De kerstballenman

Nu het voorjaar over gaat in een zinderende zomer hangt de liefde weer in de lucht.
Je kunt het zelfs ruiken als je op het strand ligt. Bikini’s, tankini’s, monokini’s en boerkini’s je hebt heel wat te bekijken.
Dan hebben we ook nog de zwemshorts, de zwemslips, de zwemtanga’s. Die laatste zijn gelukkig uit.
Dat was geen aanwinst voor de liefde tenzij er een goddelijk lijf in zat. Jammer dat ik niet in de tijd van de gebreide zwemkleding geboren ben dan had ik ook wel heel wat af kunnen lachen.
Want hoe goed je ook het elastiek er in verwerkt, het zakt altijd uit of af.
Nu ik hier alleen lig zonder een goddelijke geliefde valt er wel veel te zien maar weinig te lachen.

De liefkozingen om mij heen worden teveel en ga maar weer een ander plekje zoeken.
Na eindeloos wandelen zie ik een redelijk lege plek.
Als ik dichterbij kom zie ik een man.
Niets vreemds op het eerste gezicht. Maar dan hoor ik tikken van pennen en ga kijken.
Ik had alles verwacht maar niet dit. Er zit een goddelijke man in een zelfgebreide zwembroek met [b]achtpuntige[/b] [b]sterren[/b] en aan zijn handen een [b]adventwantje[/b].
Hij heeft een [b]kerstbal[/b] met Noors patroon op de pennen staan.
Een man naar mijn hart.

Ik haal ook mijn breiwerk uit mijn tas en even later zitten we al [b]ouwenelend[/b] over verschillende patronen te praten.
Deze liefde blijft hangen tot de zon onder gaat.