Ik heb weleens wat columns geschreven die niet sterk genoeg waren, ronduit zwak kun je die columns noemen.
Maar het is niet altijd makkelijk om week in week uit, een sterke column af te leveren.
Ik heb met vrouwen geslapen die ik alleen maar zag als een verlangen en niet meer dan dat.
Ik heb mijn schaamte omdat ik soms dingen doe die ik lang niet kon doen, vanwege een bepaalde opvoedstijl, waardoor ik veel heb gemist in mijn jongere jaren.
Voor gelovigen ben ik misschien wel het vagevuur, maar je zult merken dat als je met mij praat, ik een hele aardige, gezellige, geestige jongen ben.

Ik was mezelf toen ik haar ontmoette maar ik werd steeds minder mezelf.
Ondanks alles wat er is gebeurd, heeft ze mijn respect nooit verloren.
Ik ben hier nog op deze wereld om mijn kinderen te beschermen en wegwijs te maken in hun nog prille leventje.
Ik heb te maken met waanzin in de ergste vorm en daarom ben ik blij dat mijzelf terugzie in mijn dochter.

En voor diegene die nu pissen op mijn graf omdat ik ben neergesabeld.
Tegen die mensen kan ik alleen maar zeggen dat ik er sterker uit kom.
Ik ben hier om mijn geld te verdienen en lol te maken met mijn kinderen.
Ik was een heldere ster die wat begon te vervagen maar ik kom terug.
En diegene die nu nog een mes in mij steekt zal niet meer die ster zijn die het nu is.

Aan de Elisa’s en Lara’s van deze wereld.
Alle verhalen die jullie naar buiten hebben gebracht, die kloppen niet.
Bespaar me de sentimentele verhalen over gevoelens.
Ik heb ze niet en ik ga ze ook niet krijgen.
Ik ben blij dat we die nachten hebben doorgebracht.
Je hebt je vader vast trots gemaakt.
Bedankt voor je gezelschap.
Je bent aardig voor mij geweest.
Je hebt vast gemerkt dat ik niet goed kan praten in een menigte van mensen, maar als ik alleen ben, ben ik luid en druk.

En toch voel ik me niets of niemand.
Ik kom nooit zo ver.
Al mijn ambities zijn in de kiem gesmoord.
Ik heb teveel spijt gehad van dingen, teveel gedronken soms.
Ik heb meer brunettes dan blondines gehad.
Het is me allemaal teveel geworden.
En ik hoef geen sympathie, of medelijden.

Ik ga mijn handen wassen, grondig met zeep.
Ik was mezelf, krab het ijs van mijn ramen, laat de stilte weer horen en de liefde weer voelen.

Het komt snel weer goed.

Categorieën: Hokusai bon

0 reacties

Geef een reactie

Avatar plaatshouder