Ogen als boeken die ze vaker lezen wil.”
Mooi!

Kees Schilder · 24 oktober 2007 op 12:30

Te mooi om met verder commentaar te komen.

Siebe · 24 oktober 2007 op 16:08

Hey zelfverklaard bezadigd oud wijf,

Inderdaad een beetje als – en ik heb er de schurft aan om het te zeggen maar doe het toch -… vanouds. Het is een mooi gemaakt onderscheid, dat tussen ‘de man’ en ‘de jongen’. Ik weet het: het is het eigen gevoel dat dat doet. En wijn versus whisky, nota bene zonder ijs, is daar een mooie illustratie van. Net als de song. Net als de [i]barfly[/i] (mooi vertaald trouwens) met zijn krullen. [i]’Falling in love just makes you blue'[/i] zal hij wel gedacht hebben.

Mooi Dees.

Gr.
s

Anne · 26 oktober 2007 op 12:02

Mooi, zoals je heel weinig laat gebeuren en het toch spannend weet te maken. Een puntje: sommige beeldspraken vind ik niet helemaal gelukkig gecombineerd:[quote]Praatjesziekte schittert in zijn verlodderde ogen. [/quote]
Lodderigheid heeft geen glans lijkt me. Maar goed ik begrijp wat je bedoelt.
groet van Anne

Dees · 26 oktober 2007 op 13:07

Tussen de lodders door kan van alles schitteren. Maar mss had de zin inderdaad moeten zijn:

praatjesziekte schittert tussen de lodders van zijn ogen door.

Je kent het vast ook wel, zo’n dronken man met een opleving, omdat hij toch denkt zo iemand te kunnen versieren. Dat beeld probeerde ik te geven. Dank je voor je postpost trouwens, leuk je weer eens met enige regelmaat te zien. Ik hoop snel weer stukjes van jou te kunnen lezen!

Grtjs,

D.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder