De nomade en Sint

Ik heb het boek uit, ‘De Nomade’ geschreven door Ayaan Hirsi Ali en ik blijf met een vraag zitten. Ze heeft destijds ons voorgelogen over haar afkomst. Somalië, Kenia of Saoedi-Arabië. Voor mij niet zo belangrijk. Ervan uitgaande dat ze nu niet liegt in haar boek, krijg ik wel respect voor haar, het is ook niet niks wat ze beleefd heeft in haar jonge jaren in dat wereldje van de moslims. Ze werd, net als haar zus, geslagen door haar grootmoeder en haar broer, – dit alleen om hen bij te brengen dat ze geen vragen mochten stellen. Maar een kind stelt nu eenmaal vragen, daar is niets verkeerds aan, tenminste wanneer je in de wereld woont dat het vrije Westen genoemd wordt. Haar vader, die ze bijna nooit zag, kreeg het idee om haar aan een man te helpen, – een verre oom in Canada. Volgens de islam niets verkeerds aan, de familieclan kan zo in stand blijven. Vrouwen (lees pubermeisjes) die afvallig zijn, gaan een grote leegte tegemoet, – als ze het al overleven.
Wij kunnen dat pas allemaal lezen in boeken als gevluchte vrouwen uit de moslimwereld naar hier ze geschreven hebben. Ze staan er alleen voor en niemand uit het vrije Westen durft er eigenlijk uitgebreid aandacht aan te besteden.

We mogen de komende weken wél kijken in de bioscoop naar een nieuwe film van Dick Maas, – over de Sint. Daar is op de tv ook al aandacht aan besteed, – een discussie tussen twee regisseurs over of het eigenlijk wel kon. Een zwarte Sint met een gelijkenis van de Satan, dragende een bijl als staf. De enige die daar van schrikken zijn kleine kinderen, die dezelfde leeftijd hebben als Ayaan toen ze door haar grootmoeder bespuugd werd en aan haar verteld werd dat ze niets betekende. Durft Maas wel?

Als hij een kerel is en zoveel lef heeft om onze jongsten te schokkeren, laat hij dan eens een film maken over die kleine meisjes die nog nooit van goedmoedigheid hebben gehoord.