Donker hart

Donker hart,

Ik zou willen dat je wist dat het niet nodig is je zo te voelen. Toch heb ik geen geruststellende woorden; geen extra gesuikerd taartje met slagroom en aardbeien of een arm om om je heen te slaan. Wat ik wel heb zijn appels, maar ondanks de zoete smaak denk ik dat zelfs die je zuur zullen smaken. Ik zou je mijn vertrouwen willen geven, maar bloeddorstig als je bent weet ik dat ik zelfs daar niet aan kan beginnen zonder ongeschonden aan je te ontkomen. Maar oh, er zijn momenten dat ik naïef wil zijn, momenten waarop ik mijn kop in het zand wil steken en mijn handen in het vuur. Al is het alleen maar om je te doen geloven dat er tenminste iemand is die niet vreest voor jouw afschrikwekkende pose.

Het is onvoorstelbaar, maar ik kan nog steeds medelijden met je hebben. Jij die mij ten gronde wil richten en me dwingt tot allerhande chemicaliën. Jij met je faustiaanse ogen die me aankijken alsof ik je bezit ben, zonder je ooit te bekommeren om het feit dat je zonder mij niet eens zou bestaan. Jij die me mijn verstand, mijn helderheid en mijn geluk keer op keer tracht te ontnemen.

Wat ben jij verloren – zo verloren. Wat word jij gecompenseerd door de leegte van je zijn en de angst om te durven geloven dat er ook maar enigszins hoop is op een bestaan dat rijker is dan het huidige. Denk aan alle poëzie die je in je hebt, denk aan alle kleuren die buiten jou om bestaan en waar ook jij mee kunt schilderen. Denk aan al die plaatsen waar geen schaduw is en aan al die mensen die niet jouw vijand zijn.

Een brief aan jou is als een gevecht zonder vuisten. Dit verklaart mijn opstandige gevoel, mijn eeuwige drang om je te doen ontwaken, om niet langer in jouw angst, die mij met zijn verstikkende armen heeft vastgehouden, te hoeven leven. Dit verklaart ook mijn besluit om je los te laten. Om niet langer tegen beter weten in de vriend in je te willen zien die je toch nooit kunt zijn. Om je me niet langer beet te laten nemen. En niet langer in je verstrikt te raken.

Het is aan mij om de vrijheid te nemen die ik nodig heb. Ik zal reizen, ik zal als een kunstenaar leven, ik zal de passie die ik in me heb ten toon spreiden en succes boeken en falen zoals ieder ander mens. Een loyalere partner dan ik had je niet kunnen wensen. Maar eens komt de dag dat het genoeg is geweest.

I hated being depressed, but it was also in depression that I learned my own acreage, the full extent of my soul.

Ditto