Twee paters zitten op een bankje in de kloostertuin te genieten van het mooie weer. De tuin is ooit aangelegd door een inmiddels gehemelde abt. Hij heeft van het aards paradijs een replica in het klein willen maken, zonder Eva dan. Het is een prachtige tuin met veel groen en bloemen in alle geuren en kleuren. De vogels voelen zich er helemaal op hun gemak en strijden met elkaar om het mooiste lied. De paters zien en horen het allemaal met welgevallen aan en strijken zich over de bolle volgegeten buik. Een bijna allegorische voorstelling. Pater Peter, een Bourgondiër in hart en nieren houdt op zijn tijd van een goede mop. “Weet jij waarom Jezus vroeger geen frikadellen at?” vraagt hij aan zijn buurman. Zonder op antwoord te wachten gaat hij verder; “God weet wat er in zit. Ha ha!” Hij buldert van het lachen en ook Pater Nicodemus schudt van het lachen. “Kijk, dát vind ik nou humor. Heel wat anders dan wat je vandaag de dag op T.V. ziet. Neem nou dat cabaret van tegenwoordig, ik ben er niet kapot van. Geef mij maar Wim Sonneveld, Fons Jansen of Toon Hermans. Dat was mooi.” Pater Peter pakt zijn onafscheidelijke ukelele, slaat een akkoord aan en zingt enthousiast:

Zeg maar ja tegen het leven, ja tegen het leven. Van je amen en je glorie ja joehee. Zeg maar ja tegen het leven, ja tegen het leven anders zegt het leven nog nee.

“Mooi hè? En zoo, positief!” ”Ho Peter”, begint pater Nicodemus. “Een katholiek uit de tijd van Wim Sonneveld is wel een andere katholiek dan uit de tijd van Hans Teeuwen of Paul de Leeuw.” “Ja, maar dat wil toch niet zeggen dat dan nu alles in een keer maar moet kunnen? Dadelijk schaffen ze het celibaat nog af. Dat zou zonde zijn!” stuitert Peter. “Oh weet jij het ook” vervolgt Nicodemus. “Ik ben eens met een K.V.O.-excursie mee geweest. Een bus vol vrouwen en daar moet je dan de hele dag mee op pad. Dan ben je blij als je ’s avonds weer lekker rustig alleen in de pastorie zit bij te komen. Wat een gekakel. Een bus vol vrouwen is natuurlijk ook wel het ergste wat je je als man kunt voorstellen. Nee geef mij maar het celibaat. Dat geeft rust en zekerheid. Geen schuine praat,  geflirt, gesjans of Kama Sutra.”

De twee paters laten een en ander bezinken en dan neemt Peter de draad weer op. “Toch heb ik wel eens te doen met mensen die celibatair leven zonder dat ze daarvoor gekozen hebben. Dat is toch anders.“ “Heb je gisteren weer naar Boer zoekt Vrouw gekeken?” vraagt Nicodemus. “Jawel”, antwoord Pater P. “want als boerenzoon spreekt dat programma mij bijzonder aan en daarbij is het van de K.R.O..” ”Kan zijn, maar ik vind het geen manier om een relatie op te bouwen. Het komt er toch maar op neer dat die meisjes zich zomaar aanbieden aan kerels die wat tekort komen. Mijn ouders hebben mij vroeger geleerd dat ik nooit mocht ingaan op meisjes die probeerden mij te versieren, want dat waren slechte meisjes.” Aldus Nicodemus. ”Ja dat klopt” zegt Peter, “Zo heb ik het ook geleerd. Maar omdat ikzelf nogal verlegen was durfde ik nooit een meisje ten dans te vragen en al helemaal niet als ze me zo vragend zaten aan te kijken. Zo ben ik toch in het seminarie beland en daar leerden ze mij ook nog eens dat alles wat met sexualiteit te maken had zondig was. Als je terug kijkt hebben we het niet gemakkelijk gehad. Je wordt als jongeman toch wel aan veel verleidingen blootgesteld. En ook tegenwoordig, als volwassene. Je moet maar eens een keer wat later op de avond langs al die tv-zenders zappen. Een en al Sodom en Gonorroe! “Verleidingen zijn er om te weerstaan pater”, preekt Nicodemus. “Dat maakt ons sterk. Kijk daar heb je pater Isidoor. Hé Isidoor komt er bij zitten jongen, we hebben het net over het celibaat. Hoe ben jij eigenlijk…”

