De viespeuk! Ze weet zeker dat ze hem gaat aanklagen. De voyeur! Zo gauw ze thuis is, schakelt ze de tuchtcommissie in. Boeten zal hij. De kierenkijker. Ze had al zo’n donkerbruin vermoeden dat hij niet deugde. Ze heeft iets tegen mannelijke gynaecologen en dat vooroordeel is nu toch maar mooi bevestigd. Ze zeggen wel eens dat een arts nergens meer van opkijkt. En dat hij ‘ze’ in alle soorten, maten en kleuren heeft gezien. Maar daar was anders niets van te merken. Het zou haar niets verwonderen als deze ‘vrouwenspecialist’ zijn ‘bul’heeft gekocht. Die gynaecoloog is gewoon een ordinaire oplichter. Een gluurder, een vrouwengek, een aanrander.
Met de bibbers in haar lijf was ze naar de afspraak met haar nieuwe gynaecoloog gereden. Maar eerst was ze vanuit haar werk nog even langs huis gegaan, om haar onderkantje te wassen, en om een schone slip aan te trekken. Toen zij in de kille ruimte van het ziekenhuis met de benen wijd in die beugels lag, riep hij grijnzend: ,, Allemachtig zo zie je ze niet vaak”
Ze had angstig geantwoord; ,, Ziet het er dan niet goed uit dokter.”
En toen had die seksist grijnzend gezegd: ,, Jawel mevrouw, maar u hebt er nogal wat werk van gemaakt. Een beetje glamour zal ik maar zeggen. Eigenlijk zou ik er een foto van willen maken.”
Werk? Glamour? Foto’s? Ze snapte er niets van! Ze was niet kaal. Ze had geen piercing en zelfs haar bikinilijn was ongeschoren. Stomverbaasd had ze hem aangegaapt en hij had, met het speculum in zijn hand, schaapachtig teruggestaard.
In een sneltreinvaart had zij haar kleding aangetrokken. Ze had hem zelfs niet eens bedankt of een hand gegeven. Hij riep nog ‘sorry’ en ‘dat hij het niet zo bedoelde’. Maar daarvoor was het te laat. Ze had tegen de dames, in de wachtkamer, geroepen: ‘kijk maar uit want hij is niet te vertrouwen’. En was naar huis gereden.
En wat nu? Eerst de huisarts bellen om een klacht in te dienen of meteen de ziekenhuisdirectie inlichten! Ze besluit om eerst maar eens een pot sterke koffie te zetten. Terwijl het warme vocht, de eerste woede bekoelt, komt ze een beetje bij zinnen. Ze besluit om haar verontwaardiging af te reageren in de badkamer en ruzie te gaan zoeken met spons en zeem. Misschien helpt het om de boel op een rijtje te zetten. Ze pakt de badhanddoek, en de slip van die ochtend, uit de wasmand en opent de klep van de wasmachine. Ineens blijft ze aan de tegels genageld staan. De handdoek schittert haar tegemoet. Verschrikt houdt ze het omhoog en het bloed trekt uit haar wangen. De stof is bezaaid met kloddertjes glitter en glamourgel. De gel die haar dochter gisteravond, met dezelfde handdoek, uit het haar heeft geveegd…
Ik lag dubbel toen mijn collega dit verhaal vertelde. En toen ik dreigde om er een column over te schrijven riep ze: ,, Doe maar niet want het is een broodje -aap -verhaal.
Ja, dát zou ik ook gezegd hebben!
12 reacties
Mosje · 8 februari 2004 op 12:18
Kunnen we hier nog een foto van tegemoet zien?
Li! leuk verhaal!
Ik weet weer helemaal waarom ik een groot voorstander ben van eigen handdoeken en tandenborstels. (dit laatste temeer omdat ik van Pleuro begreep dat je die dingen ook kunt gebruiken voor heel andere dingen dan het poetsen van tanden 🙂
Kees Schilder · 8 februari 2004 op 13:25
Waanzinnig geschreven! Echt te gek.tot het laatst groeit de verontwaardiging, maar eerlijk is eerlijk.Ik moest ook hard lachen om “Allemachtig, zo zie je ze niet vaak”.Sorry ik kwam toch even niet meer bij 😀
deZwarteRidder · 8 februari 2004 op 14:46
Ho Ho Ho…ja hoor daar is ie weer de zondagochtend column…een toppertje van het zuiverste water…Dank Li erg veel dank…hij is groots..mooie dokter…strakke eind alinea..Meer meer..
Rich@Rd
Mup · 8 februari 2004 op 15:13
Zit ik hier eerst met kromme tenen van woede, val ik daarna bijna van mijn stoel van de lach!
Groet Mup.
pleuro · 8 februari 2004 op 15:21
Ik kende het “broodje aap” verhaal in een iets andere versie, vandaar dat ik bij het lezen al een beetje het voorgevoel kreeg. Neemt niet weg dat deze versie smeuïger was dan de platvloerse mop die ik destijds ter ore kreeg!
You did a wonderfull job li!
Ma3anne · 8 februari 2004 op 18:51
Als een debiel heb ik hier in mijn eentje zitten schateren van het lachen. Op het eind van het verhaal dan, want net al Mup was ik eerst kwaad op die gynaecoloog. (me de kierengluurder herinnerend, die me ooit een tik op mijn blote billen gaf toen ik van die tafel stapte met een hoogzwangere buik…. toen ik kwaad werd zei hij: “Het was vaderlijk bedoeld…” pfffff… WOEST was ik!)
Moppen tappen kan ik niet, maar een goed verhaal vertellen wel. Mag ik deze lenen om door te vertellen op feestjes of in de kroeg? Hier kan ik de clou WEL van onthouden! :laugh:
pepe · 8 februari 2004 op 22:04
Li, hij is weer geweldig schitterend, en zo herkenbaar…
Eftee · 9 februari 2004 op 13:47
Ik geloof dat ik nooit meer terug zou durven gaan naar die gynaecoloog.
Hartstikke leuke column.
Farfalla · 9 februari 2004 op 14:43
Leuke column!! Heb ik meteen een goed excuus als mn ma weer een keer loopt te zeuren dat ik handdoeken moet hergebruiken…
viking · 10 februari 2004 op 11:15
een giller! 😛
eveltje · 22 februari 2004 op 13:17
http://atomfilms.shockwave.com/af/content/girl_who
Tasz · 2 juni 2004 op 17:04
Lees deze nu pas nav de column van Sally. Ze lijken inderdaad heel erg op elkaar. Ook deze vind ik heel leuk geschreven en iets rustiger, wat mij persoonlijk erg aanspreekt.
Cheers
Tasz