=Engelen…..

Het is weer feest vieren in spiritueel Nederland. Klinkende munt slaan uit andermans bagger met drooggekookte lucht. Hoogtijdagen staan voor de deur die als een hoogmis gevierd dienen te worden. Vakantie! In donkere dagen verlichting tijdens Mindfulness-wandelen in Tsjechië, zalig zieleportret schilderen in de Provence of een dwalende kennismaking met de wonderlijke symboolkracht van het Etruskische labyrint. Plaats van vervoering: Toscane. Een festijn. Eindresultaat: een volledige staat van Zijn, in dit leven of het volgende. Natuurlijk dus ook een uitgeklede portemonnee want zulke heksenkringen zijn schreeuwend duur. “Maar op weg naar een Wereld waarin er veel respect is voor Moeder Aarde en elkaar. Waarin ieder puzzelstukje van de samenleving door ieder uniek individu wordt ingevuld vanuit kracht en liefde voor zijn of haar eigen Zijn. Het Hoge Zelf heeft het overgenomen van het Ego, die geen rol van betekenis meer mag vervullen”.

Erik E. (=Engerd) is zo’n liefhebber van zweefmolens! Huurt in Frankrijk een bouwval waar je kostelijk kunt navelstaren. Buiten het hoogseizoen om reist hij stad en land af om overal kermissen te bezoeken waar hij zich tussen aso’s en jong grut mengt om zichzelf zwevend een rad voor de ogen te laten draaien. Het vervelende is dat hij zijn dubieuze hobby schaamteloos opdringt aan labiele, smachtende hulpbehoevenden. Bijna ontzielde slachtoffers die het zicht op de wereld én zichzelf door matglas beschouwen. Die je met betraande ogen weten te melden dat God zich overal, in alles én iedereen manifesteert.

Je beschouwt je staande schemerlamp, frisgewassen heupslip of wc-borstel. Interessant, God daarin te zien. Hij blijft evenwel onzichtbaar. Nu sta je op de wachtlijst voor een staaroperatie, zo gek is dat niet. Verlichte geest Erik volgde, naast zijn voormalige werk als creatief manager in de wereld van media, pr en marketing, vele trainingen, seminars en workshops op het gebied van persoonlijke doorgroei. “Eet nou eens door!”, trachtte je moeder vroeger gewoon corrigerend op te treden. Inderdaad voltooid verleden tijd.

Erik prevelt nu: “Hoewel dit een voedzame, leerzame en interessante zoektocht was, gaf het mij niet de vrijheid die ik zocht. Vooral door ontmoetingen die ik later had met een aantal spirituele leraren besefte ik, dat het hele idee dat je zou moeten “werken aan jezelf” feitelijk gericht is op het sleutelen aan en het in stand houden van een schijnidentiteit. Als je daaraan voorbijgaat is vrijheid onmogelijk. Ze lieten me zien dat de sterkste hulpmiddelen voor transformatie tegelijk de simpelste zijn. Pas toen ik stopte met streven, zoeken en doen viel het muntje (…). Het zit hem vooral in het “niet-doen”. Plus anti-psychotica wellicht?

Spirituele rimram voor geestelijke gelukzoekers. Internet puilt uit van flauwekul door onheilsproleten. Voor verlichtend inzicht hoef je niet naar peperdure workshops. Waar heren met baarden en verwassen kleding het hoogst irritante woord voeren: “Leven in ziele-vrijheid”. Dames met bossen okselhaar en een bikinilijn tot achter de oren orakelen ook dat het een lieve lust is. Het woord workshops wekt toch al vlot de indruk dat je daar stevig de handen uit de mouwen moet steken. Een workshop die je echter leert om niets uit te vreten. Echt feestvieren!