Demonstreren

Mede door het feit dat niet iedereen doet wat gedaan moet worden en geen protest levert, (op welke wijze dan ook) gaat een handjevol mensen gewoon hun gang! Dit betekent onder andere dat deze mensen zaken begraven die juist belicht dienen te worden. Zaken waar juist meer duidelijkheid over moet worden verschaft, worden doodgewoon onder het stof begraven! Als wij ons nu eens in de juiste richting gaan bewegen, door ons kritischer op te stellen, tegengas te geven als het recht onjuist wordt toegepast…. Het recht van ieder burger, demonstreren tegen een bepaalde beslissing en duidelijkheid verschaffen over zijn mening en beweegredenen. Zich demonstratief opstellend, laat de persoon op opmerkelijke wijze de wereld weten dat hetgeen op het punt staat te gebeuren volgens hem niet mag, niet kan, niet verstandig is. Opzettelijk maakt deze demonstrant zijn gevoelens opvallend kenbaar, zodat de zaak meer aandacht krijgt. Solidair zijnde, vlaggendragend en kreten roepend, marcheert de demonstrant door de straten. Leuzen als ‘geen bloed voor olie’ (in de demonstratie tegen de oorlog in Irak) wekken zeker gevoelens op en geven duidelijk de eigenlijke hoofdreden van de oorlog weer, uiteraard volgens perceptie van velen. Ook zijn er leuzen (in de demonstratie voor een vrije Palestina) genoemd die de ‘collega’s’ Bush en Sharon als de schuldigen verklaren, als bron van alle ellende in en rondom Palestina, als bron van alle kwaad en terreur die de twee partijen- Palestijnenen en Israeliers- al jarenlang met elkaar verbindt. Terwijl hun visies en denkwijzes eigenlijk lijnrecht tegenover elkaar staan.
De vlaggen laten de demonstranten hoog in de lucht wapperen, trots tonen zij hiermee hun solidariteit met het land dat getroffen wordt door schadelijke invloeden van buitenaf. (lees: getroffen door autoriteiten die hun macht, grondgebied of rijkdom willen vergroten ten koste van een onschuldig volk)

Om welke redenen neemt een persoon eigenlijk deel aan een demonstratie tegen oorlog? Iedere demonstrant is er met eigen overtuigingen en demonstreert dus om een andere reden, er zijn er velen te noemen. Allereerst zijn er natuurlijk de mensen die hun mening op deze wijze willen uiten en dusdanig denken dat het recht ooit zal geschieden. Ook zijn er jongeren die het ‘ leuk’ vinden zo’n dagje mee te lopen en hun uiterlijk op zo’n wijze aan de situatie aanpassen, dat het lijkt alsof zij dagelijks met de kwestie bezig zijn. De wereld overtuigend van hun gelijk…. Verder zijn er ook moslims die het een plicht vinden wegens broederschap een volk te steunen op deze bijzondere manier.
Zo is de djihad (heilige oorlog) dat een andere manier van steun is, toch nog te vermijden… De activisten die ook een rol spelen in het theaterstuk, mag ik zeker niet vergeten! Zij achten het van hoog belang hun bekende namen terug te vinden in de verschillende media. Trots met opgeheven hoofd lopen zij door de straten, alsof zij de wereld verlost hebben van de grootste boeman. (wat in de laatste demonstratie tegen de oorlog Bush mocht zijn) Ten slotte zijn ook de kerkgenootschappen het waard genoemd te worden, zij houden zich aan hun geloofsopvatting vast door te pleiten voor vrede op de wereld, kan dat laatste eigenlijk wel bereikt worden? Oorlog is tenslotte al net zo oud als de mensheid zelf en zal pas verleden tijd worden als de mens verlost wordt van zijn eigen bestaan. Vergelijk deze situatie eens met de sterren: het licht van vele sterren die tijden geleden zijn gevallen, bereiken ons nu pas. Het verleden beïnvloedt altijd -vaak onbewust- het heden!
Mogen bovengenoemde demonstranten dan uitgemaakt worden voor mensen die hun tijd lopen te verdoen? NEE, zeker niet.
Hoewel ik niet altijd mee demonstreer, (schrijven is namelijk mijn wapen, mijn manier van verzet) hoeft het niet te betekenen dat ik dit recht van meningsuiting niet ondersteun. Ik vind het juist een prachtmiddel anderen blijk te geven van hetgeen jij als persoon, als burger met mening, voor staat. Demonstranten en het geheel van organisaties die dit evenement ondersteunen, verdienen eigenlijk een vreds-oscar voor hun tegemoetkomende steun.

Ieder met eigen visie vormen ze een geheel: gemengd in een grote groep doorbreken zij het web van leugens, waar anderen gemakkelijk in verstrikt raken. Anderen, en hiermee bedoel ik mensen die een doek voor hun gezicht hebben, mensen die de gezaghebbende autoriteiten blindelings volgen, zonder daarbij hun verstand te gebruiken. Dezen moeten nodig uit hun situatie verlost worden. Maar op welke wijze? Wat kunnen wij als omgeving ondernemen een groep blinde lammetjes te overtuigen van ons gelijk? Zijn wij in staat deze kortzichtige mensen aan een demonstratie te laten deelnemen?
Wat is eigenlijk het doel van een demonstratie? Een demonstratie dient ter protest tegen een bepaalde beslissing, gebeurtenis of dreiging van een zaak, ook kan het dienen als een middel het betreffende (lijdende) volk, waar het eigenlijk om draait, te laten weten dat er aan de andere kant van de wereld duizenden en zelfs miljoenen mensen aan hen denken. En hen absoluut niet vergeten zijn!

Maar zal het werkelijk verschil uitmaken, zal het verandering teweeg brengen? Miljoenen mensen die de straten platlopen om de beginfase van de oorlog stop te zetten, terwijl verschillende autoriteiten hun stem eigenlijk al plechtig hebben laten horen. Wellicht leveren demonstraties alleen maar vertragingen op, misschien staat het ‘weloverwogen’ besluit tot een oorlog al vast en kan men er geen invloed op uitoefenen. De publieke opinie….weegt die wel zwaar? Wie zal het zeggen?

Demonstreren, protesteren: een recht van ieder mens! Of dit nu alleen is, met vier mensen of in een grote groep. Al is dit laatste toch waar velen voor kiezen. Want is het eigenlijk wel zo gemakkelijk in je eentje je afwijkende mening en standpunt te verkondigen? In een groep is het toch veel gezelliger, veel makkelijker, dan val je tenminste niet buiten de boot…