Drie uur, mijn acht uur werktijd zit er weer op en ik strompel naar de bus. Net op tijd, want hij komt er al aan. Snel zoek ik in mijn tas naar mijn ov. Hebbes. Ik laat hem aan de buschauffeur zien en ga in mijn eentje op een vierpersoonsplek zitten. Lekker ruim maar wel een beetje asociaal. Oordopjes in mijn oren, want ik ben te moe om naar anderen te luisteren. Laat mij maar lekker wegdromen op mijn ‘café del mar muziek’.
Ondanks dat ik lekker van mijn muziek aan het genieten ben, houd ik goed in de gaten wanneer ik eruit moet. Ook vind ik het leuk om te kijken wat voor een soort mensen er binnen komen. Ouderen, schoolgaande jeugd, mannen en vrouwen. Allemaal zijn ze verschillend en dat maakt het zo interessant om naar te kijken.
Ik zit een beetje voor me uit te kijken naar een rij die voor de buschauffeur staat als ik plots het gesprek van een donker echtpaar uit de rij oppik. Ze hebben een discussie met de buschauffeur. Blijkbaar heeft een andere buschauffeur een fout gemaakt en wil het echtpaar dat deze buschauffeur het verbeterd. Maar de buschauffeur blijft kalm en zegt alleen maar dat hij dat niet mag doen. Hij mag niet iets verbeteren wat een andere collega verkeerd heeft gedaan, omdat hij niet zeker weet of het wel echt fout is. Het echtpaar is het er niet mee eens en gaat flink tegen de buschauffeur in. Die op zijn beurt kalm blijft en telkens hetzelfde blijft herhalen en uitlegt.
Op een gegeven moment draait het echtpaar helemaal door en begint de buschauffeur ervan te beschuldigen dat hij ze aan het discrimineren is. Slim als hij is houdt hij gelijk zijn mond. Stempelt hun kaartje af voor deze reis en begint te rijden. De man is het er niet mee eens en blijft voor in de bus staan om tegen de buschauffeur wel even de waarheid te zeggen. Namelijk dat hij aan het discrimineren is en dat ze hem nog wel eens terug pakken en dat hij dan zijn baan kwijt gaat raken.
Ik had ondertussen al mijn muziek uit gezet en zat me op te fokken. De buschauffeur had geen enkel woord genoemd waarmee hij de mensen gediscrimineerd zou kunnen hebben. Ik was het zo zat aan het worden. Zonder dat ik er erg in had was ik de eerste in de bus die erop reageerde. Gelijk daarna kwam een andere jongen uit de bus naar de man toe om hem weg te halen bij de chauffeur, wat helaas niet hielp.
Ik ben ook nog naar de man toe gestapt. Als hij tegen mij te keer zou gaan, dan viel hij tenminste de buschauffeur niet lastig.
Terwijl ik met de man in discussie ging, was hij bij mijn halte en stapte uit. Gelukkig.
Maar bij mij blijven er nog altijd vragen hangen. Waarom reageerde er verder niemand in de bus op die twee mensen, terwijl iedereen zat te luisteren naar hun gesprek? En ten tweede. Waarom begonnen de man en vrouw over het discrimineren? Gebeurt dit vaker? Zijn er eigenlijk minder discriminaties in Nederland omdat het meeste verzonnen is door mensen om hun gelijk te halen in een gesprek of discussie?
Ik walgde echt van het echtpaar dat ze het woord discriminatie erbij haalde, terwijl de buschauffeur geen enkel woord in zijn mond had genomen wat daar ook maar iets mee te maken had. En ik walgde van alle stille mensen in de bus die de chauffeur maar aan zijn lot over lieten.
Ik hoop dat er een heel wat betere mensen in de wereld zijn dan de mensen die ik in die bus heb meegemaakt.
4 reacties
Neuskleuter · 13 maart 2008 op 11:52
Je gaat vooruit! Hier stel je een punt aan de orde dat in de maatschappij speelt. Je walst er niet overheen zoals de vorige keer, maar je schrijft nu uit wat er gebeurt. Dat is goed, je verhaal leeft en ik leef mee.
Je laatste alinea had van mij niet gehoeven. De vragen die je jezelf stelt, moet de lezer juist uit zichzelf gaan stellen. Dat bereik je niet door dat voor te kauwen, maar door het in je verhaal te verweven. En dat doe je hier al grotendeels. Je walging van de zwijgende mensen kan je bijvoorbeeld duidelijk maken met een zin als:
Ik kijk de bus eens rond voor bevestiging, maar ik krijg alleen schaapachtige blikken terug. Ineens is het uitzicht weer interessanter dan onze scène voorin.
Ik hoop dat je hier iets mee kan 😉
pally · 13 maart 2008 op 17:34
Deze column is zeker beter dan je vorige zoals NP ook al opmerkte. Verder goede suggesties van haar, doe er je voordel mee. Overigens ben ik het niet eens met je idee om met zijn allen over die man heen te vallen , dat maakt het conflict alleen maar groter. Er was geen sprake van fysiek geweld.
Ik haal er een paar spellings- en slordigheidsfoutjes voor je uit:
[quote]een heel wat betere mensen[/quote]
‘een’moet hier weg
[quote]blijft herhalen en uitlegt[/quote]
herhaalt en uitlegt
of herhalen en uitleggen
[quote]dat deze buschauffeur het verbeterd
[/quote]
Als ik dit verbeter moet het ‘verbetert’ zijn: 3e persoon tegenwoordige tijd, stam + t en geen voltooid deelwoord ,
groet van Pally
Siebe · 13 maart 2008 op 23:08
Tsja, waarom gaat iemand in zijn uppie in een 4-persoons bank hangen met oordopjes in om zich van de rest van de wereld af te sluiten. Over discriminatie gesproken. Deze flauwe opmerking is een plagerijtje maar tegelijkertijd ook een zwak puntje van deze column wat mij betreft.
Woorden als ‘walging’ en kwalificaties als ‘betere mensen’ moet je ook een beetje mee oppassen denk ik. Heeft de column dat nodig is wat ik eigenlijk bedoel. Je had hier een hele mooie situatie die p-e-r-f-e-c-t geschikt was om de lezer zichzelf een oordeel te laten vormen. Met jouw oordeel ontneem je die lezer die kans. Terwijl hij/zij er heus wel wat van vindt hoor. Maar vooral wanneer jij je als schrijver beperkt tot wat je ziet/waarneemt. Nu krijg je gezeur van iemand als ik over discriminerend in een busbankje gaan zitten, een pot en een ketel.
Just a thought….
Gr
s
Anne · 14 maart 2008 op 22:31
Eens met Siebe en…..er is ontzettend veel verborgen discriminatie in Nederland, je hebt geen idee. Dus dat punt aangehaald door het donkere koppel is zo gek nog niet.Buitenlandse Nederlanders behoren tot mijn kennissenkring, als ik in Nederland vertoef althans, en ik hoor daar meer voorbeelden over dan me lief is. Heel vaak zit discriminatie niet in uitgesproken woorden of actie, maar juist in het nalaten van doen wat juist en correct in de zin van menselijk zou zijn.
Enne, dat die buscahauffeur het niet wil verbeteren getuigt, of het nu wel of niet discriminatie hoe dan ook van het zeer strak nemen van regeltjes. En dat is voor alles typisch Nederlands.