Een merkwaardige zondag was het vandaag. Een zondag zoals alle andere voorbije zondagen dat wel, en met dezelfde karweitjes in het verschiet; er is vanmiddag zelfs een autorace op de TV dus wat wil ik nog meer? Maar toch voelt deze zondag anders, surrealistisch aan. Is het soms de atmosfeer of juist die opvallende heerlijke stilte; of droom ik nog?
Nee, ik droom niet. Vanmorgen stond ik al om 7 uur naast m’n bed en ben toen maar een bruine boterham gaan besmeuren met appelstroop en een mok thee erbij want dat schijnt goed voor me te zijn, zo zegt men.
Heel gewoon dus eigenlijk.
Om 10 uur neem ik, met een beker koffie plaats achter mijn computer en begin deze weblog te verzinnen. Er wil mij maar niets te binnen schieten totdat mijn buurman mij te hulp komt.
Buurman verkeerd namelijk in de veronderstelling dat je binnenshuis niet mobiel kunt bellen dus die doet dat graag op de galerij. Zijn huisdeur is pal naast mijn computerkamer zodat ik met volle teugen kan meegenieten.
Dat het een gesprek met een ver land betreft leid ik af uit het harde praten dat hij doet, om niet te zeggen: brullen, in dat arme mobieltje. Soms komt zijn huigje er zelfs uit dat hij dan weer gretig inslikt. De taal die hij spreekt lijkt mij meer op Koeterwaals dan op de talen die ik mij voor de geest kan halen. Het gesprek verstomt en de deur knalt dicht op een manier waarbij de deur bijkans naar buiten toe openslaat.
Stilte.
Vervolgens gaat de deur weer open en nu rent nazaat over de galerij heen en weer. Nazaat is een jaar of 4. Nazaat is een exacte kopie van zijn vader wat rennen en vooral hard praten betreft. Hij heeft één ding op zijn vader voor: hij kan de deur nog harder dichtgooien. Hierna is het weer stil en het surrealistische karakter van deze dag komt heel langzaam terug.
Past een lekker etensmaal daarin want daar krijg ik nu trek in.
12 reacties
senahponex · 28 juli 2006 op 09:15
Weer smakkelijk beschreven, en je boft het is weer bijna zondag 😀
Shitonya · 28 juli 2006 op 12:26
Ik zal maar wijs mijn mond houden…
Ach stik, dit was gewoon een verdomd saaie column welke iedere leek kan bedenken.
DriekOplopers · 28 juli 2006 op 12:36
Je stijl blijft onnavolgbaar! Super! 😀
Driek Galerijlopers
KawaSutra · 28 juli 2006 op 16:07
‘Kan’ bedenken misschien, maar Prlwytskovsky doet het!
Het contrast tussen de stiltemomenten t.o.v. de burenoverlast heb je heel sterk neergezet Prlwytskovsky!
Chantal · 29 juli 2006 op 08:22
Ik vind ‘em alles behalve saai.. een echte prwly weer 😀
Ma3anne · 29 juli 2006 op 08:53
Op zondagochtend wordt elk geluid van de buren uitvergroot. Hoe dat kan, weet ik ook niet.
Mooi verwoord, Pierlewiets.
Mosje · 29 juli 2006 op 10:25
Weet je dat echt niet Ma3? Normaal gesproken gaat het geluid van de buren op in het geroezemoes van alledag. Het verkeerslawaai bijvoorbeeld, of je eigen radio of tv. Op zondagochtend is het meestal erg rustig, en dan hoor je elk individueel geluidje. Ik woon in een goed geisoleerde woning, maar op zondagmorgen kan ik de klok van de buren horen slaan. De buren hoor ik soms ook slaan, maar dat alleen als ze ruzie hebben.
😛
WritersBlocq · 29 juli 2006 op 20:38
Geinig, hoe jij schrijft, en wat je schrijft.
Ma3anne · 29 juli 2006 op 20:51
@Mosje: Tuurlijk kan het voor een deel zo verklaard worden, maar ik vind dat ‘surrealistisch’e van Pierlewiets zo mooi. Zo voel ik het inderdaad ook vaak. Het is meer dan de stilte alleen, want het is hier na de ochtendspits elke dag stil en dan valt me dat niet speciaal op.
Li · 29 juli 2006 op 22:27
[quote]Dat het een gesprek met een ver land betreft leid ik af uit het harde praten dat hij doet, om niet te zeggen: brullen, in dat arme mobieltje. Soms komt zijn huigje er zelfs uit dat hij dan weer gretig inslikt.[/quote]
:laugh:
Li
Ab · 30 juli 2006 op 14:34
Hé Peet, je word beticht van een saaie column en een leek. Maar ik blijf je lezen, is altijd weer leuk. ab 😀
Prlwytskovsky · 30 juli 2006 op 15:57
@Ab: Ik heb het gezien en bezien vanuit de 11 reacties waar één negatieve bijzit dan veeg ik daar me reet mee af. En toch naar iedereen een dank voor de reactie.