Een slappe zak of een harde doos

`Wilt U een slappe of een harde mijnheer?`
Regelmatig komt deze vraag bij ons over de lippen. En telkens weer werkt het me “puberaal” op de lachspieren.
De één wil namelijk liever een slappe want dat is niet zo`n dik ding in de broek en de ander wil liever een harde want dat beschermt beter tegen beschadigen. Nee, het gaat hier niet om iets erotisch ….
Het gaat om de keus van het etui dat om de zonnebril moet komen.
Onze burgemeester (ooit een landelijk politicus) had er eentje uitgezocht.
Hij wilde graag een mooi doosje om het ding mee te nemen.
We hebben allerlei soorten en maten doosjes, maar op het moment niets waar het goed in past. Het liefst wilde hij, net als de bril, ook een beetje een apart doosje.
Dus wij gingen op zoek en vonden een mooie luxe leren etui.
Zoals beloofd werd het afgegeven bij het gemeentehuis.
Dezelfde week was er in het theater, zoals elk jaar, de plaatselijke nieuwjaarsconference.
Burgemeester, wethouders, middenstanders en alle andere mensen die hoopten in de conference genoemd te worden waren aanwezig.
Peter klampt in het voorbijgaan even `de burgervader` aan en vraagt of hij het doosje inmiddels ontvangen heeft.
De duim gaat omhoog als teken van `perfect geregeld`en met de andere hand haalt hij het ding uit de zak tevoorschijn. `Volgens mij heb ik het mooiste doosje van de omgeving`
zegt ie, omdat hij weet hoe we ons best gedaan hebben iets passends te vinden.
Als hij verder loopt stoot ik m`n man aan en zeg:`Poeh, dat denk ie, maar… die heb ik!`
Wat ons betreft was de eerste grap van de conference gelanceerd. Door mij!
Na de voorstelling is het altijd gezellig borrelen. Ik sta bij een paar mensen te praten en het valt me op dat het groepje mannen dat bij Peter staat opvallend mijn kant op kijkt en samen bulderen ze van het lachen. Dat gaat natuurlijk over ónze grap denk ik een beetje gegeneerd. Lullig dat hij dat in zo`n gezelschap staat te vertellen. Maar goed, ik ben wel wat gewend. Het zal mij ook een zorg zijn.
Dan tikt iemand op m`n schouder.
Ik voel een hand om m`n heupen en iemand fluistert in m`n oor: `Wat hoor ik nu! Heb jij het mooiste doosje van de omgeving?`
Het bloed stijgt bij hoge uitzondering naar m`n hoofd. Naast me staat de burgemeester.Hij geeft me een knipoog en een ondeugend kneepje.
`Wat zei ie?`vraagt de vrouw naast me.
`Oh, niets`is m`n antwoord.
Ik zeg niks! Ik denk er niet over.
Zul je net zien dat het zo`n gefrustreerde tuttebel is die jaloers is dat zij nog nooit seksueel intiem gedeerd is.
Mij hoor je niet klagen …….Van mij mag ie……..
Ik zou nooit een aanklacht in dienen.
Hoewel…….
Hoeveel zou het opbrengen als ik na m`n aanklacht m`n verhaal aan de story verkoop, de privé, de vriendin, de panorama ,DE TELEGRAAF.
Bij Albert Verlinde in RTL Boulevard,
Hoeràààààààà……
Ik wordt eindelijk ook rijk!

😀