De waarheid van uit Irak

Altijd al geintereseerd wat het nieuws te vertellen heeft…wachtend zat ik voor de tv.
Daar kwam het dan ..twee Irakeze doden en geen amerikaan die gewond is geraakt.
Ik vroeg me zelf altijd al of dat wel allemaal waar is wat er verteld werd.
Irak is mijn vaderland die ik daar voor nooit heb bezocht omdat ik opgegroeid ben in Nederland.
Maar hoe ouder je wordt hoe meer je over je afkomst gaat na denken. Dat was de reden dat ik er heen wilde gaan en zelf ging observeren of wat er op tv wordt verteld wel waar is..

Na een lange strijd met me vader die bang was voor me reis naar Irak en me vrienden die mij voor gek verklaarden ben ik er toch alleen geen gegaan tijdens de oorlog die nog geen einde kent!

Gelukkig beheers ik wel de taal maar dat was niet het enige proleem, want ik benaderde Irak met een Nederlandse paspoort wat ze zien als indringer natuurlijk. Maar me moeder is soeniet en me vader is shjit en ik had nooit daar voor geweten dat het een probleem kon opleveren.. maar helaas zijn die verschillen ontstaan tijdens de oorlog met Amerika.
Veel haat die van beide kanten is gegroeid van uit de Soenieten en Shjiten terwijl veel mensen zelfs met elkaar zijn getrouwd en gezinnen hebben opgericht.

Het was een lang reis met vele gevaren voor een meisje van 22 jaar die nooit naar eigen land is geweest.
Heel vreemd maar ik was geen seconde bang voor wat er om mij heen gebeurde.

Gelukkig heb ik veel familie wonen waar ik terecht kon,dan was ik bij mijn moeder’s kant die mijn vaders kant afkeurde dan weer bij mijn vader’s kant die mijn moeder’s kant afkeurde en dat vond ik best wel jammer ook wel af en toe lach wekkend om het feit dat het om niks gaat.

Wat ik zo bizar vond in Baghdad is dat iedereen vanuit zijn hart lacht, ze helpen elkaar , wanneer er op tv wordt geroepen dat er niemand op straat zich mag vertonen wegens gevaar het toch iedereen doet.
En wanneer ik vroeg ‘zijn jullie dan niet bang’ antwoordde ze met een glimlach en zeiden ‘ het leven gaat door, we kunnen niet binnen blijven’ dat vond ik zo dapper, ze gingen gewoon naar school en deden boodschappen.
Ze vierden verjaardagen terwijl de helikopters boven de huizen vlogen.

Het is zomer en wel 49 grade warm en ik garandeer jou dat de electriciteit wel 4 tot 6 keer uit gaat gedurend 3 uur lang, elke dag. En dat is een hel op aarde maar de mensen bleven lachen terwijl wij hier in Europa om niks tevreden zijn en alleen maar lopen te klagen.

Ik heb alles met eigen ogen gezien en meegemaakt en ik heb ook in zekere zin gezien hoe Amerikanen met mijn volk om gingen en dat deed erg pijn, want zo’n respectloze gedrag heb ik niet verwacht.
Ze wisten natuurlijk niet dat ik een Irakeze Nederlander was die van zo ver kwam observeren uit nieuwsgierigheid. En daarom behandelden zij mij ook zo respectloos tot ik ze op hun plek heb gezet door te zeggen wie ik was in hun taal waar ze sprakeloos van waren.
Eerder heb ik 5 jaar lang in Los Angeles gewoond en heb hele andere mensen gekend dan die ik in Baghdad heb gezien, die noem je barbaarse Amerikanen die vrouwen mishandelen, verkrachten, stelen en mannen vernederen.

Helaas is dat wel waar, en veel mensen krijgen dat niet op het nieuws te horen omdat we bang zijn voor de waarheid in vele landen die mooier worden beschreven dan ze zijn!

Als ik tussen mijn familie leden zat en ze hadden het over Nederland die jaren geleden in Nassria waren dan voelde ik me aangevallen, want hoe dan ook ik vind niet dat de Nederlandse leger vergeleken mag worden met de Amerikaanse.
En zo legde ik ze uit dat wij niet zo zijn en wij meer respect tonen voor cultuur en volk, dat was niet aan te horen omdat ik het woord ‘Wij’ zei en dat kon mijn familie niet begrijpen hoe ik zo kon denken..maar dat neem ik ze niet kwalijk door wat zij hebben meegemaakt en gezien door vreemdelingen die het land met kogels en bloed benaderen.

Voordat ik deze reis ging maken dacht ik dat het leven alleen maar uit shoppen bestond en genieten maar na zo’n ervaring die ik nooit zal vergeten heb ik veel geleerd.
Dat je de deur uit kan gaan en misschien nooit meer thuis kan komen door een bom of een kogel door je hoofd.

Ik heb zelf de dood 3 keer live moeten zien en nu nog kan ik niet geloven dat ik nog leef, een auto die vlak voor me de lucht in gaat of de amerikaan die zo maar zijn geweer tegen mijn richt en tot zijn schrik biedt hij zijn excuus wanneer hij hoort dat ik een Nederlander ben.
Zo kan ik vele verhalen vertellen die toch niks kunnen veranderen wat daar en in vele landen gebeurt.

Sindsdien heb ik besloten een journalist te worden, Ik begin dit jaar met de opleiding in de hoop dat ik ooit de waarheid in vele landen kan vertellen aan de hele wereld.
En niet van twee Irakezen gedood en geen Amerikaan gewond maar de waarheid, Zes Amerikanen gedood en een Irakees gewond… En zo wordt alles veel mooier verteld dan het is.

Maar wij willen de waarheid !