De Emotie-USB stick?!

Mensen doen hun best, maar het lukt ze eigenlijk nooit écht: zich inleven of verplaatsen in een ander. Proberen te begrijpen hoe een ander zich voelt. Naar mijn idee is het een groot probleem dat mensen nooit eens écht kunnen voelen wat een ander voelt. Ok, het zal best dat Truus Piet beter begrijpt dan Berta omdat ze iets soortgelijks als Piet heeft meegemaakt, en Berta niet, maar écht weten en voelen wat er in een ander omgaat? Nee, dit kan niet. Nou had ik gewoon eens een leuke gedachte hierover, misschien een vreemd idee. Wat dacht je van een soort USB-stick dat je kan inpluggen van het ene mens naar het andere, een soort menselijke emotie-database-exchange. Het zou geweldig zijn! Waarom laat de steeds groeiende technologie dit nog niet toe, aangezien deze toch al bizar enge vormen aanneemt tegenwoordig? Ik bedoel, we spelen met z’n allen toch al een aardig partijtje God, dus waarom gaan we niet een stapje verder en proberen we dit soort dingen niet te realiseren? Volgens mij zou dit toch echt een hoop problemen oplossen!

‘Stel ik me aan?’ Hup! Plug erin. Voel jij maar eens wat voor pijn ik heb, en oordeel dan pas! Of wat zou het prachtig zijn om als man de helse pijnen van je barende vrouw even over te kunnen nemen, al was het maar voor een uurtje. Reken maar dat die kerels daarna veel meer begrip voor hun vrouw hebben! Of dat je tegen een kankerpatiënt kan zeggen: ‘deel je pijn en angst met mij, ik neem het even van je over nu’. En dan de USB-stickjes inpluggen en wat voel je dan, denk je? BEGRIP. En samenhorigheid. Dat is wat men zal voelen met deze ontwikkeling. Begrip voor elkaar, want dat is me toch een partij moeilijk tegenwoordig. Er is geen begrip voor bejaarden met Alzheimer, geen inlevingsvermogen voor getraumatiseerde oorlogskinderen, laat staan dat er begrip is voor mannen die hun gezin uitmoorden. Geen gevoel voor in een vuilniszak gedumpte puppies of voor de wanhoop van de in het kwaad daglicht gestelde moslims. Je kunt het niet bevatten hoe het voelt om een kind te verliezen en je kunt je simpelweg niet voorstellen hoe het voelt om depressief, neergeschoten of totaal psychotisch te zijn. Hier kan niemand wat aan doen. Het is nou eenmaal zo. Niemand kan in elkaars gevoelsleven komen, helaas, niemand zal ooit écht begrip voor elkaar hebben.

Hoe zou het toch zijn, als mijn waanzinnige abstracte idee tot werkelijkheid kwam?? Zou de mens echt dichterbij elkaar kunnen komen? Zouden er veel mensen gebruik van maken?
De onkunde van het omgaan met elkaar is toch voornamelijk gebaseerd op het gebrek aan begrip voor elkaar. Als dit nou wegvalt, als iedereen in de hele wereld zich nou daadwerkelijk eens in elkaar zouden kunnen inleven en écht zouden kunnen voelen wat er in een ander omgaat, zou de wereld dan niet een heel stuk harmonieuzer zijn?

*zucht*

Ik denk het wel.