Pater Isidoor komt stilletjes aangelopen. “Sorry jongens, nu even niet. Ik zag zojuist een filmpje op youtube over die opstand in Congo. Ze waren een man aan het martelen door zijn handen en voeten af te hakken met machetes. Het was een bloedbad. Zijn gekerm ging door merg en been. Totdat zijn hoofd werd afgehakt en door de lachende beul in beeld werd gehouden. Ik herkende dat hoofd. Het was een jongen die ik als missionaris in de klas heb gehad. Ik kreeg het ijskoud, voelde de grond onder mij wegzakken en alle energie uit mijn lijf stromen.” De tranen lopen pater Isidoor over de wangen en het werd stil in het paradijs. Het leek wel of de vogels het gemerkt hadden. Je hoorde niets.

Categorieën: Verhalen

Thomas Splinter

Verhalen zijn splinters uit mijn onderbewustzijn.

12 reacties

SIMBA · 17 januari 2014 op 12:38

Hippe paters!

Ferrara · 17 januari 2014 op 15:59

Een gewaagde binnenkomer met inderdaad wel heel moderne paters.
De laatste alinea, hoe wreed ook, is helaas waarschijnlijk het dichtst bij de waarheid.

Welkom hier en succes.

Nachtzuster · 17 januari 2014 op 17:28

Leuk debuut. Ik lees elke keer Peter Pan in plaats van pater Peter. Zal mijn kinderlijke inslag zijn 😉 Welkom!

Meralixe · 17 januari 2014 op 18:03

Hartelijk welkom op column x.

Waarom schrijf ik ‘hartelijk’ welkom? Omdat IK uw schrijven min of meer herken als de stijl waarin ook ik bijzonder graag werk. Klinkt behoorlijk egoïstisch he. Geen probleem, denk ik.
MAAR..!!! Ik mis het doel van uw schrijven.
Is er een doel, straf me af, wijs me op mijn onbegrip, spaar me niet! Help me met het combineren van de laatste alinea met de rest van het overigens leuk geschreven verhaal. :-))

Yfs · 17 januari 2014 op 19:09

De eerste regel doet vermoeden dat het hier om een hele lange mop gaat. Leuk, die vergelijkingen met Wim Sonneveld vs. Hans Teeuwen. Grappig dat er halverwege toch nog een (goeie) mop verteld wordt. Column laat mij zien dat Paters toch ook maar gewoon mensen zijn die geconfronteerd worden met verleidingen en ook de harde realiteit. Ik lees graag meer van je, welkom op CX.

PS : de enige manier om van een verleiding af te komen is door er aan toe te geven!! 😉

Thomas Splinter · 17 januari 2014 op 20:36

Dank je wel voor jullie hartverwarmende reacties. En voor Meralixe: “Zeg maar ja tegen het leven, ook al gaan we uiteindelijk allemaal voor de bijl”. Leuker kan ik het niet maken.

Pierken · 18 januari 2014 op 13:39

Mooi van lulligheid naar harde realiteit geschreven. Beide sferen laat je tof contrasteren :yes: . Welkom hier.

    Thomas Splinter · 18 januari 2014 op 20:52

    Het zijn eigenlijk 3 stukjes. In het beschreven paradijs ben ik zelf eens voor een kort verblijf geweest. Het verhaal van de paters was onderdeel van een voorstelling die we enige tijd geleden als cabaretgezelschap op de planken hebben gebracht en het voorval uit het laatste gedeelte komt zo uit de krant. Bedankt voor de toffe reactie.

Mien · 18 januari 2014 op 18:52

Boeiende column. Graag gelezen. :yes:

Geef een reactie

Avatar plaatshouder