Geniale wattuh? GeniTale wRatten!

“Wat?! Je hebt geniale wattuh??” Nee doos, geniTale wRatten!!” was het antwoord. Ik zit in de bus naar de stad en trakteer mezelf op een afluistergesprek tussen een gelegenheidsdove en een onderstel-handigecapte. “Op m’n onderlip, zal ik maar zeggen”, probeert de een discreet. “Ja, dat zal ik ook maar zeggen, want aan je bovenlip mankeert niks”, grapt de vriendin indiscreet, die over mijn soort humor beschikt zolang je niet de gedupeerde bent. “Ik zou er een pruillip van krijgen, zowel van onder als van boven” voegt ze toe en komt niet meer bij. Het slachtoffer krijgt een bibberlip en trekt een pruillip en de inmiddels tot vage kennis gedegradeerde vriendin vraagt brutaal: “Hee, kan je dat van onder ook?” waarop het slachtoffer het nut van zinloos geweld inziet en haar een dikke lip slaat.

Ik prop mijn walkman in mijn oor en headbang met mijn hoofd zoals ik denk dat ik het moet doen, om de schijn te wekken dat ik niet meeluister. De naïeve vrouwen vertrouwen mij gelukkig! De vaginadialoog die volgde zal ik uiteen zetten:

“Jezus, dit is echt fucking shocking! Ik werd vanmorgen wakker en was niet van plan mijn bed uit te gaan voordat ik mijn innerlijke vrouw had getrakteerd op een lekkere masturknuffelbeer.” (Ik zie niet in wat daar shocking aan is? Bovenal mis ik het onderdeel fucking maar vragen doe ik het niet, ik luister). “Voel ik opeens een soort bobbeltjes die ik ècht nog niet had! Je kent mijn a-technische kwaliteiten, maar die werden overwonnen door de paniek die ik voelde. Zien, ik moest ze zien! Niet alleen voelen. Kut, bobbeltjes? Kutbobbeltjes! Wanhoop maakte zich van mij meester maar ik vermande mij. Op deze zaterdagmorgen ging ik doktertje spelen. Een spiegel en een lamp nam ik ter hand en ik hees mijn bed in de gynaecologenpositie. Spiegeltje aan de wand werd spiegeltje tussen mijn benen waardoor mij via dit vergrotende exemplaar een wirwar aan vrouwelijke lippen en lagen werd getoond. Ik besefte dat ik mijn leesbril nodig had. Telelenzen waren beter van pas gekomen, het schoot niet op.”

De vage kennisvriendin wordt door de zorgzame over wratten beschikkende vriendin van een pompje lucht en een Cola voorzien. Vervelende maar niet voor de gezondheid gevaarlijke geniale, pardon, genitale wratten blijken een verstikkende werking te hebben, zowel op haar als op de rest van de bus, werd mij onderweg duidelijk. De pijn die de gezwollen bovenlip veroorzaakte won het niet van de slappe lach die zij kreeg van dit verhaal. “Ik zie het helemaal voor me, jij met je leesbril, schijnwerper, doktertje spelend. Je ondertussen rationeel afvragend hoe die kerels op gevoel de weg kunnen vinden zonder al die hulpmiddelen en het ze óók nog kwalijk nemen als het ze niet lukt. Jij, die geen weet heeft van kaartlezen, laat staan kutlezen. Die wratten van jou zijn echt geniaal, als ze zich niet laten ontdekken. Is je clit dat ook? Sorry, dat is te privé. Laat deze feitelijke kutklus aan je dokter over, dan krijg je wel een smeerseltje ofzo, het komt goed.”

Het lampje brandt, de bus stopt. De meiden stappen uit en babbelen onhoorbaar verder. De bus ligt in een deuk en boort zich door gebrek aan concentratie in een soortgenoot “Afgeleid, chauffeur?”