De wereld draait door

Het begon allemaal veelbelovend. We kregen een nieuwe Amerikaanse president, schaatsten op natuurijs en ik begon aan nieuwe fase in mijn leven. Mijn boek kreeg vorm en de ontwikkelingen volgden elkaar in een flink tempo op.
Toen kwam de crash. Terwijl er een vliegtuig neerstortte op Nederlandse bodem, stortte mijn wereld in elkaar door een verontrustende uitslag. De lente brak aan en ik bepaalde mijn strategie. Heen en weer geslingerd tussen alle emoties, stond de wereld op zijn kop. De dood van een groot schrijver, het succes van mijn eigen pennenvruchten, de verbouwing van mijn vrouwelijkheid, de ontmoeting met de creatieve geesten van Column X, de ontdekking van mijn genetisch falen en de schok van Koninginnedag. De stilte na deze storm was oorverdovend.

De zomer werd prachtig voorspeld, maar eindigde broeierig. Ik bloeide op door mijn nieuwe baan en zag uit naar mijn eerste vakantie sinds jaren. Donald Duck werd vijfenzeventig, mijn dochter behaalde haar tweede zwemdiploma, we vierden de eerste verjaardag van mijn zoon en in Utrecht begon een heel klein meisje aan een onzekere toekomst. Toen kwam de zomer ten einde. Veel te jong vonden mijn vader, Michael Jackson en een gezin uit Zwijndrecht de dood. Met een enorme klap eindigde mijn vakantie en zo ook die van een groep jongeren op weg naar Spanje.
De zomer bracht mij onzekerheid over de verblijfplaats van mijn dochter en de temperatuur liep op in Schoorl om in Hoek van Holland tot een knallend hoogtepunt te komen.

Terwijl de blaadjes veel te vroeg van de bomen waaiden, trof een jong meisje voorbereidingen voor een zeiltocht rond de wereld. Ik maakte mij op voor mijn eerste lezing en mijn zoon zette zijn eerste stapjes. Ik vocht voor mijn wilsrecht en won hiermee niet de jackpot omdat ik slechts een vijfde van de inzet kon betalen.
Oktober brak los in roze sferen en de angst voor ziekte wakkerde nog harder aan dan de wind. De dood van een vriendin was de confrontatie met mijn voorland en overschaduwde mijn angst voor de Mexicaanse griep. November brengt nieuwe kansen en zo ook het aanbod voor deze column.

De kou neemt toe in Nederland en de man met schimmel tussen zijn benen doet weer zijn ronde. De feestdagen naderen en het is tijd voor tradities en jaaroverzichten. Ik weet nog niet welk nieuws de toekomst mij zal brengen en houd mij slechts bij vlagen bezig met het verleden.

Waar je bent, wat je doet en hoe je in het leven staat op het moment van belangrijke ontwikkelingen in de wereld, is bepalend voor de beleving van het nieuws. Een persoonlijke ontwikkeling kan een vacuüm veroorzaken en wereldschokkende gebeurtenissen kunnen de luchtbel uit elkaar doen spatten.
Ik heb mij het afgelopen jaar aan beide zijden van de dunne wand begeven. Heel af en toe prikte ik bewust de luchtbel door om eventjes naar zuurstof te happen en soms verstopte ik me in het veilige vacuüm.

Mijn persoonlijke nieuws is dus niet wereldschokkend. Mijn belangrijkste ontwikkeling is het besef dat ik in het afgelopen jaar ben gegroeid als persoon door alle gebeurtenissen om mij heen. Door af en toe een stapje terug te doen ben ik vooruit gekomen en daar ben ik enorm trots op!