Het gerinkel van sleutels laat haar opschrikken uit haar overpeinzingen. Direct is ze alert en ze kijkt schichtig om zich heen. Staat er iemand naast haar? Is iemand haar veilige ruimte binnengetreden? Als ze voorzichtig haar ogen opent ziet ze dat ze nog steeds alleen is. Geen paniek, alles komt goed. Op ongeveer 2 meter afstand staat een bordje met daarop 2 boterhammen en 2 plakjes kaas.
Ze heeft totaal geen trek en hoewel ze kaas altijd erg lekker vindt, gruwelt ze bij de gedachte het te moeten eten. Naast het voedsel staat een kan melk. Heel langzaam reikt haar hand ernaar. Ze moet iets drinken, anders weigert haar lichaam straks dienst en dat is zeker niet de bedoeling. Ze moet bij haar positieven blijven want mensen maken misbruik van zwakkelingen. In een paar slokken drinkt ze de kan leeg, waarna ze hem naast zich op de grond laat vallen. Waarschijnlijk tupperware want het breekt niet.
Ze sluit haar ogen en laat haar gedachten de vrije loop. Ze zou ze eigenlijk moeten opschrijven maar ze weet dat ze niet geconcentreerd genoeg is om zinnige zinnen op papier te zetten. Ze heeft vroeger wel geschreven, ze heeft zelfs verhalen ingestuurd en die werden gelezen. Toch leek het alsof niemand haar begreep. Haar hersenspinsels waren een verwerkingsproces van diep verdriet en met het insturen hiervan hoopte ze haar ellende te delen met perfecte vreemdelingen. Echter werd er door die vreemdelingen vooral gelet of spelling wel in orde was en verdween haar leed achter reacties over grammaticale blunders.
Gelukkig was er soms een enkeling die het wel snapte, waardoor ze de moed had verder te schrijven.
Stemmen op de gang. Ze kruipt weg in de kol van haar te wijde trui en probeert zich zo klein mogelijk te maken. Niemand mag haar zien, niemand mag weten waar ze mee bezig is. Als de stemmen vervagen staat ze behoedzaam op en loopt ze naar het bed dat uitnodigend staat te wachten. Eindelijk slapen, ze is zo moe. Even haar gedachten uitschakelen al weet ze dat die zelfs in haar dromen de overhand nemen. Toch moet ze uitrusten, ze heeft nog zoveel te doen……
5 reacties
pally · 8 februari 2007 op 20:53
Intrigerend begin, Chantalle, dat doet denken aan iemand die veel obsessies zal gaan tonen in volgende afleveringen, waar ik zeer benieuwd naar ben
groet van Pally
arta · 8 februari 2007 op 21:32
Het maakt nieuwsgierig naar wat gaat volgen!
🙂
Li · 8 februari 2007 op 22:32
Prachtige zinnen die naadloos in elkaar overlopen. Goede spanningsopbouw en ik ben benieuwd wat volgt.
Li
WritersBlocq · 8 februari 2007 op 22:51
Hoi! ben benieuwd wat de serie gaat opleveren. Goed verhaal, maar wel errug veel ‘ze’ zoals in dit stukje
[quote]Ze sluit haar ogen en laat haar gedachten de vrije loop. Ze zou ze eigenlijk moeten opschrijven maar ze weet dat ze niet geconcentreerd genoeg is om zinnige zinnen op papier te zetten. Ze heeft vroeger wel geschreven, ze heeft zelfs verhalen ingestuurd en die werden gelezen.[/quote]
SIMBA · 9 februari 2007 op 15:40
Leuk! Een vervolgverhaal.
Ik kijk uit naar deel 2.