Donderdag is zij jarig en ik heb een felicitatiekaart voor haar gekocht. Maar wat zal ik er in schrijven? Ik denk na en er borrelen onderwerpen naar boven die verhalen over een ver verleden. Onderwerpen die ik graag vergeten wil. Haar verschijnen en haar uitstraling hadden mij over de streep getrokken en ik viel als een blok voor haar. Niettemin voelde ik mij alleen als ik bij haar was. Haar oogopslag, haar stem, haar zachte huid en de woorden die zij sprak ten spijt. Goed bedoeld dat wel, maar thuis kon ik ook alleen zijn. Daar had ik haar niet voor nodig.
Dromen kan ik niet anders uitleggen als bedrog, gevoelens als een grote jongens droom die nooit verwezenlijkt wordt en de realiteit is niets meer dan een avondje uitbundig tafelen.

Donderdag is zij jarig.

In gedachten zie ik haar weer zitten, voor haar raam. De televisie staat aan, zomaar ergens op afgestemd. Een brandende sigaret klemt zij achteloos tussen haar ranke gestrekte vingers; rooksliertjes kringelen naar het plafond. Een glas rode wijn staat onder handbereik; op de tafel voor haar. Zij schud haar hoofd om haar haar terug in model te krijgen en zwaait achteloos naar een voorbijganger. Haar lichtrood gekleurde lippen vouwen zich om de sigaret en zij neemt nog een trek; doelloos blaast zij de rook voor zich uit.

De woorden die ik sprak hadden voor haar geen betekenis. Gevoelens werden onder hoongelach weggewuifd. Mijn stoel stond steeds dichter bij de buitendeur en met pijn in het hart verliet ik haar. Voorbijrijdend zwaaide zij naar mij maar ik deed of ik haar niet zag. Om de hoek stopte ik en veegde druppels van mijn bril.

Haar kaart vouw ik dicht en leg hem in de lade, bij die zestien andere kaarten.

Categorieën: Verhalen

16 reacties

LouisP · 7 februari 2009 op 20:14

dag vreemde man,

ik vind dit een heel mooi stuk.
Mooie combinaties ook van zinnen.

complimenten,

L

klapdoos · 7 februari 2009 op 20:31

Peet een klasse story, voor in de boeken…Kort, hevig, emotie en zo bekruipt mij een gevoel van eenzaamheid zoals die man in de auto. Mooi verhaal peet
groet van leny

Bitchy · 7 februari 2009 op 21:05

Dit proeft naar meer! Wazig, mooi, aangrijpend, ik voel van alles.

Zou *zij* columnX lezen? :eh:

:kus:

Ma3anne · 7 februari 2009 op 23:13

Sja, uiterlijk zegt niet alles.

Mooi maar triest stuk, Pierlewiets!

DreamOn · 7 februari 2009 op 23:14

Wat prachtig geschreven, Medeklinkerovski, maar wat schrijnend.
Vooral die laatste zin bezorgde mij kippenvel…
:kus:

doemaar88 · 8 februari 2009 op 12:11

Mooi neergezet, de emotie is voelbaar. Top!

Mosje · 8 februari 2009 op 12:23

Zestien? Allemaal voor haar?

Neuskleuter · 8 februari 2009 op 12:25

Als er niet had gestaan dat haar verschijnen en haar uitstraling hem over de streep trokken, had ik gedacht dat dit een verhaal was van een man die bij zijn moeder op bezoek ging en hunkert naar haar aandacht en liefde. Dat zou ik ook heel sterk hebben gevonden, maar dit is ook heel mooi. Vooral die zestien andere kaarten…

pally · 8 februari 2009 op 13:34

Erg mooi Peter! Zacht, nostalgisch en een beetje wazig.

groet van Pally

axelle · 8 februari 2009 op 20:42

Je column doet het ‘m van de eerste zin.
Donderdag is zij jarig.
Waanzinnig mooi stukje.
Axellé

Prlwytskovsky · 8 februari 2009 op 21:55

@Mosje: 16 ja. Soms ben ik net een mens. 😉

@Bitchy: nee, dat leest zij niet.

@Ieder: dank voor het reageren.

KawaSutra · 9 februari 2009 op 01:05

Mooi stuk Peet.
Ik zou toch niet ieder jaar de moeite nemen om een nieuwe kaart te kopen. Zo’n kaart wordt toch nooit gedateerd en kun je best hergebruiken. Vooral als je hem toch nooit post. 😀

arta · 9 februari 2009 op 07:52

Zeker bij de derde alinea trek ik de associatie dat dit een ‘dame van plezier’ betreft. (excusez-moi als dat niet zo is)
Je hebt een mooie sfeer neergezet Prlwyt!
🙂

Nana · 9 februari 2009 op 10:24

Ontroerend stukje!

Mien · 9 februari 2009 op 11:43

Veel gezegd met weinig woorden.
Knappe column.

Mien

SIMBA · 9 februari 2009 op 12:51

Wow P. Erg mooi!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder