Guust Flater nader bekeken

Ik heb Guust Flater strips altijd de meest komische strips gevonden. Menig avond nam ik een album mee naar bed zodat ik vlak voor ik ging slapen een vrolijk gevoel over me kreeg. Regelmatig schoot ik dan spontaan in de lach. En dat allemaal om de lotgevallen van een kantoor medewerker. Het kantoor van Guust (uitgeverij Dupuis) en de stad Brussel geven mij altijd een enorme innerlijke rust. Alsof er een zulk eenvoudige wereld zou bestaan. In de latere albums kreeg de lover van Guust, “jufvrouw Jannie” een grotere rol. Deze intriges vond ik al meteen veel minder interessant. Vrouwen brengen ook vaak ongemak en complexiteit met zich mee. Iets wat niet past in de rust van mijn Guust Flater wereld. De meeste albums die bezit heb ik dan ook letterlijk “kapot” gelezen. Hieronder heb ik geprobeerd één van mijn favoriete “gags” te doorgronden. Zover dat mogelijk is.

Kwabbernoot: Wel?

Kwabbernoot komt binnen ziet dus een enorme hoeveelheid lege flessen staan en zegt “Wel?” Naar mijn mening een Belgische uitdrukking om te zeggen; “Wat heeft dit te betekenen”. Veel Guust strips krijgen hierdoor onbedoeld een komische lading, simpelweg door Vlaamse of oud Nederlandse uitdrukkingen te gebruiken. Guust Flater heet eigenlijk “Gaston Lagaffe” en is door de Franstalige Belg Franquin geschreven. Franquin was afkomstig uit Brussel. In Brussel is de voertaal Frans, maar velen spreken of verstaan wel gewoon Nederlands.

Guust: Zeg jij zal in je schik zijn! Ik verzamel alle lege flessen in de hele buurt..Dat is voor de vakantie van de kinderen op zieke scholen

Guust Flater onderneemt regelmatig acties die gewone mensen misschien ook wel zouden uitvoeren, maar nooit op kantoor. De lege flessen creëren een totale chaos. Ieder mens zou zich daar aan storen en zich op dat moment vereenzelvigen met Kwabbernoot. Guust spreekt over kinderen op “zieke” scholen. Dat is waarschijnlijk een onbedoelde fout
van de maker (of vertaler?. In neem aan dat het gewoon “zieke kinderen” moet zijn. Guust laat vaker blijken dat hij een “groot hart” heeft. Alleen moet het kantoor (uitgeverij Dupuis) het meestal ontgelden. Kwabbernoot is zogenaamd de ideale kantoorklerk.
Maar toch is hij toch nooit echt kwaad op de “anarchist” Guust Flater.

Kwabbernoot: en meneer de Mesmaker kan elk ogenblik komen!

Meneer de Mesmaeker dwingt respect af bij Kwabbernoot. Logisch ook. Hij komt contracten tekenen. Heel belangrijk voor Kwabbernoot. Waar die contracten over gaan is onbekend. Guust lijkt totaal niet onder indruk van meneer de Mesmaeker

Guust: die komt weer als een aap in een porseleinkast

Eigenlijk is het een “olifant in een porseleinkast”. Een aap vind ik veel beter gevonden omdat een aap inderdaad echt in een porseleinkast past en alles daar kapot kan maken.

Kwabbernoot: In elk geval moet al dat porselein..eh..dat
flessengoed terstond verdwijnen. Hop!

De vorige opmerking van Guust maakt Kwabbernoot in de war. Hij bedoelt “flessengoed” (leuk woord) maar zegt eerst porselein en herstelt zich vlak daarna. Wel raakt hij geirriteerd en zegt “terstond” (oud nederlands voor onmiddelijk) “Hop!” is nog een vrij nette opdracht.

Boem (Kwabbernoot valt over een fles)

Guust: jij kan nog geen fles zien staan of je springt erop af!

Deze “one-liner” van Guust is zonder meer “bot” na de klap
die de inmiddels zielige Kwabbernoot heeft gemaakt.

Meneer de Mesmaker: Ik zie ’t al een drinkgelag. Nu al. Dat ontbrak er nog aan! Ik teken geen contracten met dronkaards!

Meneer de Mesmaeker’s oordeel is hard. Doordat Kwabbernoot bewusteloos is en Guust (met een raar mutsje en fles in de hand) trekt meneer de Mesmaeker een conclusie. Dit is een drinkgelag. Het “Nu al” doet vermoeden dat hij niet echt tegen een drinkgelag is maar wel op dit tijdstip. “Dat onbrak er nog aan”, logisch, opnieuw een grens gepasseerd. Hij accepteert het niet. “Ik teken geen contracten met dronkaards” Nee, wie tekent er wel een contract met een dronkelap. Maar wij lezers weten dat meneer de Mesmaeker het verkeerd ziet. Er is tenslotte niemand dronken. Woedend gooit hij de contracten in de lucht. Kwabbernoot ligt er inderdaad heel raar bij. Nog steeds knock-out door de klap.

Guust: dat komt er van. Nu is meneer Dinges hier en jij kan niet meer op je benen staan!

Guust maakt het nog erger en geeft Kwabbernoot volkomen onterecht de schuld van alles. Dat hij de naam van meneer de Mesmaeker niet meer weet en hem Meneer “Dinges” noemt is tekenent voor zijn nonchalance en desinteresse.

Het laatste plaatje getuigd van eenzame schoonheid. Hoe de drie karakters ieder hun eigen rol vertolken in deze “apotheose” (letterlijk; schitterende slotscène van een toneel-, muziekstuk enz.) maakt deze strip tot een van de leukste dingen die ik ooit heb gezien. Een bepaalde vindingrijkheid en orginaliteit en natuurlijk de humor die op
één lijn gezet kan worden met bijvoorbeeld “Laurel & Hardy”.