Everland

De kalenderlente bleek een onwaardige tegenstander voor de winter in mijn kop. Ik dacht er veel en lang over na waarom dat zo was. En ik merkte, of voelde liever, dat er iets van een verlangen in zat. Een verlangen dat een loopje met me dreigde te nemen naar mijn Neverland, waar alles zoveel beter had kunnen zijn dan het ooit zou worden. [i]‘Dit is nu niet de goede weg om te gaan’,[/i] zei ik tegen mezelf. Hardop, in de hoop om het zelf werkelijk te gaan geloven. Maar jezelf bedotten is moeilijker geworden, is een tweede ding dat ik ben gaan merken. Bij mijn kinderen gaat dat veel beter. Dat ze ‘straks’ een snoepje krijgen [i](als ik het eten niet eerder klaar heb).[/i] Dat het nog maar ‘een paar nachtjes’ duurt voordat nichtje Fava weer komt logeren [i](omdat het zo lastig uitleggen is hoe lang zes of zeven weken duren).[/i] Het is op die momenten, als ik hun eerlijkheid aanschouw in hoe ze mijn bedrog aanvaarden, dat mijn verantwoordelijkheid voor hen als een zware last voelt; te zwaar om te dragen bijna. Op dit moment althans.

Want als ik eerlijk ben, dan zou ik op dit moment niets liever willen dan zelf zo beduveld te worden als ik hen soms doe. Dat alles echt weer goed komt. En dat ik nog maar een paar nachtjes hoef te slapen voor het zover is. Zoals vroeger, toen ik zelf nog klein was, bijvoorbeeld wanneer ik bij oom L. logeerde. Waar ik van het angstaanjagende schaduwspel op de gordijnen van mijn slaapkamer, vriendelijke figuren maakte die me nog even welterusten kwamen zeggen. Of misschien stopte ik toen ook wel gewoon mijn hoofd onder de dekens, ik weet het allemaal niet precies meer. En dat is dan ook meteen mijn belangrijkste probleem. Waar ik inmiddels al veel en lang over nadacht zoals gezegd.

In essentie is mijn verlangen naar Neverland een verlangen naar een tijd dat er niet zoveel was om te verliezen. Een tijd waarin het niet wezenlijk uitmaakte dat een paar nachtjes een paar weken duurde. [i]Those days are gone.[/i] Er is veel om te verliezen, realiseer ik me meer en meer. Kan niemand me een snoepje beloven en me een warme maaltijd koken? Weet iemand de weg naar Everland? En is het echt waar dat die door Lenteland voert?