Een dagje ruilen..

Wat heb ik aan jouw aanblik moeten wennen. Soms zo klein en verschrompeld, soms zo groots en fier. Het blijft een apart aangezicht, het hangt daar maar, zo tussen twee benen. Als klein kindje was ik bang van je. Papa stond te douchen en wat had hij daar nou!? ‘Mammaaaa!!, Papa is ziek denk ik, hij heeft een slurfje. Dat hebben wij helemaal niet dus dat kan niet goed zijn’. In groep 8 was je een reden voor pesterijen. Kleine jongetjes van 12 jaar hadden opeens een uitsteeksel, midden in het zwembad, met de hele klas. Wij giechelden zachtjes, maar de rest lachte om je. Zonde eigenlijk, je werd gewoon uitgelachen. En dat terwijl je eigenlijk zo gewoon bent. Zo normaal maar toch ook weer uniek. Want geen enkele is hetzelfde, allemaal onderscheiden jullie je. Waarom eigenlijk? Ach ja, misschien omdat wij ook niet allemaal hetzelfde zijn.

Ik zou je graag een keertje bij me willen hebben, zo de hele dag. Langer hoeft niet, 24 uur lijkt me lang zat. Ik zou de hele dag achter je aan lopen, wat lijkt me dat heerlijk. Ik hoef niet na te denken, jij wijst mij de weg.
Ik hoef niet meer te betalen voor de wc, ik ga gewoon achter die bosjes staan. Even afschudden en klaar, wat een besparing op toiletpapier kosten.
Als ik in India ben kan ik lekker tegen beroemde, heilige gebouwen aanslaan met je. Maar ook hier in Nederland weet ik wel raad met je, ik ga in elke discotheek lekker aanrijden tegen meisjes met korte minirokjes. Zou zo graag eens willen weten hoe dat voelt, misschien dat ik dan begrijp waarom je je baasje daarheen brengt elke keer.
Ik zou je wel wat manieren bijbrengen denk ik zo. Voorzover dat kan in één dag dan natuurlijk, ik verwacht geen wonderen van je, je bent tenminste XY en niet XX.
Ik zou je leren wat het woordje ‘nee’ betekend, en dat zo’n rubbertje echt niet zo vervelend is als het eruit ziet. Een soort regenjasje. Het houdt je droog, en ook de wolken waaruit de regen valt worden niet zo nat. Grootste voordeel is dat er geen kleintjes komen. Kun je het je voorstellen? Sta je daar opeens te douchen, komt er zo’n kleintje binnen lopen. Je schrikt je rot als je die opeens hoort roepen ‘Mammaaaaa…’.

Gewoon één dagje zou ik jou willen hebben, daarna niet meer. Ik ben tevreden met hoe het is, maar nieuwsgierigheid wint het altijd. Gelukkig heb ik altijd zelf nog mijn eigen taffel-apparaten bij me. Dat is bijna net zo leuk als swaffelen. Mocht je een keer willen ruilen, dan hoor ik graag van je. Je hoeft niet van te voren te bellen. Wip maar gewoon een keertje vrijblijvend binnen.