“Ik heb je lief, veertien bloemencorso’s lang”.
Dat is te lang. Voor liefde, althans. Voor een bloemencorso trouwens ook.
Liefde is sowieso niet leuk. Zeker niet als ze ook nog wordt bezongen door Paul de Leeuw.
Daar springt het zoute vocht je spontaan van in de ogen.
En nu helemaal. Nu de bladeren vallen en het dag in dag uit kloteweer is. Nu ik je meer mis dan dat ik je eigenlijk altijd al mis. Dit is gewoon mijn seizoen niet. Ik ben niet bestand tegen het oranjebruin. Het zorgt voor een humeur om op te schieten. Ik word verlaten of verlaat. Het groot niet te vermijden.
Iemand missen is niet erg. Zolang het maar niet de godganse dag is. Ik wil gewoon de idioterie uit mijn hoofd. Het aardappelschilmesje moet bestemd zijn voor het schillen van de aardappelen en niet steeds een eigen leven richting mijn polsen willen leiden. Dit bederft de smaak van de stamppot aanzienlijk. Al is de saaiheid van het gerecht hiermee wel direct ten einde.
Ik heb het goed voor elkaar. Geen baan meer en geen man. De zakenwereld verkeerd in financiële nood en mijn werkgever vond dit een geweldig excuus om van me af te komen. Mijn partner had geen excuus nodig. De camera van mijn GSM is van uitstekende kwaliteit. De tigduizend pixels registreerden prima onze hele inboedel. Als ik de foto’s op Marktplaats zie staan, zou ik bijna een bod doen op mijn eigen spullen. Ik heb koloniaal altijd al heel leuk gevonden.
Hij raast en raast en schijnt niet te willen gaan liggen. De gure wind in mijn lijf is zovele malen heftiger dan die erbuiten. Mijn takken liggen gekneusd op een hoopje en ik weet dat niemand ze daar vandaan zal halen. Ze zullen eeuwig rusten, tussen de bladeren van mijn zijn. Ik stamp de aardappelen en vermeng ze met de boerenkool. In de rookworst zit een barst. In mijn ziel ook, de wond is alleen iets minder zichtbaar.
“Ik heb je lief, mijn hele leven lang”.
12 reacties
Fem · 12 november 2009 op 07:23
Erg mooi gevonden! Ik zou er bijna een najaarsdepressie van krijgen…
Kuin · 12 november 2009 op 08:06
Prachtige themacolumn!
SIMBA · 12 november 2009 op 08:47
Een heerlijk depressieve themacolumn! I like it 😀
Avalanche · 12 november 2009 op 08:58
Oei….. de herkenbaarheid (qua man en baan, niet qua depressie 😀 ) vliegt spontaan de (stamppot)pan uit. Die barst: mooi gevonden en verder ook een goede themacolumn.
lisa-marie · 12 november 2009 op 09:58
Prachtig!
Lekker “depressief” genieten.
Ik vind de vergelijkingen erg orgineel.
Quinn · 12 november 2009 op 10:11
Ja, leuk. Bondig en duidelijk. Jammer van:
[quote]verkeerd[/quote]
… da’s inderdaad verkeerd, maar meteen het enige foutje. Ik kan zien dat je een plek hebt gezocht voor de themawoorden, maar vind dat je dat heel aardig hebt opgelost.
En dit:
[quote]Ik ben niet bestand tegen het oranjebruin.[/quote]
is gewoon mooi.
pally · 12 november 2009 op 10:35
een depressieve column in de ware zin van het woord, Chantalle! Juist omdat je van die ogenschijnlijk allerdaagse elementen gebruikt. Vooral die rookworst aan het eind.
Jammer van het regeltje dat er nog achter kwam. Dat lag er toch wel en was sterker geweest zonder het te noemen.
goede themacolumn,
groet van Pally
arta · 12 november 2009 op 12:49
Mooie themacolumn!
Ik moest wel lachen, omdat er één zin in staat, die vrijwel idemtiek is als een zin uit mijn themacolumn:-D
Mien · 12 november 2009 op 14:40
Rauwe poezie en realiteit mooi met elkaar verweven.
Dat najaar haalt het onderste in de CX-er naarboven.
[quote]De gure wind in mijn lijf is zovele malen heftiger dan die erbuiten[/quote]
Mooi!
Mien (hoort op dit moment de wind alleen door de bomen waaien)
Emiliever · 12 november 2009 op 18:08
Inderdaad, ik zit bijna mee te tranen. Maar ik hoop van ganser harte dat deze column niet autobiografisch is. Als dat wel zo is: heel veel sterkte en al geloof je het niet, het gaat voorbij!
LouisP · 12 november 2009 op 23:29
C.
typisch een gevalletje van najaarsdepressie..
mooi opgeschreven..
L.
KawaSutra · 12 november 2009 op 23:41
De strekking komt enigszins ironisch over. Ik heb geen idee of mensen die zichzelf snijden op deze manier naar het leven kijken. Maar ik vind het wel heel origineel gevonden en goed beschreven in een niet te veel uitgesponnen vorm. De laatste alinea vind ik prachtig.