Linkje: Ambtenaren als nepklant naar massagesalons
Het mailtje was naar alle mannelijke medewerkers verstuurd. In de uitnodiging stond ‘Undercover Project’. De behoefte aan een beetje reuring maakte dat hij zijn gegevens had ingevuld waarmee hij zich opgaf voor de briefing.
In het vergaderzaaltje kregen ze te horen wat de opdracht was. Van de twintig aanmeldingen dropen er al tien man af bij het invullen van de vragenlijst. Vraag 1: bent u getrouwd?
Teleurgesteld verlieten zij de vergaderzaal.

Watjes, denkt hij. Als ze nu al niet kunnen liegen dan wordt het sowieso niks en hij grinnikt geamuseerd. Hij heeft een vriendin maar die hoeft hier niets van te weten, toch?
Samen met de tien gelukkigen moet hij een geheimhoudingsverklaring ondertekenen en wachten op verdere instructies. ‘Het werk’ wordt goed betaald en telt als overuren. Hij heeft er zin in!
De volgende middag krijgt hij de lijst met adressen.
Hij belt zijn vriendin dat hij laat thuis komt en gaat gelijk aan de slag. Rond een uur of zes staat hij in een smal steegje waar de eerste salon van het lijstje gevestigd is. Op een bordje aan de muur staat in exotische letters ‘Thai massage’ en hij drukt op de bel.

Door de bel weet hij eigenlijk al genoeg, ‘echte salons’ zijn toegankelijk maar nu hij er toch is moet hij het vermoeden ook toetsen. Een opgewonden grinnik ontsnapt hem en op dat moment gaat de deur open. Hij kijkt neer op een kleine magere Aziatische vrouw met de leeftijd van zijn oma. ‘Massage?’ vraagt ze met dat typisch Aziatisch accent en ze drukt zich tegen de gangmuur om hem langs te laten. Ze gaat hem met gebogen hoofd voor. De smalle trap kraakt en het ruikt er naar urine. Boven aangekomen staat hij in een hal waar vier deuren op uitkomen. Weer drukt zij zich tegen de muur om een deur te openen en hij gaat naar binnen. Er staat een kleine balie in de kamer, twee plastic stoelen en een groot aquarium waarin kleurige vissen zwemmen. Achter in de kamer hangt een gordijn. De oude vrouw gebaart naar de plastic stoelen, schuifelt naar de balie en drukt op een bel. Het gordijn gaat opzij en een kleine Aziatische jonge vrouw loopt op hem af. Haar ronde gezicht is wit, haar huid glimt. Als ze naar hem buigt met ‘hai’ ruikt hij haar vettige lucht. Ze is grof gebouwd voor een ‘Thaise’. Hij voelt een lichte teleurstelling. Hier had hij meer van verwacht. De twee vrouwen wisselen enkele onverstaanbare woorden waarna de stevige Thaise zijn hand pakt en hem meetrekt achter het gordijn.

Als hij een half uur later weer buiten staat sluipt hij het steegje uit. Hij ruikt naar de Thaise masseuse, een penetrante geur van bami. Hij zal deze maar door de vingers zien bedenkt hij nog nagenietend en kijkt op zijn lijstje waar het volgende adres is.


Esther Suzanna

Ik schrijf omdat ik het niet laten kan op https://www.facebook.com/esthersuzanna/ en http://suzannaesther.nl/

10 reacties

Mosje · 11 januari 2016 op 17:11

Happy Endings, ik sta er helemaal achter 😉

Mien · 11 januari 2016 op 17:17

Geen Happy start van de gemeenteambtenaar in caso.
Hopelijk heeft ie gefaked. Al is het maar uit fatsoen.

Mien · 11 januari 2016 op 17:19

In caso moet natuurlijk in questie zijn.

Dees · 13 januari 2016 op 09:02

leuk ingespeeld op de actualiteit!

Han Maas · 13 januari 2016 op 14:32

Je wordt hartelijk bedankt Esther Suzanna! Zelfs bij de fysiotherapeut weiger ik nu massageolie. En Bami eet ik niet meer.
Kortom, wat leuk en vooral goed geschreven. De ranzigheid ruik je. Bah!

Klein puntje: ’thuis kom’ moet zijn ’thuiskom’. ‘Grinnik’ zou ik schrijven als ‘gegrinnik’.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder