De leukste thuis

Er kan er maar een de amusantste zijn: Pieter! Prof. mr. P. van Vollenhoven. De humor spuit uit zijn te grote oren. Toch is de delicate vraag wat Margriet, ook geinig, ooit in hem zag. Het moet zijn geestigheid geweest zijn. Als eerste cadeautje aan haar een doos met een springlevende muis. “Kon ik vlotjes komen kijken of mijn beestje nog wel op zijn pootjes stond!” Tot over de oren verliefd. Prettig taalgebruik, grappige anekdotes. Gevatte kerel dus. Werd in studentikoze kringen aanvankelijk Pieter Hol van Boven genoemd. Elk corps kent een eigen zeikpaal… Trieste Trix zag niks in die volkse vrije vogel. Op afgekoelde aardappeltoon: “Die kerel is niet van adel!” Nee, en Claus, God hebbe zijn ziel, was een Duitser. Evenzogoed: Piet, het eerste niet-adellijke lid van het Koninklijk Huis. Hij kon het verrekte goed vinden met Juul. Overigens al vóór haar dementering genadeloos had ingezet. Ook Maxima is een van zijn all time classics. Wat wil je ook met vier zonen.

Moffrikaan Claus werd sombertjes door het onafgebroken duimen draaien en voortdurend nasjokken van Hare Majesteit. Pieter marcheerde ontremd voor de koninklijke troepen uit. Liet zich niet gek maken omdat klussen van enig gehalte aan zijn neus voorbij gingen. Kocht een camera en dubbelloops jachtgeweer. Prima schietmateriaal. Vormde een triootje met Pim Jacobs en Louis van Dijk en speelde piano op bruiloften, partijen en uitvaarten. Dacht: “Val dood jullie allemaal”. Dat deden ze vervolgens bij bosjes. Louis van Dijk, na het klavier altijd met zijn tengels in de zakken: “Naast Pieter speel ik ook graag met deze lul!” Lachen dus met de gevleugelde vrienden.

In de bossen rond Paleis Het Loo betrok Pieter een 2 onder 1-kapper compleet met chloorbassin. Magriet start de dag met baantjes borstcrawl. Ze doneerde ook de miljoenen voor de luxe boomhut. Milieuactivisten en antimonarchisten reageerden met het schuim op hun bakkes. De onbenullen in de Apeldoornse gemeenteraad deden niet ingewikkeld over metsel- en timmervergunningen in de groene aanplant. Blij als ze waren het paar binnen hun gemeentegrenzen te hebben. Altijd handig bij een vrolijke oranje-zwarte feestdag rondom de Naald!

Na vele omzwervingen werd Pieter opperhoofd van de Onderzoeksraad voor de Veiligheid. Hij was de initiatiefnemer tot de oprichting van het Fonds Slachtofferhulp. “Heeft die lachmans ook wat om handen”, dacht de politiek. Als een terriër zette Pieter zijn porseleinen implantaten in een echte job. Presenteerde vlijmscherpe onafhankelijke rapporten over bijvoorbeeld de Brand Cellencomplex Schiphol-Oost. Toen viel er in het Haagse weinig meer te grinniken. Vanwege de vernietigende kritiek die in het rapport werd geuit kozen de ministers Donner en Dekker het hazenpad.

Pieter was er als de kippen bij wanneer er ergens een Sprinter ernstig uit de rails liep of een vliegtuig vertikaal landde. Tijd voor een kloppende vinger op de zwerende plek. Stak klokkenluider Fred Spijkers een handje toe nadat deze in een ver verleden spijkerhard bewees dat onze landmijnen niet deugden en er daardoor doden vielen. Erover liegen weigerde hij. Haagse vrienden in uniform verklaarden hem paranoïde, schizofreen en uitte bedreigingen. Alleen de WAO bood uitkomst. Reis dus vooral af naar de job & infodagen van de Landmacht. Heerlijk is heerlijk: Pieter bleef vorstelijk overeind.

Een minpuntje. Van Vollenhoven geraakte in de kreukelzones (1983) bij een verkeersklapper in het een Oostenrijkse skioord waarbij een 20-jarige jongen, die te rap reed, zijn laatste adem uitblies. De prins liet een handvol anjers bezorgen bij de uitvaart, maar bleef richting de moeder oorverdovend stil. Geen oren naar, zeker. Pas 28 jaar later bood hij begin 2012 de moeder van het slachtoffer daarvoor zijn excuses aan. “Terugblikkend vind ik het meer dan spijtig dat ik toen geen rechtstreeks contact met haar heb gezocht”. Morsig vlekje, professor meester. “Dat toen je bezigheden voor de Onderzoeksraad net waren beëindigd is natuurlijk puur toeval. Toch, Pieter?”