Dus ik ging er heen. Ik kom er aan en ga binnen en zeg hallo. Zij zegt ook hallo en schrijft gestaag verder met waar zij mee bezig is. Mij aan mijn lot overlatend. Vrij als ik ben neem ik plaats, zonder dat ik hiervoor word uitgenodigd. Mijn handen vouw ik over mijn welgevulde pens en ik wacht geduldig haar vragen af. Tussen ons gezegd: ik bezoek dus mijn vrouwelijke huisdokter.
Met een blik alsof ik een verstorende factor in haar leven ben, kijkt zij mij aan.
Wat kan ik voor je doen? Vraagt ze.
Geen idee, zeg ik. Jouw bloeddrukopmeetmuts was van mening dat ik een afspraak moest maken en zie hier: daar ben ik. Dus brand los: wat is er met mij aan de hand?
Eens even kijken. Wat staat er in je dossier. Hm, tja, ohw, zo zo, ah; juist ja. Mompelt ze.
Niets bijzonders, zo te zien. Maar wat was de aanleiding dat zij een afspraak wilde maken?
Geen idee, zeg ik. Zij vond dat en ik ben geen dokter, dus vertel jij het mij maar ….
Momentje zegt ze, en ze loopt de deur uit. Na een minuut of wat komt zij terug en gaat zitten. Zij kijkt bedenkelijk en zoekt, ogenschijnlijk en voor de goede orde, in haar laptop. Wie weet kijkt zij nu naar een pornofilm. Harde porno welteverstaan, want ik ben een beetje doof.
Je bloeddruk fluctueert nogal, zegt ze op een arrogante toon.
Hoe komt dat dan. Vraag ik haar?
Drink je? Is haar tegenvraag.
Graag. Zeg ik. Een jonkie met ijs dan maar.
Ogen die in een leegte kijken staren mij aan. Ik bedoel of je veel en vaak drinkt. Vraagt zij geïrriteerd.
Twintig koffie per dag, zes glazen water en een paar bakken thee. Zeg ik.
Kun je ook serieus antwoorden? Vraagt ze.
Ik ben serieus, zeg ik.
Maar u geeft mij de indruk dat u mij in de maling neemt. Pareert zij mijn wedervraag.
Echt niet hoor, zeg ik, zo ben ik niet.
Waardoor fluctueert uw bloeddruk dan zo? Mompelt zij.
Tja, zeg ik, breek me de bek niet open.
Hoe bedoelt u dat?
Heeft u mijn dossier wel eens doorgelezen? Vraag ik haar. Daar staat namelijk de oorzaak in beschreven waardoor ik bij u en uw consorten terecht ben gekomen.
Beschamend moet zij erkennen dat zij niet weet wat er beschreven staat.
Weet je, zeg ik, ik ‘pak’ graag jongere vrouwen. Een lekker jong ding bijvoorbeeld, van een jaar of 58. Ik hang ze op aan de kapstok in de gang en neuk ze dan helemaal te pletter. Daarna ga ik teletekst kijken en laat ze rustig hangen. Vaak schreeuwen ze dan moord en brandt maar dat zal mij een zorg zijn en ……
STOOOOOOOOPPPPPP!!! Waar gaat dit over? Vraagt zij.
Sorry, ik liet mij even gaan. Daardoor wind ik mij namelijk op en mogelijk verhoogd dit ook mijn bloeddruk; doordat vrouwen altijd maar schreeuwen. Mijn Ying en Yang raakt hierdoor uit balans en mijn witte bloedlichaampjes weten zich dan geen raad om zich te vermengen met de rode. Links geroerde yoghurt en met vakkennis geplukte bladerthee moeten mij weer op het goede spoor krijgen zodat mijn bioritme weer goed functioneert.
Te hard legt zij haar ballpoint neer en zij kijkt mij prangend aan. Zwijgend vooral, staart zij mij zo een tijdje aan en wacht af totdat ik een ter zake doende reactie geef. Ik voel mij een hopeloos geval. Niet dat mijn geval hopeloos is, want dat zal mijn buurvrouw zeker kunnen staven maar nee ….. ik zelf ben hopeloos, volgens haar; mijn dokter.
Wat wil u aan mijn geval doen? Vraag ik haar. Ik bedoel aan mijn frequent verschijnen alhier? Is er nog hoop? Maar mocht ik echter den dood vinden ten gevolge van uw diagnose, dan zal ik mij hier nooit meer hier vertonen. Zeg ik haar dreigend. Nooit meer! Hoort u dat?
Al schrijvend creëert zij een recept en overhandigd dit vervolgens aan mij. Met afgewend hoofd wenst zij mij gedecideerd een goedendag.
Buiten komend ontwaar ik een geel briefje onder mijn ruitenwisser. Het is van parkeerwachter 16054, dat ik al eerder heb beschreven.
Life sucks. En dat, terwijl het pas woensdag is.
7 reacties
SIMBA · 31 juli 2008 op 09:50
Agossie, agossie, agossie…arme P.
Ben maar blij dat niet verslaafd bent aan koffie, want dat is het eerste wat artsen verbieden 😀
KingArthur · 31 juli 2008 op 10:15
Niet mijn smaak qua humor maar goed smaken mogen verschillen. Toch wat opmerkingen:
Je titel heeft niks te maken met wat je wilt zeggen of je uitsmijter is verkeerd. Ik vind dit een erg belangrijk onderdeel van een tekst.
Quote:”Ik kom er aan en ga binnen en zeg hallo” Vervang die eerste ‘en’ door een komma. Dat leest een stuk mooier.
Quote:”Maar u geeft mij de indruk dat u mij in de maling neemt. Pareert zij mijn wedervraag.” Welke vraag wordt er hier eigenlijk gesteld?
Zomaar een paar dingen die me zo op het eerste gezicht opvielen in je tekst.
Prlwytskovsky · 31 juli 2008 op 18:44
@Simba: ik ben aan het afbouwen; ik drink er nu nog maar negentien. 😉
Krijg ik natuurlijk weer commentaar dat er twee keer “ik” in één zin staat. 😥
@King: dank voor de foutcontrole maar look at the bright side of life: het bespaart mij een hoop controlewerk en houdt jouw van de straat. 😉
WritersBlocq · 31 juli 2008 op 20:30
Hee Peet, ik vind hem minder dan anders. Té makkelijk, beetje saai ofzo, kweetniet. Van jouw (;-)) kan ik dat meestal 100 x beter hebben dan van mezelf of een ander, maar deze keer niet. Volgende keer beter! Toedels, Pauline.
SpaansePeper · 1 augustus 2008 op 09:42
Ik vind hem wel leuk en de humor vind ik geweldig.
Lekker droog, daar hou ik wel van 😀
Ga zo door het is een erg leuk stukje om te lezen en het leest lekker weg. 😉
dashuri · 1 augustus 2008 op 20:47
Inderdaad een erg lekker stukje! 😀
arta · 1 augustus 2008 op 21:08
Hier ook genoten!
😀