Alle lijstjes kunnen weer worden opgeborgen. Een nieuwe start is gemaakt. Zo ook in mijn geliefde loofbos. Dat beloofd. Het afgelopen jaar is de eik met stip bovenaan geëindigd. De berk en de linde op nummer twee en drie. Ze zijn het afgelopen jaar met grote afstand verslagen. Dikke tranen berkenwater huilde die, de berk. De linde is, mede door de theecrisis in China, van plaats één omlaag gekukeld naar plaats drie. Hij zal zijn stinkende best doen om in 2013 weer bovenaan te eindigen. Nu maar hopen dat ie stand houdt, de eik. Internationaal gaat het namelijk niet best met deze grote jongen. Zeker in Amerika krijgt ie het hard te verduren. Daar wordt al zware belasting geheven op deze edele houtsoort. In Rusland is daarentegen een agressieve eiken vorm opgedoken. Luid en recalcitrant heeft ie in een kerk gepreekt. Tegen Poetin, nota bene. Gevolg. Gevangenisstraf, in afwachting van werkkampje Siberië. Daar mag ie zich straks bezighouden met het klein zagen van Russisch eiken tot duplolego. Voor de export uiteraard. Snijden in eigen vlees heet dat.
Mozes kriebel, gris mich nich. Wat een lawaai hoor ik toch in mijn bos. Zie ik dat goed? Er rennen allemaal halfnaakte mensen tussen de bomen. Met gekleurde mutsen op? Het is niet waar. Ik houd een halfnaaktloper tegen en vraag wat ie hier doet en waarom hij half gekleed is. Het is een klein mannetje. Hij draagt slechts een zwembroek in tijgerprint en een oranje soepmuts met verticale strepen in Nederlandse driekleur. Hij heet Hans. Hans Worst. Bibberend vertelt hij mij dat ie speciaal gekleed is voor de situatie. En nee, de naam Hans Worst, daar is ie niet blij mee. Hij wordt er vaak mee geplaagd. Vooral sinds hij een baantje heeft bij de klantenservice van de Hema. Uit piëteit heeft de bedrijfsleider hem beschermd tegen zichzelf en hem overgeheveld naar de telefonische Helpdesk. Het kleine mannetje had namelijk ook nog eens een hele grote neus.
Hoezo gekleed voor de situatie? Wil ik nog weten. Maar het mannetje houdt het niet meer van de kou en stuitert bibberend het ijskoude water in van de kikkerpoel een stukje verder in het bos. Na hem volgen er nog velen. Raakhout bekijkt het vanaf de kant. Boven zijn hoofd zie ik een groot vraagteken hangen. En ook ik denk. Dit slaat kant nog wal. Ik tel zes kletsnatte tijgerbroekjes en heel veel oranje bikini’s. Het is geen gezicht. Al die witte lijven, rode neuzen en blauwe bekken. Daar ga je spontaan van krijsen.

Categorieën: Gein & Ongein

Harrie

Tijdreiziger

4 reacties

Yfs · 4 januari 2013 op 11:37

[quote]Boven zijn hoofd zie ik een groot vraagteken hangen. En ook ik denk. Dit slaat kant nog wal.[/quote]

Wat je zegt!! 😉

arta · 5 januari 2013 op 12:47

Haha, ontkom je nu zelfs in jouw bos niet aan de Nieuwjaarsduik?

Nachtzuster · 5 januari 2013 op 18:21

Vol verbazing lees ik jouw columns, Harrie. Ik vind het razend knap hoe je mensen in de waan kunt laten dat ze weten waar het over gaat, maar als je dat uit moet leggen, kan ik er geen brood van bakken. Jij intrigeert mij wel, moet ik zeggen. :hammer:

Harrie · 7 januari 2013 op 10:45

In mijn zwembroek haal ik het stokbrood uit de oven. Het brood eet ik op en met de stok sla ik de wal aan diggelen. Bedankt voor jullie reacteis.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder