Ex (1)

Beste Mel,

Het is alweer 20 jaar geleden dat we elkaar voor het eerst ontmoetten. Het was van beide kanten liefde op het eerste gezicht….mijn hart ging als een razende tekeer, de vlam sloeg in de pijp toen ik je voor het eerst zag en ik vergeet nooit weer die blik in je ogen toen je mij aankeek.
De vonk sloeg over, pure chemie.
Vanaf dat moment was je mijn Lady. Ik herinner me nog goed dat je voor de eerste keer, verlegen, mijn kamertje binnenkwam.
Het was eerst een beetje ongemakkelijk en aftasten maar dat duurde niet lang.
Als ik je alleen al zag, dan glom ik van trots. Je overlaadde mij met liefde, aandacht en zorg,
Ik vloog voor je, wrong me in alle bochten om je te behagen en dat was wederzijds.

Er volgden wilde dagen en nachten vol vuur en passie, je was onverzadigbaar.
Keer op keer bereed je me, telkens weer zocht en vond je mijn ‘Pookje’…’ mijn ‘Calimero’. Ach al die koosnaampjes die je mijn ‘ding’ gaf. Ik kan daar met weemoed aan terugdenken en hou het niet droog. Sorry
Soms was ik zo uitgeput en de wanhoop nabij als ik je (alweer) voor mijn deur zag staan. Je besprong me als een wild dier, jeetje jij was me er één.
Uniek in je soort.

Hoe heeft het zo fout kunnen gaan tussen ons?
Waar ging het mis?
Ja, ik was ouder en jij liet duidelijk merken dat je niet gediend was van mijn ‘kwaaltjes’. Je wilde een jonge God en soms kon ik gewoon je tempo niet bijhouden.
‘Oh my God’
Dat je steeds vaker met je gedachten elders was en wegdroomde ontging me niet, maar ik hield mijn mond, stelde geen vragen. Mijn liefde voor jou was zo groot dat ik oogluikend toezag dat je vreemd ging. In mijn kamer, op mijn bank.
De vlekken zitten nu nog in mijn bank, ik kan er geen afstand van doen.
Na zoveel jaar is dit de enige tastbare herinnering aan jou.

Zomaar op een dag zette je mij als een hoerenjong aan de kant. Het was geen verassing.
Ik had die ander al een paar keer gezien omdat je mij brutaalweg gewoon meenam naar hem.
Ik moest lijdzaam toezien hoe jij met hem aan het flikflooien was.
Hij was een maatje groter dan ik, veel jonger, meer power kortom ik voelde het aan mijn water.
Een verloren zaak.

Daarna ging het steeds slechter met me. Ik raakte aan de drank en rookte als een schoorsteen.
Af en toe had ik een kortstondige relatie, maar die liepen allemaal op niks uit.
Uiteindelijk was ik een wrak, een schaduw van wat ik ooit geweest was.
Ik kwam terecht in ‘Swiebertje’, een opvanghuis voor dak en thuislozen.
Daar heb ik jarenlang gevegeteerd als een kasplantje.
Mijn leven was voorbij.

Maar er gebeuren soms wonderen.

Op een dag kwam er een jongeman werken in huize ‘Swiebertje’, die overdreven veel aandacht aan me schonk.
Ik was een gemakkelijke prooi, het maakte me niet uit.
Dan maar een man…aandacht is aandacht.
En dat kreeg ik!
Hij bracht me naar een kliniek om aan te sterken en nam me daarna mee naar zijn huis.
Hij stak me helemaal in het nieuw, kocht een nieuwe bril voor me, ging zelfs samen met me onder de douche..zeepte me helemaal in…mmmm, zalig.
Uiteindelijk was er toch nog een beetje geluk voor me weggelegd.

Je kan je daarom misschien voorstellen hoe geschokt ik gisteren reageerde toen ik jou zag.
Je stond voor mijn deur en stapte zomaar naar binnen. Ik kon, zoals je gemerkt hebt, eerst geen woord uitbrengen. Ik sloeg helemaal dicht.
Toen ik eindelijk de moed had verzameld om een gesprek op gang te brengen negeerde je me volkomen.
Ik begrijp dat het moeilijk voor je was om te ontdekken dat ik nu een relatie met je zoon heb.
Dat is voor mij ook niet gemakkelijk.
Oude liefde roest bij mij niet.
Bij jou blijkbaar wel want je behandelde me gisteren als een hoop schroot.

Waarom ik deze brief schrijf zal ik je uitleggen.
Ik hoorde van mijn vriendje , (jouw zoon, ai) dat je je pennenstreken op één of andere vage site op internet publiceert. Ik weet hoe genadeloos en cynisch je kan schrijven. Je doet dat om je eigen miserabele leven een beetje op te leuken. Ieder zijn meug.
Als jij er bevrediging uitput om dierbaren in de zeik te nemen en daardoor applaus ontvangt van wildvreemden…prima.
Ik hou nog steeds van je en van mij mag je alle remmen losgooien.
Maar één verzoek: zou je uit respect voor je zoon (en mij) gewoon de dingen bij hun naam willen noemen.
Dat ík dus je ex was en dat je via je zoon weer met me in contact kwam?
En wil je a.u.b. geen foto van mij erbij plaatsen?
En géén ‘Calimero’?

Maar ik ken je.
Je vertelt in je ‘leuke’ stukje dat je via een kennis met mij in contact kwam.
Je noemt mij Calimero.
Je plaatst mijn foto.

Am I right or am I right.

[i](Dit stukje is geschreven door de ex van Melady.)[/i]