Grondwerk

Na twee mislukte vloeren hebben we de deskundige gebeld. Onze vloerenman. Uit Volendam, want daar hebben ze er verstand van. En bovendien kent hij het huis aangezien hij in juli ook de dekvloer heeft gestort. Vanavond komt hij langs. We moeten nog wel even twaalf zakken van een bepaald soort cement in een specifieke winkel gaan halen. En enkele jerrycans met voorstrijkmiddel, laten we dat vooral niet vergeten. De benedenruimte moet opnieuw leeg worden gemaakt en de druppels van het gruwelijk verkeerde beton mag ik er vanmorgen afpeuteren. Met een plamuurmes.

Terwijl lief op weg is om het boodschappenlijstje van de vloerenman te halen, pak ik het plamuurmes en dapper steek ik de foute betondruppels af. Dat spul stinkt zo vreselijk wanneer ik boven de vloer hang om te pielen met mijn plamuurmes, zodat ik er bijna van moet overgeven. Buiten zie ik opnieuw een ferme regenbui ontstaan. Prettig, wanneer je nog onderweg moet met zakken beton. Gelukkig is mijn lief zo slim geweest om wat isolatieplaten en dekzeil in de aanhanger mee te nemen.

Wanneer lief thuiskomt met het voltallige boodschappenlijstje, ruimen we samen het gereedschap op, dat nog op de vloer ligt. De zaagmachine rijden we naar buiten en de isolatieplaten stapelen we op in een hoek van het -overdekte- terras. Vervolgens loop ik de hoeken en kieren van de vloer af, op zoek naar losse stukken die er nog uit moeten. Daarna pak ik de industriestofzuiger en maak de vloer stofvrij.

Samen draaien lief en ik de verfrollers opnieuw op de stelen voor het aanbrengen van het voorstrijkmiddel. Het is beter spul dan dat van vrijdag. De vloer wordt blauwig en plakt behoorlijk. Het stinkt lekker chemisch. Ik vind het prima, zolang de vloer er vanavond maar Christelijk inligt. Wanneer het voorstrijkmiddel is aangebracht, word ik een beetje stil. Het is ook wat, drie keer een vloer leggen in een week tijd.

Nadat we klaar zijn met rollen, was ik mijn handen. Het vieze voorstrijkspul is er amper af te krijgen met een staalborsteltje. Wanneer mijn handen door de schoonheidskeuring komen, pak ik de aardappelen en een dunschiller. Ik ga hutspot koken en we eten om half vijf want de vloerenman komt om zes uur. Een voor een druppelen de geschilde aardappelen in de pan. Daarna zijn de wortelen aan de beurt om geschrapt en geschild te worden. Ik gooi alles in de snelkookpan en gooi de braadworstjes in de pan. Even later geurt het heerlijk in de schuur.

Terwijl ik geniet van de hutspot, schijnt buiten de zon. Dat is nog niet eerder gebeurd tijdens moeilijke klusssen. Een voorteken? Na het eten pak ik een vluchttas in, vanavond kamperen we boven aangezien we een paar uur niet op de vloer mogen lopen na het storten van het cement. Wanneer dat overdag gebeurt is dat niet erg, maar om tot een uur of een, twee vannacht te moeten wachten op het sein “veilig” gaat wat ver.

Gewapend met twee uitgelaten honden, een fles witte wijn, een goed boek, de laptop en een complete serie DVD’s van Topgear, vertrek ik samen met zoon en mijn moeder naar boven. Beneden loopt lief te ijsberen. In afwachting van de vloerenman.